Vijf mechanismen van verwonding om controle uit te oefenen
Er is een breed scala van mechanismen die gebruikt worden om in de sociale sfeer te manipuleren. Sommige zijn uiterst expliciet, zoals het verheffen van onze stem. Andere zijn meer versluierd. Dit betekent echter niet noodzakelijk dat ze niet even agressief en schadelijk zijn.
Wanneer we geconfronteerd worden met directe agressie (Spaanse link) is er meer duidelijkheid en heeft het individu meer instrumenten om te reageren. In feite is er geen dubbelzinnigheid in deze vormen van geweld. Anderzijds, wanneer men heimelijke middelen gebruikt, is het mechanisme van verwonding om controle uit te oefenen meestal doeltreffender.
Er zijn verschillende manieren om te controleren. Sommige kunnen zelfs vermomd zijn als goede daden. Ze zijn meestal effectiever bij onzekere of afhankelijke mensen (Spaanse link), omdat deze omstandigheden manipulatie in de hand werken.
Het is belangrijk te leren hoe je de mechanismen van verwonding kunt opsporen om controle uit te oefenen, om ze uit te schakelen en te voorkomen dat ze hun doel bereiken. We gaan er vijf bekijken.
Vijf mechanismen van verwonding om controle uit te oefenen
“ Een tegenstander verwonden is jezelf verwonden. Agressie beheersen zonder verwondingen toe te brengen is de Kunst van de Vrede.”
1. Passief-agressief zwijgen
Dit is een mechanisme dat we een ‘koude oorlog’ zouden kunnen noemen. Het houdt de ander aan het lijntje en wakkert zijn onzekerheid aan. Er wordt niet geschreeuwd, geen boze woorden gesproken. In feite is er een laconiek soort communicatie. Daarin antwoordt de ander met eenlettergrepige woorden, ondanks het feit dat het duidelijk is dat hij bredere antwoorden nodig heeft.
Men gebruikt deze manier van kwetsen om controle uit te oefenen doordat de ‘agressor’ zwijgt over belangrijke zaken die de ander aangaan. Bijgevolg worden ze niet of slechts gedeeltelijk geïnformeerd, steeds met de bedoeling verbijstering en enige verwarring te zaaien. Dit soort zwijgen is passief-agressief.
2. Dialoog blokkeren om conflict in stand te houden
Dit mechanisme lijkt op het vorige, maar is niet helemaal hetzelfde. Hier is er een systematische blokkering van de dialoog over specifieke kwesties. In de regel verhindert of saboteert de stoorder de mogelijkheid om bepaalde kwesties aan te pakken. Ze houden bijna altijd verband met gebreken in de persoon die de macht in de relatie heeft.
Ze wijken misschien af van de centrale kwestie en blijven alleen in de periferie. Ook kunnen ze met duidelijk ongemak reageren als men bepaalde onderwerpen benoemt. Dit zal de andere partij er waarschijnlijk toe brengen dergelijke dialogen te vermijden, waardoor de manipulator zijn doel bereikt.
3. Kleineren van de ander
Spotten of belachelijk maken zijn twee manieren waarop de ‘wurger’ de capaciteiten van de ander kan bagatelliseren. Ze kunnen hem vragen om geloofsbrieven of referenties om alles wat hij zegt te staven. Uiteindelijk is het doel hen te minimaliseren en te diskwalificeren wat ze zeggen of doen.
Dit kwetsende mechanisme kan men ook gebruiken om de zwakke punten of fouten van de ander aan te vallen. De gekwetste leidt het gesprek af naar ongemakkelijke aspecten, zoals de zwakheden of mislukkingen en fouten van de ander in het verleden. Het uiteindelijke doel is de ander zich onbelangrijk te laten voelen.
4. Ontkennen van zelfverantwoordelijkheid
Dit is een ander veel voorkomend mechanisme van verwonding om controle uit te oefenen. De bedoeling is hier dat de gekwetste zijn gemaakte fouten rechtvaardigt. Hun doel is niet om hun fout toe te geven, want dat zouden ze beschouwen als een daad waarmee ze laten zien dat ze ‘onder’ de ander staan. Daarom kunnen ze zelfs liegen om elke verantwoordelijkheid voor een fout te ontlopen.
Ze kunnen hun fout ook bagatelliseren, zelfs als die ernstig was. Ze zullen het inderdaad bagatelliseren en de ander er misschien zelfs van beschuldigen het belangrijker te maken dan het in werkelijkheid is. Wanneer op een fout gewezen wordt, praten ze daarom. Dit in plaats van de verantwoordelijkheid te nemen, uiteindelijk over de fouten van de ander die het waagde er vraagtekens bij te zetten.
5. Beschuldigen en bekritiseren
Men zou kunnen zeggen dat dit de klassieke manier is van verwonding om controle uit te oefenen. Het is ook een van de meest gecamoufleerde. Het houdt in dat iemand de verantwoordelijkheid van het ene probleem op het andere afschuift. “Je maakt me boos,” zegt de gekwetste tegen de ander alsof zijn emoties van hem afhangen.
De cyclus wordt voltooid met een reeks kritiek. Deze is misschien niet bijzonder intens of diepgaand, maar wel voortdurend en herhaaldelijk. Ze zullen voor elke daad of elk woord van de ander een ‘maar’ zoeken, zodat de indruk ontstaat dat ze altijd fout zitten.
Dit zijn allemaal mechanismen van verbale manipulatie. Ze zijn niet expliciet gewelddadig en worden vaak vrij gemakkelijk geaccepteerd in de context van het koppel, het gezin of het werk. Het is echter belangrijk te begrijpen dat het daden van psychologisch geweld zijn. Daarom vragen ze om een flinke dosis assertiviteit als antwoord.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Rodríguez de Medina Quevedo, I. (2013). La dependencia emocional en las relaciones interpersonales.
- Tallón, M. Á. J. (2015). La manipulación psicológica y su incidencia en la intervención terapéutica. Verdad y Vida, 73(266), 117-136.
