Meer inzet en minder opoffering
Een relatie heeft meer inzet en minder opoffering nodig. Veel mensen geloven echter dat ware liefde offers en voortdurende concessies vraagt. Ook denken ze dat, hoe groter die zijn, hoe authentieker de band zal zijn. Uitgaan van deze vooronderstelling kan je ertoe brengen eenzijdige machtsverhoudingen op te richten die licentiëren op emotionele afpersing en verlies van identiteit.
Sommige dingen zijn niet aanvaardbaar als het om liefde gaat. Graham Greene zei dat iedereen in deze wereld komt met een authentiek en nobel begrip van liefde. Op een bepaald moment onderweg eindigt dit in misbruik. Misschien komt het allemaal door het klassieke model van romantiek waarmee mensen zijn opgevoed. Het model dat ons lang heeft doen geloven dat liefde en pijn of opoffering hand in hand gaan.
In feite heb je genegenheid zo verweven met het idee van opoffering, dat je liefde door deze twee ingrediënten lijkt te beoordelen. Liefde door dit prisma zien leidt ertoe dat je dit gevoel opvat als een soort voorouderlijke god die een speciale behandeling en pijnlijke offers eist voordat je hun liefde echt waardig bent.
Vermijd dus om tot zulke extremen te gaan. Begrijp in plaats daarvan dat, hoewel relaties soms offers vergen, deze praktijk niet de norm moet worden. Authentieke liefde vereist boven alles toewijding. Ze moet een bron van dagelijkse vervulling zijn en nooit een brandstapel van lijden.
“Wat jammer dat de liefde geen woordenboek heeft waarin ze kan nagaan wanneer trots gewoon trots is en wanneer het “waardigheid” is!”
Een relatie heeft meer inzet en minder opoffering nodig – evenwicht is de sleutel
Offers zijn soms nodig. Er zijn momenten waarop je hoopt dat je partner een belangrijke stap zal zetten, zoals het verlaten van hun woonplaats om een leven met jou te beginnen. Hij of zij moet zijn of haar baan opgeven, een project uitstellen, enz. Dan zijn er andere momenten waarop ze vele kilometers moeten afleggen en ontwortelen, verhuizen, hun toekomst herformuleren en nieuwe doelen stellen, enz.
Deze acties moeten echter altijd uit vrije wil uitgevoerd worden. Verder moet een mens ze interpreteren als een voordeel en nooit als iets pijnlijks. Ze moeten geloven dat ze er iets mee winnen, zodat het gevoel van verlies minimaal is.
Daarom moet er een passend evenwicht zijn. Ze moeten het ook interpreteren als een nuttige actie die hun band zal versterken. Dat is een moedige beslissing die hun verbintenis verder zal versterken.
Daarentegen voedt opoffering zelden iemands verbintenis omdat het meestal pijnlijk is. Er is een gevoel van verlies voor wie het uitvoert, en zo’n ervaring gaat ten koste van een prijs. Er is dus iets belangrijks om na te denken over studies (Engelse link) zoals die aan de Universiteit van Toronto en de Universiteit van Californië, Berkeley.
Mensen onderschatten vaak de grote invloed die deze dynamiek kan hebben. Voortdurende concessies en verloocheningen hollen de emotionele structuren van mensen en zelfs de grenzen van hun identiteit volledig uit.
De emotionele kosten van voortdurende opoffering
De bovengenoemde studie werd uitgevoerd in een periode van drie jaar. Er namen 80 echtparen aan deel om te ontdekken welke invloed opofferingen in een relatie kunnen hebben.
- Iets wat ze dus leerden is dat een flink deel van de mensen die bepaalde offers brachten voor hun partner, de neiging hadden de emotionele kosten die elke concessie met zich meebracht voor elkaar te “verbergen.”
- Door de prijs van die beslissing niet uit te spreken, ging de ander er vaak van uit dat ze er blij mee waren dat ze het deden. Daarom aarzelden ze niet om in de toekomst meer offers te vragen.
Wanneer opofferingen voortdurend waren en de persoon de emotionele kosten van zulke acties niet uitte, raakten ze gefrustreerd. Ook hadden ze problemen met hun gevoel van eigenwaarde, en waren diep ongelukkig.
Een relatie heeft meer inzet nodig en minder opofferingen. Als je dus een concessie moet doen voor je geliefde, moet je duidelijk aangeven welke emotionele en persoonlijke kosten dat met zich meebrengt. Eigenlijk moet je gevoelens verbaliseren en vastleggen wat elke actie met zich meebrengt.
Liefde is niet gelijk aan opoffering
Een relatie heeft meer inzet en minder opoffering nodig, dat weet iedereen. Toch? Maar mensen blijven geconditioneerd door het idee dat liefde en opoffering hand in hand gaan. Daarom is het gebruikelijk om te kiezen voor het verzwijgen van het gewicht van elke concessie. Anderen gaan zelfs zo ver dat ze ze rationaliseren door te denken dat het het beste voor de relatie is, dat ze het moeten doen.
Zo kunnen er situaties zijn waarin iemand zichzelf probeert wijs te maken dat het opgeven van zijn baan het beste was, dat het opgeven van die hobby, dat huis, dat project, die traditie, of die vriendschap het juiste is om te doen. Want liefde is tenslotte wat er echt toe doet. Mensen kunnen deze redenering meestal een maand of zelfs een jaar volhouden.
Er komt echter een tijd dat er geen evenwicht meer is. De dag komt dat de verliezen groter zijn dan de winsten en dit is het moment waarop frustratie de kop opsteekt. Er kan zelfs haat ontstaan jegens die persoon voor wie je op een dag je eigen identiteit opgaf.
Je moet begrijpen dat liefhebben niet gelijk staat aan opofferingen doen. Elke relatie moet je persoonlijke ontwikkeling bevorderen, niet schaden.
Daarom vraagt een relatie meer inzet en minder opoffering en als zodanig kun je voor elkaar bijna alles doen wat de kwaliteit van jullie band verbetert. Maar wees duidelijk over de tekenen en stem nooit in met iets waardoor je je identiteit verliest!
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Emily A. Impett, Bonnie M. Le, Aleksandr Kogan, (2008) “When You Think Your Partner Is Holding Back: The Costs of Perceived Partner Suppression During Relationship Sacrifice.” Social Psychological and Personality Science