Onze daden bepalen wie we zijn, niet onze intenties

Het is altijd al veel makkelijker geweest om verwachtingen te creëren dan eraan te voldoen. Daardoor zijn we geneigd meer bekend te zijn met toevalligheden in plaats van zekerheden. Wat er uiteindelijk gebeurt is dat je dreigt te vergeten dat je bent wat je doet, niet wat je zegt dat je zult doen. Je bent wat je acties over je zeggen en je intenties zijn simpelweg de decoratie.

Je acties laten een spoor achter je dat je kan leiden naar anderen of juist in de nabije toekomst kan weerkaatsen. Een reactie of attitude jegens een situatie kan het verschil te maken. Met andere woorden: het goede hart dat je hebt moet overeenstemmen met je handelingen en je gedachtes. Wat je zegt komt aan bij andere mensen, maar het is wat je doet dat pas echt een impact maakt en gevoeld kan worden.

De frustratie van verwachtingen

We houden van verwachtingen en, tot op zekere hoogte, lijken ze ons te inspireren om waar te maken wat we willen. Ze worden gecreëerd als impulsen en vullen ons met dromen om door te groeien of om anderen gelukkig te maken. Op deze manier vormen verwachtingen het beginpunt van authenticiteit, omdat ze voortkomen uit het diepste gedeelte van onszelf. Maar ze worden ook geboren uit breekbaarheid en frustratie.

Zonder het ons ook maar te realiseren zijn veel van onze dagelijkse gedachten eigenlijk verwachtingen en illusies die onze beloftes voeden. Niet alleen beloftes van anderen, maar ook je persoonlijke geloof in je eigen beloftes en de beloftes van anderen. ‘Hij had mij beloofd dat we uit zouden gaan en het zouden vieren en nu kunnen we niet’, ‘Ik zal het vast heel goed doen in het interview. Ik heb me goed voorbereid’, ‘Ze verwacht die cd die ik haar liet zien voor haar verjaardag, maar ik ben hem vergeten te kopen’. Dit zouden alledaagse voorbeelden kunnen zijn van waar we het over hebben.

In sommige gevallen, wanneer beloftes en verwachtingen niet gepaard gaan met de noodzakelijke moeite om ze te realiseren, komt het uiteindelijk alleen neer op teleurstelling, verdriet en irritatie. Intenties zijn geen absolute waarheden. En het kan een vergissing zijn om in ze te geloven alsof ze dat wel zijn. Op deze manier kun je alleen vasthouden aan een feit zonder angst om het te verliezen wanneer het volledig is uitgevoerd.

Je bent wat je doet: je acties definiëren je

In de film Batman Begins, kwam iemand met de uitspraak ‘Het is niet is wie je bent vanbinnen, je acties definiëren je’. Ze wilden blijkbaar dieper zou reflecteren op dit onderwerp. Het is niet zo dat wie we vanbinnen zijn, niet telt. Maar, voor de buitenwereld verraden onze daden ons sowieso, ongeacht wat we doen met onze woorden.

Eigenlijk dus: je bent wat je doet. Want als je hart goed is, zullen je relaties dat merken in de kleinste details. En, tegenovergesteld, als je hart niet goed is, zullen de beloftes en verwachtingen die je creëert dit feit niet verhullen.

Eigenlijk hebben we allemaal namelijk drie persoonlijkheden: wat we zijn, wat we denken dat we zijn en wat anderen denken dat we zijn. Dit is reden genoeg om te proberen om ze alle drie in harmonie te laten leven. Als we zeggen dat we iets gaan doen en we het niet doen, resulteert dat in een botsing van de drie persoonlijkheden. En komen er negatieve emoties uit voort.

En goede bedoelingen dan?

Goede bedoelingen zijn fundamenteel. Aangezien zonder goede bedoelingen ook het eindresultaat zelden goed is. Het is gunstig om constant de intentie te hebben om jezelf te overwinnen. Bijvoorbeeld in je werk, waar de doelen die je voor jezelf stelt zo belangrijk zijn.

Maar het hebben van een intentie of het behalen van een doel leidt op zichzelf niet naar dat doel. Een voorbeeld: hoeveel goede voornemens voor het nieuwe jaar heb je daadwerkelijk vervuld in de laatste paar maanden? Het hebben van positieve intenties geeft ons vitaliteit en adrenaline, maar we moeten deze intenties wel vergezellen met daden, met beweging.