De liefde heeft een grens die waardigheid genoemd wordt

Liefde zal altijd een grens hebben, en die grens is waardigheid. Dat respect dat ieder van ons voor zichzelf heeft, heeft een zeer hoge prijs, en zal nooit genoegen nemen met een liefde die ons niet gelukkig maakt, die ons pijn doet en ons kwetsbaar maakt.

Pablo Neruda zei dat de liefde erg kort is, en het vergeten heel erg lang. Hier tussenin is er altijd dat ‘vuurvliegje’ dat op natuurlijke wijze tijdens de donkere nachten opkomt om ons te laten zien waar de grens is, om ons eraan te herinneren dat het beter is om langzaam te vergeten dan onszelf bloot te stellen aan een lange marteling waarbij we uiteindelijk onze waardigheid verkopen.

Soms is er geen andere oplossing dan om te vergeten wat we voelen, om te onthouden wat we waard zijn, omdat onze waardigheid voor niemand verloren zou moeten gaan. Om liefde zou niet moeten worden gesmeekt, en hoewel liefde nooit uit trots verloren zou moeten gaan, mogen wij onze waardigheid ook niet verliezen ten koste van de liefde.

Of we het nu geloven of niet, waardigheid is die fragiele, delicate band die we zo vaak in het gedrang brengen, en die kan breken tot op het punt dat onze emotionele relaties beginnen af te brokkelen. Het komt vaak voor dat we die grens overschrijden zonder dat we dat willen. We worden weggeveegd door extremen waarbij onze morele gedachten zwak worden. Wij denken dat alles de moeite waard is als het gaat om de liefde en dat onze opofferingen maar klein zijn.

Liefde en waardigheid zijn twee stromingen binnenin een krachtige oceaan, waar zelfs de meest ervaren stuurman zijn weg kan verliezen.

De trots en waardigheid van zelfliefde

Er wordt vaak gezegd dat het ego onze trots voedt, en de geest onze waardigheid. Hoe dan ook, deze twee psychologische dimensies zijn twee dagelijkse bewoners van de complexe eilanden van onze emotionele relaties, en soms raken ze verward.

Trots is  bijvoorbeeld  een vijand die we allemaal te goed kennen en die de neiging heeft om zich te associëren met zelfliefde. Maar het gaat nog een stap verder, omdat trots een architect is die gespecialiseerd is in het opbouwen van muren en weefsels van prikkeldraad in onze relaties, in het versieren van elk detail met arrogantie en in het toevoegen van slachtofferschap aan elk woord. Achter al deze vernietigende acties zit eigenlijk een laag zelfbeeld verborgen.

Wat waardigheid betreft is het precies het tegenovergestelde. Het fungeert door te allen tijde naar de stem van onze innerlijke “ik” te luisteren, ter ondersteuning van ons zelfrespect, zonder het respect voor anderen hierbij te vergeten. Hier krijgt het concept van zelfliefde zijn maximale betekenis, omdat we het gebruiken om onszelf te beschermen zonder anderen te beschadigen: zonder dat we bijkomende schade veroorzaken, terwijl we ons eigen zelfbeeld altijd blijven valideren.

Waardigheid heeft een zeer hoge prijs

Waardigheid wordt niet verkocht, het gaat niet verloren en wordt ook niet weggegeven, want een nederlaag op het juiste moment zal altijd meer waard zijn dan een overwinning waarbij we zonder kleerscheuren uit de strijd kunnen komen, met ons hoofd omhoog, ons hart heel.

Martelaarschap en berusting passen niet in een gezonde en waardige liefde. Als we onszelf in hun schaduw stellen, komen er geen zonnige dagen meer voor ons hart en geen voedsel meer voor onze hoop.

Om deze reden en om te voorkomen dat we in deze convulsieve emotionele stromingen vallen, is het de moeite waard om na te denken over de volgende vragen, die je zonder twijfel kunnen helpen:

• In emotionele relaties hebben offers grenzen die moeten worden gemarkeerd. We zijn niet verplicht een antwoord te geven op de problemen van al onze partners, om hen elke keer dat ze ademen zuurstof te geven, of om ons eigen licht uit te zetten zodat dat van hen kan schijnen. Onthoud waar de echte grens ligt: in jouw waardigheid.
• Liefde wordt iedere dag gevoeld, aangeraakt en gecreëerd. Als we geen van deze dingen ervaren, zal het ook geen zin hebben om erom te vragen, en nog minder om te gaan zitten wachten op een wonder dat geen zin heeft. Als we ervan uitgaan dat we niet meer geliefd zijn, vergt dit een soort moed die zal helpen te voorkomen dat we in situaties terechtkomen die zowel delicaat als destructief zijn.
• Liefde mag nooit blind zijn. Het maakt niet uit dat dit idee in de samenleving zo vaak wordt verdedigd, het is noodzakelijk om te onthouden dat het altijd beter is om je aan iemand te geven met open ogen, een verlicht hart en een zeer sterke waardigheid. Alleen dan zullen we de ware scheppers zijn van die waardige relaties die de moeite waard zijn, met de nadruk op het respecteren en gerespecteerd worden, waarbij je een gezonde situatie creëert zonder machtsspelletjes of irrationele opofferingen.

Waardigheid is en zal altijd de erkenning zijn dat we betere dingen waard zijn. Het zal altijd beter zijn om in waardige eenzaamheid te leven, dan te leven met onvolledige relaties. Laat het niet toe, verlies je waardigheid niet aan iemand anders.