Ted Bundy, de perfecte psychopaat

Hij bekende dat hij meer dan 30 vrouwen had vermoord (het exacte aantal slachtoffers is nooit vastgesteld) en stond bekend om zijn sadisme, wreedheid en wreedheid.

Met één arm in een mitella vroeg hij een vrouw om hem te helpen iets in zijn auto te laden. De vrouw twijfelde er niet aan, Ted Bundy zag eruit als een kwetsbare man, erg aardig en vriendelijk, dus waarom zou ze hem niet vertrouwen?

De waarheid is dat de vrouwen die in zijn val trapten en ermee instemden hem te helpen, verdwenen en uiteindelijk dood werden gevonden. Ted Bundy was een wolf in schaapskleren, niemand zou hem ooit verdenken. Maar dit verhaal werd vele malen herhaald, te vaak in zo’n korte tijd. Zozeer zelfs dat Ted Bundy bekend staat als een van Amerika’s grootste seriemoordenaars.

Jeugd

Theodore Robert Cowell werd geboren in Burlington, Vermont, VS, op 24 november 1946. Als zoon van een tienermoeder, Eleanor Cowell, en een onbekende vader, was Ted’s leven vanaf zijn geboorte niet gemakkelijk. Hij werd opgevoed door zijn grootouders, die hem lieten geloven dat zijn moeder eigenlijk zijn zus was, een afwijzing waar Ted nooit overheen zou komen.

Volgens Ted groeide hij op in een gewelddadige omgeving, omdat zijn grootvader zijn grootmoeder misbruikte. In 1950 verhuisde hij met zijn moeder naar Washington. Een jaar later trouwde ze met John Bundy, die de kleine Ted adopteerde en hem zijn achternaam aanbood, waarmee hij over de hele wereld bekend zou worden.

Ondanks zijn pogingen zou Ted bekennen dat hij er nooit in slaagde om een goede emotionele band met zijn adoptievader te onderhouden. Naast een gecompliceerde jeugd, gekenmerkt door voortdurende afwijzing en een gewelddadige en instabiele context, vertoonde Ted Bundy een teruggetrokken en ongezellige persoonlijkheid.

Ook vertoonde hij al op jonge leeftijd kenmerken van wat we tegenwoordig een gedragsstoornis zouden noemen (DSM-V), in de vorige versie bekend als dissociale stoornis, in veel gevallen een indicator van een toekomstige antisociale persoonlijkheidsstoornis.

Criminele neigingen tijdens zijn jeugd

Ted vertoonde al op jonge leeftijd agressieve neigingen en was niet te beroerd om de wet te overtreden. Bij veel gelegenheden gingen zijn acties verder dan jeugdige indiscreties. Bijvoorbeeld in Biografie (Engelse link) vertelde een lid van het padvindersteam hoe Bundy hem aanviel met een stok. Sandi Holt, die met Bundy opgroeide, zegt dat Ted ervan genoot om anderen te pesten.

Ze onthulde zijn bizarre hobby van het maken van verborgen vallen in de grond, een hobby die resulteerde in verwondingen bij een jong meisje dat er in viel. Bovendien was zijn wreedheid niet beperkt tot mensen, maar strekte zich ook uit tot dieren. Bundy had de gewoonte om knaagdieren in nabijgelegen bosgebieden te mishandelen.

Hij kocht muizen in een plaatselijke dierenwinkel en onderwierp ze dan aan een sadistisch spel op leven en dood. Bundy had ook een voorliefde voor misdaadfilms en hield van wrede scènes met geweld en moord. Hij hield er ook van om de wet te overtreden.

Zo stal hij skimateriaal dat hij zich niet kon veroorloven en dat hij graag wilde hebben.  Hij vervalste ook kaartjes om gratis toegang tot de pistes te krijgen.

Opleiding

Ted Bundy begon psychologie te studeren aan de Universiteit van Puget Sound. In die tijd (1967) werd hij verliefd op een klasgenote, Stephanie Brooks, die twee jaar later zou besluiten hun relatie te beëindigen, waarbij ze Ted’s onvolwassenheid en gebrek aan duidelijke doelen in het leven als belangrijkste redenen noemden.

Ook hier kwam Ted niet overheen, hij raakte geobsedeerd door haar en stuurde haar regelmatig brieven in een poging haar terug te winnen. Hij besloot zijn studie op te geven om bij verschillende banen te gaan werken, wat hij niet lang bleef doen.

In 1969 ontmoette hij Elizabeth Kloepfer, met wie hij vijf jaar lang een relatie had. Hij hervatte ook zijn studie en studeerde enige tijd later af. In 1973 ging hij naar de Universiteit van Washington, waar hij rechten ging studeren.

Hij werd omschreven als een briljante student en rond die tijd werd hij ook actief in de politiek en deed hij gemeenschapswerk (hij was zelfs vrijwilliger voor een hotline die seksueel misbruikte vrouwen hielp).

Een seriemoordenaar op vrije voeten

Hoewel er geen bevestigend bewijs is,wordt aangenomen dat Ted Bundy al lang voor 1974 begon met moorden. In die tijd werd hij gezien als een modelburger en kon zijn leven als succesvol worden omschreven.

In 1974 werden de eerste bevestigde misdaden en moorden geregistreerd. Dit nadat hij Joni Lenz, zijn eerste slachtoffer, had geslagen en seksueel misbruikt, die het overleefde, maar met blijvend hersenletsel. Kort daarna zou hij dezelfde daden verrichten met Lynda Ann Healy, die het niet overleefde en Ted Bundy’s eerste bekende dode werd.

Vanaf deze moord begon hij te escaleren en met een goed gedefinieerd slachtofferprofiel verdwenen er talloze jonge vrouwen.Ted Bundy veranderde geleidelijk zijn modus operandi: in het begin handelde hij ‘s nachts in het donker, maar hij ontdekte al snel dat vrouwen hem vertrouwden, dus begon hij op elk moment van de dag moorden te plegen.

Hij ontdekte dat hij gemakkelijk te manipuleren was door zijn grote charisma, en hij was ook aantrekkelijk, wat het voor hem gemakkelijker maakte om zijn misdaden uit te voeren.In 1975 hield een politieauto Ted Bundy aan. Er werden verdachte elementen gevonden, zoals breekijzers, handboeien en tape waarmee hij zijn slachtoffers immobiliseerde.

Hij zou in hechtenis belanden voor de mislukte ontvoering van Carol DaRonch.

Rechtszaken en ontsnappingen

Het proces tegen Ted Bundy begon in 1976 en hij werd veroordeeld tot 15 jaar gevangenisstraf. Dit was echter niet het enige proces dat hij moest bijwonen, want de resten van andere vermoorde vrouwen werden in zijn auto gevonden.

In dit tweede proces besloot Ted Bundy zichzelf te vertegenwoordigen als advocaat. Daardoor kon hij de bibliotheek bezoeken om zijn verdediging voor te bereiden. Het was een situatie waarvan hij profiteerde om te ontsnappen. Zes dagen later kon de politie hem opnieuw gevangen nemen. Het jaar daarop ontsnapte hij opnieuw.

Deze keer viel hij drie jonge vrouwen van een studentenvereniging aan, van wie er slechts één overleefde. Hij ontvoerde en vermoordde ook een 12-jarig meisje, Kimberly Leach, het laatste slachtoffer van Ted Bundy.

Hij zou later gearresteerd worden in een hotel in Florida nadat de nummerplaat van zijn auto was herkend. Op 24 juli 1979, na zes en een half uur beraadslagen,bevond de jury hem schuldig en de rechter veroordeelde hem tot de dood op de elektrische stoel voor de moorden op twee studentenstudenten.

Dit vonnis werd gevolgd door nog een doodvonnis voor de moord op de kleine Kimberly Leach.

Ted Bundy Criminele Tijdlijn

Hieronder volgt een korte samenvatting van de data en hoogtepunten van Bundy’s criminele reis.

• 4 januari 1974. Karen Spark, een studente aan de Universiteit van Washington, werd wreed geslagen door Ted. Hoewel ze het overleefde, hield ze er een permanente hersenbeschadiging aan over.
• 1 februari 1974. Lynda Ann Healy verdwijnt van de campus van de Universiteit van Washington en haar resten worden een jaar later buiten Seattle gevonden. Dit was Bundy’s eerste bewezen moord.
• 14 juli 1974. Janice Ott en Denise Mashind verdwijnen in de loop van drie uur in Lake Sammamish State Park, vlakbij Seattle. Getuigen herinneren zich een jonge man die zijn arm in een mitella had en de vrouwen om hulp vroeg bij het vervoeren van hun boot.
• 8 november 1974. Vermomd als politieagent in Murray, Utah, lokt Bundy de 18-jarige Carol DaRonch in zijn Volkswagen Kever. Diezelfde dag verdwijnt de 17-jarige Debra Kent na het verlaten van een toneelstuk.
• 12 januari 1975. Caryn Campbel, een 23-jarige verpleegster, verdwijnt uit haar hotel in Colorado. Ze wordt een paar weken later dood gevonden in een sneeuwduin.

De eerst arrestatie

• 16 augustus 1975. Een agent arresteert hem nadat hij skimaskers, ijspriemen en handboeien in zijn auto heeft gevonden. De aanklacht was echter onvoldoende om hem langer vast te houden, dus werd hij vrijgelaten.
• 2 oktober 1975. DaRonch en twee andere vrouwen identificeren Bundy in een line-up van de politie. Hij wordt gearresteerd en beschuldigd van ontvoering.
• 1 maart 1976. Ted wordt veroordeeld voor verzwarende ontvoering en veroordeeld tot 15 jaar gevangenisstraf.
• 21 oktober 1976. Hij wordt beschuldigd van moord met voorbedachten rade. De politie brengt hem in verband met de moord op Campbell, de verpleegster, nadat ze het haar van de vrouw in zijn auto had gevonden.
• 7 juni 1977. Hij kreeg toegang tot een juridische bibliotheek in het Pitkin County gerechtsgebouw, maar ontsnapte door uit een raam op de tweede verdieping te springen. Na enkele dagen werd hij betrapt toen hij in een gestolen auto reed.
• 30 december 1977. Ontsnapte opnieuw door af te slanken en door een opening in het dak in de luchtkokers te klimmen.
• 15 januari 1978. Bundy vermoordt twee studenten en verwondt er drie op de Florida State University.
• 9 februari 1978. Kimberly Leach, een zevendeklasser, verdwijnt van Lake City High School. Twee maanden later wordt ze dood gevonden in Suwanee River State Park.

De laatste jaren

• 15 februari 1978. Ted wordt voorgoed in hechtenis genomen.
• 24 juli 1979. Veroordeeld voor de dood van studenten van Florida State.
• 7 januari 1980. Hij staat terecht voor de moord op Kimberly Leach.
• 24 januari 1989. Ted Bundy wordt geëlektrocuteerd.

Het einde van Ted Bundy

Ted Bundy, bekend auteur van de dood van meer dan 30 vrouwen tussen 1974 en 1978, vocht tot zijn laatste dag om te leven. Zo probeerde hij de datum van zijn executie zoveel mogelijk uit te stellen.  Hij deed dit door moorden te bekennen, aanwijzingen geven, meewerken aan onderzoeken, etc.

Hij ontving talloze brieven van fans die zeiden dat ze van hem hielden en trouwde met een van hen, Carole Ann Boone, die in zijn onschuld geloofde en met wie hij een dochter zou krijgen.

Uiteindelijk werd Bundy op 24 januari 1989 in Florida op de elektrische stoel geëxecuteerd: “We willen geloven dat we gevaarlijke mensen kunnen identificeren, maar het enge is dat we dat niet kunnen. Mensen realiseren zich niet dat ze leven met potentiële moordenaars”.

Deze waarschuwende woorden werden niet gesproken door een politieagent of een FBI-onderzoeker, ze werden gesproken door Ted Bundy. Als je geïnteresseerd bent om meer te weten te komen over het brein van deze seriemoordenaar, is er een visueel document op het Netflix-platform.

Het heet: Conversations with Killers: The Ted Bundy Tapes. Daarin zijn voor het eerst opnames te zien van meer dan 100 uur aan interviews met Ted Bundy in de dodencel.