Liefde zou eeuwig moeten zijn, zolang ze duurt

Liefde heeft geen toekomst nodig, tenminste niet zolang ze duurt. Met andere woorden: liefde moet duidelijk de aanwezigheid kunnen voelen van iets dat de hoop van wat er nog komen zal in stand houdt. Een vonk van de samenwerking tussen twee harten die van elkaar houden. Hoewel we ons ervan bewust zijn dat niets voor altijd is en zelfs nog minder wanneer het gaat over gevoelens, is het echter zo dat iets dat zo sterk is als liefde wel aan moet voelen alsof het eeuwigdurend is. Tenminste zolang het duurt.

Het is moeilijk om met dit soort termen om te gaan in een wereld die onze glimlach van ons gezicht haalt met al dat gehaast. In werkelijkheid is het echter zo dat sterren alleen sprankelen wanneer we stil blijven staan om naar ze te kijken. Als we dit niet zouden doen, dan zouden sterren voor ons niet eens bestaan. Hetzelfde geldt voor liefde, we moeten haar observeren om haar te kennen.

Eeuwige liefde vind je niet, die bouw je op

Soms voelen we dat de liefde niet meer zo is als zij ooit was, dat ze verstoord is geraakt. Hierdoor raken we teleurgesteld, omdat we onze partner niet echt lijken te kennen, omdat we er niet zeker van zijn dat hij/zij ‘de liefde van ons leven’ is en omdat we niet in staat zijn te begrijpen dat liefde veel meer is dan de urgentie van twee lichamen die van elkaar houden.

Misschien is de liefde soms niet serieus, omdat we dit zelf niet toestaan. Omdat we bang zijn voor mislukking en niet kunnen geloven in wonderen of sprookjes. Ware liefde komt echter niet voort uit de hyper-romantische ideeën uit Disney-verhalen.

Liefde zal niet te voorschijn komen als wij haar beperken. Met andere woorden, als we de liefde een houdbaarheidsdatum geven, geven we haar ook een prijs. Bovendien is de liefde soms goedkoper, omdat ze minder kost (in de zin van inspanning, natuurlijk). Een paar blikken, een kus en een vers van rijmende ‘ik-houd-van-jou’s’ die zo licht zijn als een veertje.

Het is alsof ons lichaam en onze behoeftes ervoor zorgen dat we niet meer weten waar het noorden is. Je kunt niet kiezen op wie je verliefd wordt en ook niet wanneer of waar. Dat is geen liefde, dat is iets anders. Liefde is transcendenter en zuiverder.

De illusie van een gezamenlijk leven

De illusie of het idee dat onze liefde voort zal blijven bestaan genereert een vertrouwen en gemeenschappelijke projecten. Deze twee ingrediënten zijn van fundamenteel belang om geluk en stabiliteit in je relatie te bereiken.

We moeten dapper zijn en onszelf toewijden aan het moment. Liefde heeft namelijk geen nut als we haar van begin af aan opsluiten en we niet geloven in haar macht of kracht. Dit maakt het verschil tussen een partner en een metgezel.

Wanneer we het hebben over ware liefde, hebben we het over iets dat niet omschreven of beperkt kan worden. We kunnen het niet eens onder controle houden of vastbinden. Liefde is namelijk zo krachtig, dat ze zich niet eens kwetsbaar voelt wanneer ze wordt blootgesteld.

Ze zou daarom moeten worden ervaren alsof het leven eeuwigdurend was, maar niet achterstevoren. We zullen meer van de liefde genieten als we in staat zouden zijn om ons ongeduld in bedwang te houden en niet zo snel mogelijk door de fases heen zouden willen sjezen. Uiteindelijk is het belangrijk dat we onszelf kunnen bevrijden van onze angst voor vergankelijkheid, verandering en de cycli van de liefde.

Het is zeer ambitieus om te geloven in ware liefde, maar als we tijd zouden schenken aan het kortstondige, dan zouden we misschien nog eens aangenaam verrast worden. Het gaat er niet om dat we de hemel kopen en een hypotheek nemen op ons leven, het gaat erom dat we een stukje grond huren waarop we het gevoel hebben alsof we in de hemel verkeren. En dit kun je alleen bereiken wanneer je je gevoelens geen absurde beperkingen oplegt.