Kinderen met meer zelfbeheersing worden gelukkige volwassenen

Door kinderen vanaf jonge leeftijd op te leiden in impulsbeheersing, kunnen ze volwassenen worden die hun gedrag kunnen reguleren, beter met anderen kunnen omgaan en beter kunnen werken om hun doelen te bereiken.
Kinderen met meer zelfbeheersing worden gelukkige volwassenen
Valeria Sabater

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Valeria Sabater.

Laatste update: 27 december, 2022

Kinderen met meer zelfbeheersing zijn niet alleen meer volwassen kleintjes, maar ze zullen ook eerder gelukkige volwassenen worden. Soms negeren we echter de grote relevantie die het ontwikkelen van impulsbeheersing heeft voor de geest van het kind. In feite heeft dit complexe vermogen betrekking op alle gebieden van het mens-zijn.

Zelfbeheersing is een dimensie die zich begint te ontwikkelen vanaf het eerste levensjaar tot de leeftijd van 26 – 30 jaar. In feite is de menselijke prefrontale cortex pas klaar met ontwikkelen als we ver in de twintig zijn. Dit betekent dat impulsregulatie mogelijk het langzaamste rijpingsgebied is.

Dit heeft meerdere connotaties. Als we bijvoorbeeld kinderen niet vanaf jonge leeftijd in dit vermogen beginnen op te voeden, zullen ze wanneer ze de adolescentie bereiken ernstige gedrags- en emotionele regulatieproblemen ervaren. Kinderen starten met de juiste zelfbeheersing betekent dus investeren in hun kwaliteit van leven.

Persoonlijke gezondheid houdt verband met zelfbeheersing en met de aanbidding van het leven in al zijn natuurlijke schoonheid – zelfbeheersing die geluk, hernieuwde jeugd en een lang leven met zich meebrengt.”

Maria Montessori

Meisje speelt met auto's

Waarom worden kinderen met meer zelfbeheersing gelukkige volwassenen?

De meesten van ons hebben wel gehoord van het marshmallow-experiment dat in 1972 aan de Stanford University werd uitgevoerd. Dit onderzoek bestond uit het begrijpen van de zelfbeheersing van kinderen door middel van een eenvoudige test. Kinderen kregen de keuze tussen een kleine maar onmiddellijke beloning (een marshmallow) of twee als ze een tijdje moesten wachten.

In die tijd werd gezegd dat sociale en economische afkomst meer zelfbeheersing regelde dan wilskracht. In een nieuwe studie (Engelse link), uitgevoerd in 2020 door verschillende universiteiten zoals Harvard en Columbia (VS) werd deze conclusie echter weerlegd. Feitelijk weten we nu dat impulsbeheersing deel uitmaakt van het rijpingsproces en de ontwikkeling van de hersenen.

Vroegschoolse educatie en de rol van ouders om de regulatie van impulscontrole te bevorderen zijn van cruciaal belang. Sociale en economische afkomst doet er niet toe. Waar het om gaat is de inzet voor de opvoeding van onze eigen kinderen.

Als we bijvoorbeeld een driejarig kind hebben dat anderen slaat en tegen wie niets wordt gezegd, zullen ze zich op deze manier blijven gedragen op de lagere en middelbare school.

Inderdaad, als we de weerstand van onze kinderen tegen frustratie niet aanleren, zullen ze in boze (en ongelukkige) tieners veranderen omdat ze niet alles krijgen wat ze willen. Dat komt omdat het vermogen om impulsen, emoties en gedrag te beheersen de basis vormt van het psychologische welzijn van elk kind.

Impulscontrole vertraagt hersenveroudering

Een recente studie (Engelse link) is gepubliceerd in het tijdschrift PNAS. Het werd gedaan door de universiteiten van Michigan, Duke, de Universiteit van Oslo, en King’s College in Londen, onder anderen. Het onderzoek bracht het volgende aan het licht:

  • Kinderen met meer zelfbeheersing worden tevredener volwassenen met een betere kwaliteit van leven.
  • Impulscontrole vermindert leeftijdsgerelateerde cognitieve achteruitgang. In feite vertoonden 45-jarigen met dit vermogen nauwelijks tekenen van het klassieke begin van hersenveroudering.
  • De onderzoekers associeerden deze betere hersengezondheid met levensstijl. Het lijkt erop dat zelfbeheersing de macht bevordert om meer doordachte beslissingen te nemen. Bovendien heeft het gevolgen voor werk, financiële en relationele aspecten van het leven. In feite werkt het reguleren van gedrag en emoties op alle gebieden van het leven, zoals affectieve relaties en het oplossen van problemen.

Zelfbeheersing is een uitvoerende functie. Dit zijn processen die gericht zijn op het reguleren van gedrag. Deze dimensie deelt hetzelfde hersengebied als empathie.

Gelukkige kinderen vertegenwoordigen kinderen met meer zelfbeheersing

Kinderen met meer zelfbeheersing zijn empathischer

We weten dat hetzelfde deel van de hersenen dat ons in staat stelt om onszelf in de schoenen van anderen te plaatsen (empathie) ons ook helpt bij het reguleren van impulsen. We zien dit ook bij kinderen met meer zelfbeheersing. Bovendien, als we ze van jongs af aan in dit vermogen onderwijzen, verhouden ze zich veel beter tot hun sociale omgeving.

In feite integreren ze op een meer volwassen en gelukkige manier in hun omgeving en met hun leeftijdsgenoten. Ze kunnen zich ook in de plaats van anderen verplaatsen en hun emoties, zoals jaloezie, woede of frustratie, in bedwang houden.

Deze factoren vormen pijlers voor een goede psychische gezondheid, het oplossen van problemen, het maken van afspraken, respectvol zijn, het bevorderen van het samenleven, etc.

“Ik reken hem moediger die zijn verlangens overwint dan hij die zijn vijanden overwint; want de moeilijkste overwinning is de overwinning op zichzelf.”

Aristoteles

Last but not least moet worden bedacht dat zelfbeheersing niets te maken heeft met intelligentie of sociaaleconomische afkomst. De studie gedaan in 1972 uitgevoerd door Stanford University benadrukte dit.

Het bevestigde dat kinderen met meer zelfbeheersing het gevolg zijn van een toegewijde opvoeding in dit aspect. Aan deze variabele moet je echter dagelijks werken, ook op volwassen leeftijd.


Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.


  • Benjamin, D. J., Laibson, D., Mischel, W., Peake, P. K., Shoda, Y., Wellsjo, A. S., & Wilson, N. L. (2020). Predicting mid-life capital formation with pre-school delay of gratification and life-course measures of self-regulation. Journal of economic behavior & organization179, 743–756. https://doi.org/10.1016/j.jebo.2019.08.016
  • Richmond-Rakerd LS, Caspi A, Ambler A, d’Arbeloff T, de Bruine M, Elliott M, Harrington H, Hogan S, Houts RM, Ireland D, Keenan R, Knodt AR, Melzer TR, Park S, Poulton R, Ramrakha S, Rasmussen LJH, Sack E, Schmidt AT, Sison ML, Wertz J, Hariri AR, Moffitt TE. Childhood self-control forecasts the pace of midlife aging and preparedness for old age. Proc Natl Acad Sci U S A. 2021 Jan 19;118(3):e2010211118. doi: 10.1073/pnas.2010211118. PMID: 33397808; PMCID: PMC7826388.

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.