Ik reken niet op toeval want ik bezit volharding, inzet en opoffering

Ik reken niet op toeval of op een gril van het lot. Als ik terecht ben gekomen waar ik nu ben en met wat ik heb, dan is dat omwille van een aantal waarden. Die waarden hebben geen publiek nodig. Ik bezit namelijk volharding, inzet en opoffering. Want oprecht succes is gelukkig zijn met de mensen die je graag ziet. Je bent trots op jezelf omwille van alles dat je bereikt hebt.

We leven in een samenleving waarin persoonlijke successen soms met argwaan en wantrouwen bekeken worden. Als iemand erin slaagt om te bereiken wat hij vooropstelden, dan zijn we wantrouwig. We geloven dat derde partijen een rol speelden en ervoor zorgden dat alles zo uitdraaide. Het is waar dat dit soms gebeurt. Niettemin bestaat er ook echt talent. Het is niets anders dan de discipline die gekenmerkt is door vasthoudendheid, standvastigheid en geduld.

Wanneer we het over succes hebben, dan verwijzen we niet alleen naar professionele successen. We hebben het dan ook over die mensen die een ideaal welzijn bereiken met hun droompartner, hun familie, hun vrienden. Ze bezitten een houding waarbij ze weten hoe ze elke moeilijkheid op een moedige en optimistische manier aan moeten pakken. Ook hier heeft geluk of toeval er niets mee te maken.

Oprecht geluk en succes in het leven zijn het resultaat van wijze volharding. Met die houding weet iemand zijn eigen gevechten te kiezen. Hij geeft zich helemaal voor iets dat hij liefheeft. Met volle overgave zet hij zich in voor iets waarvan hij droomt en wat hij wil bereiken. We zijn er zeker van dat duizenden mensen dit eigenlijk elke dag doen. Hun persoonlijke opofferingen en inspanningen hebben geen publiek nodig.

Dat is oprecht talent. Het hoort de afwijzingen niet en luistert niet naar het toeval…

Ik bezit volharding, en volharding verzet bergen

Dit is een uitspraak van Confucius. Mensen die bergen verzetten, zijn begonnen met het verplaatsen van kleine stenen. Succes in elk gebied van ons leven is inderdaad het resultaat van doorzetting. We integreren die volharding in ons wezen omdat het ook een noodzaak is. Het is net als ademhalen. Je kan het vergelijken met iemand die elke dag op tennisschoenen gaat wandelen en ervan droomt om ooit enkele kilometers verder te geraken.

Anders Eriksson, de beroemde psycholoog van de Universiteit van Florida, verklaart dit. Mensen die succesvol zijn of slagen, hebben geen speciale cellen in hun lichaam die hen anders maken. Het is duidelijk dat ‘we niet allemaal in alles goed zijn’. Maar er zijn mensen die weten hoe ze een reeks basisaspecten op elkaar moeten afstemmen zodat ze zonder twijfel hun doelstellingen bereiken.

Die mensen beheersen hun emoties op een juiste manier. Ze zetten door en handelen met volharding. Andere kenmerken zijn dat ze zich blijven inspannen en bestand zijn tegen frustratie. Mensen die deze kenmerken bezitten, hangen ook niet af van externe motivatie. Ze weten hoe ze zichzelf moeten motiveren. Bovendien kennen ze hun beperkingen. Ze maken gebruik van hun vaardigheden.

Wat we ook niet mogen vergeten is dat er veel mensen met talent zijn. In feite zijn we allemaal op bepaalde concrete vlakken goed. Maar hoewel intelligentie in onze wereld niet echt schaars is, ontbreekt het ons soms wel aan standvastigheid en vertrouwen. Op sommige momenten zijn we erg gevoelig voor kritiek. Onze eigen samenleving en soms zelfs onze eigen bekrompen houdingen, lijken vallende stenen op onze weg te leggen.

Het is niet genoeg om tegen onszelf te zeggen ‘Ik zal dit kunnen’. Het verwoorden is nergens goed voor als we niet volledig overtuigd zijn. We hebben een stevige houding nodig om ‘de handdoek niet in de ring te gooien’.

Wanneer we het succes of geluk van anderen met wantrouwen bekijken

Paul Bloom, professor psychologie aan de Yale Universiteit, vertelt ons dat empathie overgewaardeerd wordt. We doen allemaal alsof we het voelen. Maar in werkelijkheid slagen slechts weinig mensen erin om echt verbinding te voelen met de persoonlijke en emotionele realiteiten van anderen. In dit verband valt iets vreemd op. We voelen gemakkelijker empathie voor de pijn van anderen dan voor het geluk van onze buur.

In de praktijk lijken we eerder  het idee ‘Ik hoop dat je gelukkig bent, maar niet gelukkiger dan ik ben’ toe te passen. Deze houding nemen we vaak aan. We hebben er aan het begin al op gewezen. Als iemand bijvoorbeeld een tegenslag overwint of professioneel succes bereikt, dan wordt hij er altijd van verdacht een lange arm te hebben. Als onze nogal onaantrekkelijke vriend een relatie begint met een extreem mooie vrouw, dan is dat niet logisch. Er moet toch ergens sprake zijn van een verborgen voordeel voor haar.

Waarom drijft de menselijke geest soms af naar dit soort kwaadaardige gedachten?

Een dodelijk en stilzwijgend virus: het virus van afgunst

Wie jaloers is, ziet alleen maar zijn eigen bekrompen universum. Hij zal nooit de volharding aanvoelen van de persoon die slapeloze nachten studerend doorbrengt. Hij ziet niet hoe iemand geen tijd neemt om te rusten en die tijd investeert in zijn werk. Hij zal niet in staat zijn om de oprechte liefde te zien die dit prachtige meisje voelt voor deze minder aantrekkelijke jongen. Want de vloek van afgunst is verwarrend. Dat komt omdat het minderwaardigheidscomplex dodelijk en erg tragisch kan zijn.

Het zal altijd beter zijn om het succes van de ander te demoniseren dan onze eigen fouten toe te geven. Op die manier geven we onszelf zeker niet de kans om de kwaliteiten van anderen te bewonderen of om ervan te leren. Want voor jaloerse mensen is het beter om muren te bouwen en stenen te gooien. Op die manier kalmeren ze de ‘jeuk’. Met een beetje geluk slagen ze er zelfs in die ‘succesvolle persoon’ te kwetsen.

We mogen ons door dat soort mensen niet laten beïnvloeden. Als we ons echt zorgen maken over het bereiken van de top van onze eigen individuele bergen, dan is de sleutel volharding. We zullen doof moeten zijn voor alle kritiek en iedereen negeren die tegen ons zegt dat ‘we nooit in staat zullen zijn om het te doen’, zeg in plaats daarvan tegen jezelf ‘Ik bezit volharding’.

En we moeten vooral leren om de juiste mensen te kiezen. Ga op zoek naar mensen die niet alleen het vermogen hebben om je verdriet te begrijpen. Omring jezelf met mensen die delen in je geluk wanneer je slaagt in het leven.