Simone Biles en andere turners getuigen over hun seksueel misbruik
“Ik geef Larry Nassar de schuld en ik geef ook de schuld aan een heel systeem dat zijn misbruik mogelijk heeft gemaakt.” Dit is wat Simone Biles, samen met andere turners, getuigde voor de Senaatscommissie in de Verenigde Staten.
Dit werd herhaald door alle andere jonge vrouwen. Zij gaven ook hun oprechte getuigenis over hun ervaringen met de officiële arts van het gymnastiekteam.
Het kwam neer op meer dan 20 jaar onafgebroken misbruik. In feite zijn er tot nu toe 265 geïdentificeerde slachtoffers die dezelfde klacht durfden in te dienen. Er wordt echter geschat dat er nog veel meer kunnen zijn. Zozeer zelfs dat Lassar wordt beschouwd als het grootste seksuele roofdier in de geschiedenis van sport in de Verenigde Staten.
Hij manipuleerde hen psychologisch en gebruikte zijn reputatie om hen te laten geloven dat ze grote sterren zouden worden. Er wordt gezegd dat hij aan de muren van zijn kantoor de foto’s plaatste van de meisjes die de top hadden bereikt om indruk te maken op de nieuwe meisjes die hij wilde misbruiken. In werkelijkheid waren zij ook het slachtoffer.
Nu Harry Lassar al is veroordeeld tot levenslang en in de gevangenis in Arizona zit, zoeken het gerechtelijk systeem en de slachtoffers meer verantwoordelijken.
“Wat heeft het voor zin om misbruik te melden als onze eigen FBI-agenten het op zich nemen om dat rapport in een la te begraven.”
Er zijn nog meer boosdoeners
Als iemand dacht dat de zaak van het misbruik van de gymnasten van het nationale team van de Verenigde Staten voorbij was, had hij het mis. In feite zijn er nog veel open wonden en psychologische trauma’s waar deze slachtoffers waarschijnlijk hun hele leven mee te maken zullen krijgen.
Wat echter alle slachtoffers van dit soort ervaringen nodig hebben, is het gevoel dat recht is gedaan. Iets wat zeker niet is gebeurd met honderden van deze jonge vrouwen.
Op 15 september getuigden Simone Biles en andere gymnasten (McKayla Maroney, Aly Raisman en Maggie Nichol) voor de gerechtelijke commissie van de Senaat van de Verenigde Staten.
Die hoorzitting bracht informatie aan het licht die al enkele jaren aan de kaak werd gesteld: het feit dat de FBI, de USA Gymnastics en het Olympisch en Paralympisch Comité op de hoogte waren van het misbruik en niets deden.
Monsters zitten niet alleen in kasten of onder bedden
De echte monsters, de echte roofdieren, leven niet in de duisternis van kinderkasten. Sterker nog, in veel gevallen wonen ze in de dichtstbijzijnde omgeving van de kinderen. Het zijn familieleden, zorgverleners, leraren en ook artsen. Zoals Harry Lassar, de man die twintig jaar lang honderden meisjes van het Amerikaanse turnteam misbruikte.
Er moet echter worden opgemerkt dat er ook andere soorten monsters bestaan. Zij zijn degenen die de andere kant op kijken als ze weten dat dit soort daden plaatsvinden.
Degenen die doen alsof ze het niet zien, of degenen die weigeren de getuigenissen van de slachtoffers te geloven, ondanks het feit dat er zoveel bewijs is om het te bevestigen. Dit is wat er gebeurde met veel van deze meisjes die op 12-, 14- of 15-jarige leeftijd aan de FBI rapporteerden wat ze meemaakten.
Mckayla Maroney, die een gouden medaillewinnaar was op de Olympische Spelen van 2012 in Londen, gaf een bijzonder harde getuigenis. In een van haar telefoontjes naar de FBI legde ze uit hoe Nassar haar pillen gaf om haar slaperig te maken, zodat hij haar urenlang kon misbruiken.
Ze vertelde ook hoeveel van zijn behandelingen bestonden uit het inbrengen van zijn vingers in haar vagina. Geconfronteerd met deze verklaringen, lijkt het erop dat de FBI niet meer deed dan haar vragen of dat alles was wat hij deed en of die technieken haar echt hielpen.
“We trokken onszelf lange tijd in twijfel omdat niemand ons volledig valideerde of geloofde. Doordat mijn misbruik werd gebagatelliseerd en afgewezen door de mensen die me moesten beschermen, duurde de nachtmerrie langer.”
-Mckayla Maroney-
Simone Biles en andere turners eisen gerechtigheid
Simone Biles en andere turners vertelden de senatoren dat de Nassar-zaak nog niet is afgesloten. Omdat de mensen die hen hadden moeten beschermen dat niet deden. Toen een van de meisjes een geval van misbruik meldde, nam de FBI ongeveer 14 maanden de tijd om ze te interviewen. Later minimaliseerden ze wat er gebeurde en vergaten ze de zaak.
De huidige directeur van de FBI, Christopher Wray, verontschuldigde zich voor de Senaat. Hij gaf toe dat het gedrag van zijn organisatie laakbaar was. Hij zei ook dat ze spijt hebben van wat er is gebeurd. Ook stelt hij dat de toezichthoudende ambtenaar die bij de zaak betrokken is, al lang geleden is ontslagen.
Simon Biles benadrukte het belang dat dit soort situaties nooit meer mogen gebeuren. Volgens haar zou geen enkele Olympiër, inderdaad, geen enkele persoon ooit mogen ondergaan wat hen en honderden andere jonge mensen, in veel gevallen minderjarigen, is overkomen.
Ze verklaarde dat de boodschap moet worden overgebracht: “Als je toestaat dat een roofdier kinderen kwaad doet, zullen de gevolgen langdurig en onherstelbaar zijn.”
Het gewicht van trauma bij atleten
De Universiteit van Linköping in Zweden voerde in 2014 een onderzoek (Engelse link) uit waaruit bleek dat misbruik vaker voorkomt dan we zouden denken bij topsporters. De gevolgen van deze ervaringen zijn zeer schadelijk en in veel gevallen ervaren deze atleten zelfmoordgedachten.
Simone Biles en andere turners (naar schatting meer dan 300) zijn hier voorbeelden van. Biles was de enige die getuigde die erin slaagde om deel te nemen aan de laatste Olympische Spelen. We weten allemaal wat er is gebeurd. Dankzij haar kwam het belang van mentale gezondheid bij sporters op tafel.
Als we het thema trauma veroorzaakt door seksueel misbruik toevoegen aan de angstproblemen en depressieve stoornissen die gepaard gaan met professionele sporten, is de realiteit nog harder.
Verder is er in het geval van Simone Biles en de andere gymnasten nog een andere factor. Dit betreft het gebrek aan empathie van de kant van de autoriteiten. Bovendien waren de gevoelens van wanhoop die de atleten ervoeren en het gevoel dat ze door de hel gingen, voor niemand belangrijk.
Met een beetje geluk zullen dit soort excessen niet meer gebeuren. In feite zullen hopelijk alle monsters (degenen die onder ons leven) snel worden geïdentificeerd en gestraft.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Timpka t, Janson s, Jacobsson J, et Allifetime sexual and physical abuse among elite athletic athletes: a cross-sectional study of prevalence and correlates with athletics injurybritish journal of sports medicine 2014;48:667.
