Project MKUltra: hersenspoelprogramma van de CIA

Het CIA ontwikkelde project MKUltra in haar gretigheid om mensen te manipuleren. Het doel was het testen van wreedheid op mensen, om de kwetsbare punten van hun geest te vinden en manieren te vinden om mensen te kunnen onder controle te kunnen houden en te manipuleren.
Project MKUltra: hersenspoelprogramma van de CIA

Laatste update: 08 maart, 2022

Vandaag bespreken we project MKUltra.Zelfs vandaag de dag huiveren we als we denken aan de afschuwelijke experimenten die de nazi’s op mensen hebben uitgevoerd. Hun doel was om manieren te vinden om de geest van de mensen te manipuleren.

Wat weinig mensen weten is dat soortgelijke experimenten met nog twijfelachtigere methoden plaatsvonden in de Verenigde Staten. Een van hen was het hersenspoelingsprogramma van de CIA, beter bekend als project MKUltra.

De Tweede Wereldoorlog betekende een verandering in de militaire strategie. Spionage was nog nooit zo belangrijk geweest. Het veranderde omdat de betrokken partijen zich bewust werden van de waarde van de informatie van hun vijand. Ze wilden weten hoe het hun eigen aanvalsstrategie zou kunnen beïnvloeden en hoe ze het tegen de vijand zouden kunnen gebruiken.

Ook Hitler zelf bewees dat hij de menselijke geest kon sturen, dat hij miljoenen mensen kon manipuleren om dingen te doen die ieder mens met het juiste verstand nooit zouden hebben gedaan.

Tegen het einde van de oorlog werd het verkrijgen van informatie en het manipuleren van de geest dus een van de grootste zorgen voor de Verenigde Staten. Zo ontstond vervolgens het concept voor Project MKUltra.

Wat was project MKUltra?

Een vrouw aan touwen als een marionet

Het is erg lastig om precies te weten hoe Project MKUltra was opgebouwd. Nadat de pers er eind jaren ’60 en begin jaren ’70 achter kwam, gaf de CIA opdracht om alle dossiers te vernietigen. Het enige dat overleefde was een kleine stapel documenten.

Juist uit die kleine database is het een aantal mensen gelukt om te reconstrueren wat er gebeurd is. Ook voegden verschillende slachtoffers hun getuigenis toe aan het onderzoek. We zullen echter nooit zeker weten hoe Project MKUltra is ontstaan. Het bevatte 150 actielijnen en we kennen er maar twee of drie.

De weinige informatie die we hebben, is dat ze experimenteerden met de effecten van psychoactieve en neurologische drugs op mensen. Ze gebruikten ook andere methoden en de zogenaamde onderzoekers pasten ze toe op duizenden mensen zonder hun toestemming.

Het doel was om het effect van zulke drugs op mensen te observeren om te ontdekken of ze de mensen konden manipuleren om te onthullen wat ze wisten. Ook om vast te stellen of ze mogelijk op commando van gedachten konden veranderen.

Experimenten op mensen

Volgens de beschikbare gegevens hebben de leiders van Project MKUltra op verschillende manieren en in verschillende doses drugs, zoals LSD, verstrekt om te bepalen hoe de “besmette mensen” zich gedroegen.

Ze probeerden ook andere methoden, zoals elektroshocks en hypnose. Er werd veel gesproken over “hersenspoeling” in de jaren ’50 toen het project begon.

We weten ook dat de CIA de effecten van verschillende martelmethoden heeft getest. Soms dwongen ze de “vrijwilligers” om enkele dagen wakker te blijven, terwijl de controleurs herhaaldelijk subliminale boodschappen speelden. Andere keren pasten ze systematisch elektroshocks toe, of zelfs synthetische drugs in grote hoeveelheden.

ProjectMKultra en psychiatrische “vrijwilligers”

Een close-up van Donald Ewen Cameron

Het meest afschuwelijke van Project MKUltra was de manier waarop de CIA duizenden mensen misleidde om deel te nemen aan het project. In principe hebben ze hun “proefdieren” verkregen via twee methoden.

De eerste was gericht op psychiatrische ziekenhuizen. In deze ziekenhuizen kregen patiënten te horen dat ze zich vrijwillig inzetten voor nieuwe experimentele therapieën. Natuurlijk wist geen van de patiënten van deze ziekenhuizen dat de CIA de experimenten uitvoerde of dat verschillende voormalige nazi’s tot de “deskundigen” behoorden.

Een van de personen die het meest actief heeft bijgedragen aan project MKUltra was psychiater Donald Ewen Cameron. Hij werd later de eerste voorzitter van de World Psychiatric Association. Hij was ook voorzitter van de American Psychiatric Association en de Canadian Psychiatric Association.

Andere “vrijwilligers”

Ze gebruikten niet alleen psychiatrische patiënten bij hun experimenten, maar ook andere burgers die de meesten als “normaal” zouden beschouwen. Ze rekruteerden hen in het leger, op universiteiten, in openbare ziekenhuizen, in bordelen, in ziekenhuizen, en vrijwel overal waar ze konden.

Veel mensen stemden ermee in om deel te nemen aan deze tests, bij belofte van een lage financiële beloning. Ze werden echter nooit op de hoogte gebracht van het werkelijke doel van de experimenten waar ze aan deelnamen.

Veel van deze vrijwilligers overleefden de wrede experimenten niet. Anderen liepen permanente hersenbeschadigingen op. Het geval dat in de Amerikaanse media de meeste aandacht kreeg, was dat van Frank Olson. Ook heeft de Canadese regering uiteindelijk honderden mensen gecompenseerd om te proberen het tumult te sussen.

Mensen ontdekten wat er gebeurde dankzij de onderzoeksjournalistiek. Als reactie daarop vormde het Amerikaanse congres een commissie om de feiten te onderzoeken. Uiteindelijk slaagden ze er alleen maar in om de documenten in 1973 vrij te geven. Als gevolg daarop gaf de CIA opdracht om de archieven te vernietigen.

Project MKUltra laat zien hoe ver overheidsinstellingen kunnen gaan om hun zin te krijgen. Verbazingwekkend genoeg vonden deze experimenten niet plaats binnen een dictatuur, maar in een land dat zich vol trots de grootste democratie van de wereld noemt.

De meest verontrustende vraag is echter, worden soortgelijke experimenten nu nog steeds uitgevoerd op andere plaatsen, en weten we het gewoon nog niet?


Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.


  • Frattini, E. (2012). CIA. Joyas de familia: Los documentos más comprometedores de la Agencia, por fin al descubierto. Grupo Planeta Spain.

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.