Leven zonder verlangen - wanneer de apathie je grijpt

Leven zonder verlangen manifesteert zich als droefheid, apathie en tegenzin. Toch gaan veel mensen door zonder in te grijpen, zonder te communiceren en zonder om hulp te vragen. Waarom verbergen ze hoe ze zich voelen? Wat kun je doen als jij degene bent die zich in deze situatie bevindt?

Leven zonder verlangen is een globale weerspiegeling van apathie. Het gebrek aan motivatie over wat er in het heden gebeurt of wat er in de toekomst zal gebeuren. Opstaan in deze toestand is vaak elke dag een beproeving. Een helling die te steil wordt om te beklimmen door de zwaarte die de gemoedstoestand van een apathisch persoon beheerst.

Bedenk dat het voor depressieve mensen erg moeilijk is om elke ochtend op te staan. Dit komt omdat ze tijd moeten besteden aan bepaalde taken terwijl ze de kracht missen om ze uit te voeren.

In zekere zin moeten ze zich extra inspannen door het extra gewicht dat ze meedragen. Allemaal om eenvoudige doelen te bereiken, zoals ontbijten, aankleden en douchen. Apathie is dus zo somber dat het te moeilijk wordt om enig initiatief te nemen.

Leven zonder verlangen in stilte

Er zijn momenten dat apathie onopgemerkt blijft. Dat komt omdat de getroffen persoon zijn gebrek aan motivatie overcompenseert. Ze vervangen het echter door inspanning.

Mensen die dicht bij iemand staan die in een spiraal van tegenzin leeft, beseffen dus misschien niet in wat voor pijn ze zitten. Denk dus even na, hoe kun je waarnemen dat iemand apathisch is als hij of zij in orde lijkt te zijn?

Dit is een zeer relevant punt omdat er momenten zijn waarop je misschien geen belang hecht aan de emotionele toestand van anderen. Vooral wanneer die mensen niet in nood lijken te zijn.

Vooral wanneer ze doorgaan met het vervullen van hun taken op het werk, thuis, en met hun gemeenschap. Ze lachen misschien zelfs en maken grapjes! Het punt is dat ze leven zonder verlangen, maar het voor zichzelf houden.

Vermijd het onderwerp volledig bij apathie

Als iemand je vertelt hoe hij zich voelt, geef je hem misschien een welgemeend advies. Misschien probeer je hem te troosten door dingen te zeggen als:

• “Het is goed.”
• “Ook dit gaat voorbij.”
• “Iedereen heeft problemen.”
• “Kop op.”
• “Geef er niet zo veel belang aan.”

Ja, je kunt dat doen met de intentie om te helpen. Dit soort advies is echter zinloos voor iemand die leeft zonder verlangen. Het is helemaal niet troostend, integendeel zelfs. Een depressief persoon kan de communicatiekanalen met je afsnijden als hij denkt dat je hem niet begrijpt. Ze zullen zich misschien zelfs nog meer terugtrekken.

Dus wat moet je doen als iemand je vertelt dat hij zonder verlangen leeft? Nou, die persoon kan behoefte hebben aan jouw steun en actief luisteren. Hij moet het gevoel hebben dat je hem probeert te begrijpen en dat hij op je kan rekenen.

Ze zullen troost vinden in het uitdrukken wat het voor hen betekent om zonder verlangen te leven, om uit te leggen hoe moeilijk het voor hen is om door te gaan.

Voorbij de apathie

Volgens onderzoek zou er een fysiologische component kunnen zijn aan het leven zonder verlangen, in een staat van apathie (Engelse link).

Wetenschappers associëren deze met specifieke hersencircuits, dezelfde die bepaalde afwijkingen vertonen in hun functioneren op bepaalde momenten. Ze denken dus dat er andere externe factoren achter iemands apathie kunnen zitten.

Er zou bijvoorbeeld een onderliggende psychologische aandoening, depressie of een dysthyme stoornis, achter apathie kunnen zitten. Een van de eerste stappen om het te overwinnen is dus het uitsluiten van medische problemen of psychologische problemen.

In dit geval is het van cruciaal belang om steun te zoeken. Of dat nu binnen iemands naaste omgeving is of via een professional. Dit is omdat de pijn soms ondraaglijk is en een persoon er niet alleen mee om kan gaan. Zoals je kunt zien, hebben ze hulp van buitenaf nodig.