Onbeminde dochters en hun volwassen relaties

Emotionele relaties voor vrouwen die in hun jeugd onbemind waren, kunnen vaak een uitdaging zijn. De gevoelens van verlatenheid en emotionele ontbering leiden er soms toe dat ze in afhankelijkheidsrelaties vervallen of schadelijke banden ontwikkelen.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Valeria Sabater.

Laatste update: 01 oktober, 2022

Veel onbeminde dochters lijden in stilte als volwassenen. Verwaarlozing, verlating, narcistische ouders…. Er zijn verschillende dynamieken en werkelijkheden die permanente wonden kunnen achterlaten in het psychologische weefsel van een kind. Bovendien hebben al deze vroege emotionele verwondingen meestal later invloed op hun volwassen relaties.

Zoals we weten is onze opvoeding vaak verre van perfect. Veel mensen kunnen inderdaad getuigen van het feit dat de liefde van een moeder niet altijd onvoorwaardelijk is. Ook het respect van een vader voor zijn kinderen is niet altijd voorbeeldig. In dit specifieke geval zijn we echter geïnteresseerd in een ander fenomeen.

We willen ontdekken hoe relaties zijn voor vrouwen die in hun jeugd te maken hebben gehad met familiaire achterstelling. Hoe ervaren zij liefde op volwassen leeftijd en hoe gaan zij ermee om?

Onbeminde dochters staan voor emotionele uitdagingen

Er is een uniek soort bagage die onbeminde dochters met zich meedragen en die hen vergezelt tot in de volwassenheid.

Als ze in de achteruitkijkspiegel van hun eigen leven kijken, zien ze bijna altijd een verleden vol teleurstellingen, diepe leegtes en scherpe afwijzingen die wonden hebben achtergelaten die nog niet geheeld zijn. We creëren inderdaad allemaal onze levensverhalen op basis van onze eerdere ervaringen.

Als onze modellen voortkomen uit een jeugd van emotionele kilte, liefdesverdriet of zelfs psychische mishandeling, kunnen we vervormde en zelfs verkeerde schema’s in ons leven integreren. Bijvoorbeeld, veel onbeminde dochters kunnen misbruik van hun partners als geldig accepteren.

Ze doen het omdat het het enige is dat ze ooit gekend hebben. Ze accepteren minachting, chantage en zelfs emotionele manipulatie omdat dat alles is wat ze ooit hebben meegemaakt. Bovendien is het voor hen niet gemakkelijk om deze realiteiten te herkennen. Ze begrijpen niet dat echte liefde zo niet werkt en dat we allemaal naar iets beters zouden moeten streven.

Onzekere gehechtheid bij onbeminde dochters

Peg Streep is een Amerikaanse auteur. Ze heeft meer dan 20 jaar onderzoek gedaan naar de realiteit van vrouwen die in hun jeugd niet geliefd werden door hun moeders.

In haar boek, Daughter Detox, suggereert ze dat deze dochters bepaald worden door het ontwikkelen van onzekere gehechtheid (Engelse link). Dat komt omdat ze tijdens hun kinderjaren nooit wisten wat ze van hun ouders, meer in het bijzonder van hun moeders, konden verwachten.

Onzekerheid, tegenstrijdige aandacht, onverschilligheid en vaak kritiek en minachting kunnen ertoe leiden dat zich op volwassen leeftijd in de relationele sfeer enkele van de volgende gedragspatronen ontwikkelen.

• Angstig gepreoccupeerd affectief gedrag. Het wordt gedefinieerd door het ervaren van onzekerheid, evenals constante angst in de emotionele relatie. Deze vrouwen voelen angst voor verlating en bedrog. Op zijn minst denken ze dat ze last zullen hebben van verraad.
• Vermijdend-dismissief. Ze willen geen vaste relaties aangaan. In feite vermijden ze die omdat ze liever hun onafhankelijkheid behouden en controle hebben over hun leven, waardoor ze elk leed vermijden.
• Angstig-vermijdend. Deze onbeminde dochters worden volwassenen die een partner willen hebben en van intimiteit willen genieten. Ze voelen zich echter onzeker omdat ze bang zijn dezelfde pijn te ervaren als in hun kindertijd. Daarom aarzelen ze niet om relaties te beëindigen of plotseling te verdwijnen.

Onderzoek

In een studie (Engelse link) die onderzocht hoe volwassen gehechtheidsstijlen tot uitdrukking komen in het dagelijks leven, rapporteerden angstig gehechte individuen een hoger negatief affect en een lager positief affect, evenals een grotere angst om de controle te verliezen in hun dagelijks leven.

Zowel angstige als vermijdende deelnemers percipieerden zichzelf negatief en hadden minder vertrouwen in hun copingcapaciteiten. Bovendien meldden personen met een angstige of vermijdende stijl dat ze zich minder door anderen verzorgd voelden dan degenen met een veilige gehechtheid.

Uit het onderzoek bleek ook dat angstig gehechte personen hyperactiverende neigingen hadden, zoals meer negatief affect, stress en ervaren sociale afwijzing. Daarentegen hadden individuen met een vermijdende gehechtheid deactiverende neigingen, zoals verminderde positieve toestanden en een verminderd verlangen om bij anderen te zijn als ze alleen zijn.

Sterk vermijdende mensen (Engelse link) hebben negatieve opvattingen over hun romantische partners en ze zien zichzelf als onwaardig voor de liefde en steun van anderen (Bartholomew, 1990). Ze streven naar het creëren en behouden van onafhankelijkheid, controle en autonomie in hun relaties.

Dit is zo omdat ze geloven dat het zoeken naar psychologische of emotionele nabijheid met romantische partners niet mogelijk is. Deze overtuigingen motiveren het vermijdende individu om afstandelijke copingstrategieën toe te passen, waarbij ze hun negatieve gedachten en emoties defensief onderdrukken om onafhankelijkheid te bevorderen.

Mentale modellen en intimiteit

Van de drie eerder genoemde onzekere hechtingsstijlen is angstig-preoccuperend de meest dramatische. Vrouwen met een dergelijke gehechtheidsstijl hebben een intieme relatie nodig om zich gevalideerd te voelen. In feite reageren ze zo snel op elke waargenomen bedreiging, dat de omgang met hen emotioneel uitputtend kan zijn voor anderen.

De andere twee soorten onzekere gehechtheid, vermijdend-dismissief en angstig-vermijdend, maken de weg naar romantiek en intimiteit op verschillende manieren hobbelig.

Afwijzende vrouwen willen niet echt dyadische intimiteit; ze moeten onafhankelijk en in controle blijven. Terwijl de angstige types wel intimiteit willen, maar eigenlijk onzeker zijn en bang zijn voor emotionele pijn.

Gebrek aan liefde in de kindertijd zorgt ervoor dat ideeën worden geïntegreerd die niet waar zijn

De eerste decennia van het leven doorbrengen in het spoor van emotionele ontbering, moederlijk en vaderlijk narcisme, kritiek of verlating zorgt ervoor dat onbeminde dochters verwrongen ideeën hebben over relaties. In de regel zijn dat de volgende:

• Liefde is een transactie. Ze moeten lijden om ook maar de geringste hoeveelheid genegenheid te ontvangen. Bovendien normaliseren ze vaak misbruik, minachting en manipulatie.
• Emoties en behoeften moeten verborgen blijven. Als iets hen pijn doet of teleurstelt, houden ze dat voor zich. Ook hun eigen behoeften en wat ze willen zijn voor hen van geen belang. Ze geven alleen om wat hun partner wil.
• Ze zoeken overal naar liefde. De onbeminde dochter mist inderdaad het gevoel bij hun familie van herkomst te horen. Die ontwrichting en dat gebrek aan wortels brengen haar ertoe de geringste genegenheid te zoeken, waar en bij wie dan ook. Vandaar het gevaar om af te drijven naar relaties van afhankelijkheid.

Vragen om jezelf te stellen als je onbemind was

Als je een onbeminde dochter was, ben je misschien lange tijd rond mensen gegrepen die, in plaats van van van je te houden zoals je wilde en nodig had, je verwaarloosden zoals niemand verdient. Je verdient respect en echte liefde. Maar eerst moet je het weefsel van zelfliefde en eigenwaarde herstellen en zelfs opbouwen.

Daarom is het in dit soort situaties goed om jezelf de volgende vragen te stellen. Ze moeten je aan het denken zetten.

• Heb je echt een partner nodig om gelukkig te zijn?
• Wat verwacht je dat je partner je te bieden heeft? Heeft het te maken met de tekortkomingen die je in je jeugd had?
• Waarom ben je meestal niet succesvol in de liefde? Wat heb je van die ervaringen geleerd?
• Wat betekent liefde voor jou? Is jouw idee van liefde gezond? Heb je er tot nu toe baat bij gehad?
• Welke visie heb je op jezelf? Is er iets dat je moet aanpakken of oplossen om je beter te voelen?
• Als je aan je jeugd denkt, welke emoties komen dan bij je op? Verdriet, woede, teleurstelling, angst? Hoe beïnvloeden deze niet geheelde emoties en problemen je relaties?

Ter afsluiting: veel mensen hebben traumatische kinderjaren meegemaakt. Onbeminde dochters zijn echter een terugkerend verschijnsel. Onnodig te zeggen dat je deskundige hulp moet vragen als je denkt dat je die nodig hebt.