Somatische symptoomstoornissen: symptomen en behandeling

Somatische symptoomstoornissen brengen de moeilijkheid van het scheiden van de effecten die lichaam en geest hebben op iemands gezondheid aan het licht. De sterke samenhang tussen deze twee dimensies belemmert de diagnose en behandeling van dit soort stoornissen.

Alvorens verder te gaan, is het belangrijk om somatische symptoomstoornissen te onderscheiden van psychosomatische aandoeningen.

Hoewel beide typen een psychologische trigger hebben met fysieke symptomen, omvatten psychosomatische aandoeningen schade aan het fysiologische systeem, terwijl somatische symptoomstoornissen geen aangetoonde fysieke organische pathologie hebben .

Daarom zijn het somatische symptoomstoornissen wanneer er fysieke symptomen aanwezig zijn zonder de aanwezigheid van organische of fysiologische aandoeningen. Bovendien omvat deze symptomatologie bepaalde psychologische conflicten.

Mensen met dit soort stoornissen maken hun symptomen het middelpunt van de aandacht in hun leven. Hun ongemak kan hen zelfs absorberen in hun dagelijkse activiteiten. In veel gevallen is hun bezorgdheid echter onevenredig in verhouding tot hun werkelijke symptomen.

Overmatige vergroting van het symptoom

Zoals eerder vermeld, vertonen patiënten die lijden aan somatische symptoomstoornissen fysieke symptomen, maar is hun oorsprong psychologisch.  Deze komen samen voor met een hoge mate van zorgen, angsten en problemen bij hun dagelijkse activiteiten. De volgende hoofdpunten vat hun klinische beeld samen:

• Overmatige bezorgdheid over hun symptomen en/of intense emotionele verstoring.
• Terugkerende, constante en obsessieve gedachten over de mogelijke ernst van de symptomen.
• Extreme angst voor hun gezondheid en de catastrofale gevolgen van hun symptomen.
• Een onevenredig grote hoeveelheid tijd en geld besteden aan gezondheidsvraagstukken.

Afhankelijkheid

Mensen kunnen een afhankelijkheid van anderen krijgen, veroorzaakt door de chroniciteit van de fysieke symptomen en de overtuiging dat hun verdriet tot catastrofale gevolgen zal leiden. Deze patiënten genereren een behoefte om continu te worden verzorgd.

Aan de ene kant ontglippen ze hun verantwoordelijkheden en aan de andere kant eisen ze buitensporige aandacht, hulp en steun van de mensen om hen heen.  Bovendien hebben ze de neiging boos te worden wanneer ze het gevoel hebben dat ze niet de tijd of aandacht krijgen die ze voelen dat ze verdienen of wanneer hun benodigdheden ondergewaardeerd worden.

Ze kunnen een sterke emotionele volatiliteit ervaren die in ernstige gevallen kan resulteren in zelfmoordpogingen. Het is duidelijk dat somatische symptoomstoornissen heel ernstig kunnen zijn als ze niet al vroeg worden opgespoord.

Moeilijke detectie

Wat is de diagnose voor een reeks aandoeningen die geen tekenen van een lichamelijke aandoening vertonen? Het antwoord op deze vraag ligt in de psychologische component van deze aandoeningen. En dus, om hen te diagnosticeren, “zou er geen bewijs moeten zijn van een somatische basis die de symptomen verklaart” volgens de DSM-IV.

Desondanks moeten artsen dit niet diagnosticeren als een psychische stoornis wanneer ze geen fysieke oorzaak van de symptomen vinden.  Voordat ze dit doen moeten ze ervoor zorgen dat ze de noodzakelijke tests uitvoeren.

Sommige mensen reageren ook overdreven omdat ze een lagere pijndrempel hebben dan de meeste mensen. Maar dat betekent niet dat ze geestesziek zijn. Om dit type aandoening te diagnosticeren, moeten artsen eerst de mogelijkheid van andere fysieke of organische aandoeningen uitsluiten.

Soorten somatische symptoomstoornissen

Om somatische symptoomstoornissen te categoriseren, moeten we aandacht besteden aan de reactie van de patiënt op de symptomen die zij ervaren. Met andere woorden: zorgen, angsten en de mate van inmenging die hun kwalen hebben in hun dagelijks leven. Daarom kunnen we, afhankelijk van deze reacties, de volgende specifieke stoornissen onderscheiden (DSM-IV en ICD-10):

• Somatisatie: meestal gedetecteerd na vele jaren. De symptomen kunnen zich in elk deel van het lichaam manifesteren, maar de meest voorkomende zijn gastro-intestinale klachten (pijn, meteorisme, braken, misselijkheid, enzovoort) en dermische problemen (brandwonden, tintelend gevoel, roodheid). In sommige gevallen kunnen we ook tekenen van depressie en angst zien.
• Ongedifferentieerd: gekenmerkt door meerdere fysieke aandoeningen die variabel en persistent zijn, maar geen verklaring hebben. Dit betekent dat hun symptomen niet voldoende zijn om een ​​diagnose van somatisatie vast te stellen.
• Hypochondrie: waarschijnlijk een van de bekendere somatische symptoomstoornissen. De belangrijkste symptomen zijn de zorg en angst voor het ontwikkelen of hebben van een of veel ernstige progressieve ziekten. De patiënt categoriseert normale of frequente gewaarwordingen vaak als uitzonderlijke verschijnselen.
• Conversie: de symptomen manifesteren zich in organen die verband houden met het autonome zenuwstelsel (cardiovasculaire, gastro-intestinale of ademhalingssystemen). Ook in een combinatie met objectieve tekenen van hyperactiviteit (kloppingen, zweten, blozen en schudden) en andere subjectieve en niet-specifieke tekens.
• Pijn: gekenmerkt door intense pijn die zich voornamelijk in conflictueuze of problematische situaties manifesteert.
• Anders: gevoeligheidsveranderingen voor somatische aandoeningen en gerelateerd aan problemen of stressvolle gebeurtenissen. Bijvoorbeeld episodes van hysterie of tandenknarsen.

Cognitieve gedragstherapie

Hoewel er studies zijn over de farmaceutische behandeling van pijn, is er onvoldoende wetenschappelijk bewijs om haalbare therapeutische aanbevelingen te doen. Patiënten moeten echter op zoek gaan naar psychotherapie en met name cognitieve gedragstherapie. Dit kan helpen om hun angst en angst over hun symptomen te verminderen.

Een andere effectieve behandeling kan een integrale focus zijn op cognitieve gedragstherapie en interpersoonlijke therapie. Deze combinatie beschouwt de twee hoofdkenmerken van de patiënten met somatische neigingen: de overdreven perceptie en evaluatie van hun gezondheid en de ontoereikende manier waarop zij hun kwalen aan anderen communiceren.

Dit type aandoening komt veel voor in onze samenleving. We moeten ons echter niet obsederen of zorgen maken. In sommige gevallen zijn de fysieke symptomen een product van een mentale toestand.

En dus, zoals we aan het begin van het artikel hebben vastgesteld, is dit het resultaat van de relatie tussen de geest en het lichaam. De duidelijke vraag die hieruit voortkomt, is: waar is de lijn die lichamelijke en geestelijke symptomen verdeelt?