Rationele irrationaliteit: de kracht van redeloosheid

Rationele irrationaliteit is een concept voorgesteld door de econoom Bryan Caplan. Lees alles over dit interessante onderwerp in dit artikel.

Rationele irrationaliteit is een concept dat door de econoom Bryan Caplan is voorgesteld om iets te beschrijven dat al vanuit verschillende benaderingen van de psychologie is gepostuleerd: de mens gedraagt zich met hoge doses onredelijkheid, in verschillende omstandigheden.

In tegenstelling tot wat vanuit verschillende gebieden naar voren wordt gebracht, is het voor een groot deel niet de rede die het handelen stuurt.

Het bijzondere aan het concept van rationele irrationaliteit dat Caplan voorstelt, is dat overtuigingen en gedragingen vaak als irrationeel worden gezien, maar diep vanbinnen hebben ze wel een logica. Ze gehoorzamen niet aan de voor de hand liggende rede, maar ze gehoorzamen wel aan andere vormen van rationaliteit.

Wat uiteindelijk rationele irrationaliteit bewijst, is dat mensen hun overtuigingen omzetten in argumenten, soms tegen alle bewijzen in. Het komt vooral voor op het gebied van religie en politiek. Er zijn echter perioden in de geschiedenis van de wetenschap waarop dit concept ook kan worden toegepast. Laten we dit eens nader bekijken.

Rationele irrationaliteit

Bryan Caplan stelt dat er twee soorten rationaliteit zijn: epistemische en instrumentele. De eerste is de rationele met een hoofdletter “R”: overtuigingen proberen zich aan te passen aan verifieerbare “waarheid.” Onwaarheden worden vermeden en er wordt openstaan voor nieuw bewijs. Als bewijs in tegenspraak is met overtuigingen, worden ze geschrapt.

Aan de andere kant staat de instrumentele rationaliteit. In dit geval, op een informele manier gezegd, wordt aangenomen dat wat past bij iemand die waar is, waar is. Het gaat niet om hypocrisie of opportunisme. Heel eenvoudig, een persoon kiest er van nature voor om te geloven wat hij wil dat waar is, omdat dit het voor hem gemakkelijker maakt om zijn doelen te bereiken.

Zo wijst Bryan Caplan erop dat rationele irrationaliteit wordt gevormd wanneer er een spanning optreedt: de epistemische rede is in tegenspraak met de instrumentele rede en vice versa. Dit is een omstandigheid die zich niet alleen individueel, maar ook collectief voordoet. Caplan geeft aan dat de kans groter is dat dit gebeurt als er twee omstandigheden zijn:

• Er zijn meer voorkeuren dan overtuigingen. Het gebeurt wanneer iets heel aantrekkelijk is en ervoor zorgt dat overtuigingen op de achtergrond raken. Een genre van slechte muziek wordt bijvoorbeeld populair. Hoewel dit duidelijk is, begint men het als goed te zien omdat het populair is.
• Het aanhangen van een verkeerde overtuiging houdt geen hoge kosten in. Met andere woorden, het is mogelijk om in de fout te blijven gaan, zonder negatieve gevolgen voor de persoon die het volhoudt.

Voorkeuren en overtuigingen

Hoe komt het dat voorkeuren uiteindelijk de plaats innemen van rationele overtuigingen? De rationele irrationaliteitsbenadering stelt dat dit gebeurt wanneer nieuwe overtuigingen zo aantrekkelijk lijken dat ze de waarheidscriteria van mensen versoepelen.

Over het algemeen gebeurt het wanneer een of meer van de volgende omstandigheden zich voordoen:

• Eigenbelang-bias. Geloven in iets komt persoonlijk ten goede aan degenen die erin geloven, of de groep waarmee ze zich identificeren. Als iemand veganist is, zal hij geneigd zijn te geloven wat andere veganisten zeggen, ook al is dit vergezocht.
• Overtuigingen door je zelfbeeld. Je hebt de neiging om meer te geloven in wat je beeld van jezelf bevestigt, of degene die je wilt aannemen en projecteren. Als ik er dapper uit wil zien, zal ik gemakkelijker geloven in alles wat me tot moed oproept, hoe het dom het misschien ook is.
• Overtuigingen door sociale verbinding. De overtuigingen die je in staat stellen om deel uit te maken van een groep of om toegang te krijgen tot een groep waar je lid van wilt worden, blijven behouden.
• Coherentie-bias. Er wordt meer geloofd in nieuwe ideeën die overeenkomen met bestaande, hoewel er geen bewijs is om ze te ondersteunen.

Geloof in wat je wilt geloven…

De theorie van rationele irrationaliteit stelt dat je vaak gelooft wat je wilt geloven, zelfs als er bewijs is dat dit niet waar is. Waarom? Individuen en groepen hebben enig voordeel bij dit soort onbedoelde zelfbedrog. Met enige belangstelling zijn ze tevreden en daarom blijven ze op hun dertiende.

Dit heeft grote implicaties, vooral in de politieke arena. Het is duidelijk dat veel volkeren lastige heersers kiezen en niemand legt uit waarom. De theorie van rationele irrationaliteit geeft een overzicht van de redenen waarom dit fenomeen optreedt.

Uiteindelijk is vanuit collectief oogpunt het gewicht van aantrekkingskracht meer waard dan dat van ideeën. Dat is de reden waarom gekke overtuigingen vaak collectief worden opgelegd: ze bieden iets (een paradijs, een redding, een uniek welzijn, enz.). Dit wordt zo aantrekkelijk dat de rede wordt afgezworen.