Liever alleen willen zijn, is dat heel vreemd?
Meestal denken we over eenzaamheid vanuit een negatief oogpunt. Liever alleen willen zijn heeft echter bepaalde voordelen. Velen voelen zich inderdaad beter alleen dan omringd te zijn door anderen. Om deze reden begint er onderzoek te worden gedaan naar de vraag of eenzaamheid gezond is.
Er wordt vaak aangenomen dat alle activiteiten, wanneer ze in een groep, als stel of als gezin worden gedaan, leuker zijn. Dit varieert van naar de film gaan tot dineren, kerst vieren of gewoon een kopje koffie drinken.
Ook sporten, wandelen in het park of winkelen. Maar wat is het probleem om dit soort dingen alleen te doen? Is het omdat men ervan uitgaat dat het bitterheid, depressie, verdriet en verlatenheid impliceert?
Inderdaad, hoe komt het dat eenzaamheid altijd wordt geassocieerd met slechte gevoelens? Per slot van rekening ben jij misschien wel een van die mensen die echt genieten van die momenten dat je alleen bent. Je kunt zelfs familie- en sociale gewoonten of tradities opzij zetten om te doen wat je het liefste doet.
Dan vind je het vast niet gek om oudejaarsavond alleen thuis door te brengen. Je zult ook gek vinden dat het plannen van een vakantie met alleen je bagage als gezelschap als een absurd idee wordt gezien door sommige mensen. In feite zullen dit soort ervaringen voor jou ongeëvenaard zijn.
Waarom men alleen willen zijn negatief bekijkt
De negatieve kijk op eenzaamheid is meestal gebaseerd op het idee dat de mens is bedoeld om te leven in een samenleving omringd door andere mensen. Daarom hebben we de neiging om vurig te geloven dat eenzaamheid iets negatiefs is, hoe we het ook bekijken.
Maar wat als je bij de mensen hoort die liever alleen willen zijn en je helemaal niet depressief of verdrietig voelt als je dat wel bent? Dit betekent niet dat je een kluizenaar of een asociaal wezen bent, maar je wilt gewoon genieten van je ruimte en contact maken met je innerlijke zelf.
Aan de andere kant zijn er mensen die uit angst voor eenzaamheid onverstandige beslissingen nemen, zoals een relatie aangaan met de eerste persoon die langskomt. Of ze sluiten zich aan bij een groep, met wiens leden ze absoluut niets gemeen hebben. Toch blijven ze daar en doen alsof ze zijn wie ze niet zijn, gewoon om zich niet ‘alleen’ te voelen.
De psycholoog Cecilia Rodríguez Díaz legt uit dat eenzaamheid moet worden gedefinieerd als “een volledig persoonlijke en subjectieve ervaring.” Het kan inderdaad op veel manieren worden ervaren. Je kunt bijvoorbeeld omringd zijn door mensen en je toch alleen voelen. Als alternatief kun je er helemaal alleen voor staan, maar je verre van eenzaam voelen.
Eenzaamheid is meestal gerelateerd aan een gebrek aan hechte banden, netwerken en relaties. In feite weerspiegelt het het soort samenleving waarin we tegenwoordig leven. Een samenleving waar het buitengewoon moeilijk is om nauw contact met anderen te onderhouden, ook al leven we in een tijdperk van technologie, met de beschikbaarheid van sms-berichten, sociale media en videogesprekken.
Is er iets mis met alleen willen zijn?
Voordat we deze vraag kunnen beantwoorden, moeten we het soort eenzaamheid begrijpen waarnaar wordt verwezen. Experts zeggen dat er verschillende soorten zijn. Verder hangt het er allemaal van af hoe je erover denkt.
Ook speelt de eenzaamheid wordt veroorzaakt of ‘geforceerd’. Je zult inderdaad weten waarom je liever alleen bent en wat je op een bepaald moment ervaart, evenals wat er met je gebeurt als je omringd bent door anderen.
Desalniettemin zijn er enkele gedragspatronen die duidelijk zijn bij degenen die voor eenzaamheid kiezen.
Bijvoorbeeld verlegenheid, angst, problemen met relaties, angst voor afwijzing, ongelijk hebben of gekwetst worden. Daarom vermijden ze om met anderen uit te gaan en met vriendengroepen te praten.
Dit roept gevoelens van eenzaamheid op. Aan de andere kant zijn er mensen die liever alleen willen zijn omdat ze zich zo beter voelen. In feite zijn ze van mening dat ze zelfvoorzienend zijn, niemand anders nodig hebben, en hun eenzaamheid maakt ze minder kwetsbaar, enz.
Andere vormen van eenzaamheid zijn het soort eenzaamheid waarbij mensen ervan lijken te genieten. Het hen niet kan schelen als er weken voorbijgaan zonder dat ze spreken of hun dierbaren zien. Ze proberen zich inderdaad van de rest te isoleren, komen nooit samen voor verjaardagen en geven de voorkeur aan eenzame banen, enz.
Ten slotte is er ‘eenzaamheid door omstandigheden’. Dit is vorm die om verschillende redenen kan verschijnen, zoals echtscheiding of overlijden. Het is niet iets waarnaar gezocht wordt, maar het komt volledig uit de lucht vallen. Daarom vereist het rouwen en het begrip van verlies.
Gezonde eenzaamheid
Dit is ongetwijfeld het moeilijkste concept voor de meeste mensen om te begrijpen. Dat komt door onze opvatting, als sociale en sociale wezens, de noodzaak om in een gemeenschap te leven, een gezin te stichten en ‘erbij te horen’. Dit maakt het buitengewoon moeilijk te begrijpen dat eenzaamheid ook synoniem kan zijn met vervulling of geluk. Met andere woorden, met gezondheid.
Toch kan eenzaamheid een uiterst harmonieuze en verrijkende ervaring worden als je de grenzen niet overschrijdt. Het betekent niet dat je alleen gaat wonen op de top van een berg of dat je van de ene op de andere dag niet meer met je ouders praat. Het is gewoon gebaseerd op het wijden van bepaalde momenten van de dag of week aan gewoon alleen willen zijn, met jezelf.
In feite is je relatie met je innerlijke zelf erg belangrijk en kan alleen worden bereikt met eenzaamheid. Het helpt je te herkennen wat er met je gebeurt. Verder om jezelf te verdedigen tegen wat er om je heen gebeurt en te luisteren naar wat je lichaam je vertelt.
