We keren altijd terug naar de plekken waar we van het leven hielden
Als mensen keren we altijd terug naar de oude plekken waar we ooit eens van het leven genoten. In het liedje ‘City Fish’ zingt Joaquin Sabina echter: “To the place where you were happy you should not try to return.” (naar de plek waar je gelukkig was, zou je niet moeten proberen terug te keren). Waar zouden we ons kompas dan op moeten richten?
Sabina heeft geen ongelijk. Misschien ben je wanneer je terugkeert naar die plekken die jouw leven ooit getekend hebben met gelukkige momenten, niet meer in staat om ze op dezelfde manier te bekijken. Je zult teruggaan geblinddoekt met verzotheid. Je zult de gebouwen zien hoe ze zijn, bouwstructuren gemaakt van verschillende materialen die onderdak bieden aan toeristen en plaatselijke bewoners, maar ze zullen niet meer lijken op de acteurs die met een doel op jouw pad werden gebracht om als co-sterren bij te dragen aan jouw verhaal.
Ze zullen niet meer dat vertrouwde licht uitstralen dat jouw gevoelens waarborgt. Het lijkt alsof alles veel mooier is wanneer er een einde aan verbonden zit.
“Onmogelijke liefde kan niet groeien, transformeren, of aangepast worden… daarom kan zij ook nooit doodgaan.”
-The Bridges of Madison County-
Of het nu fysiek is of in onze verbeelding, we keren altijd terug
Sommige verhalen bewandelen de juiste weg in jouw leven, en deze verhalen zijn ook noodzakelijk. Als je erop staat dat deze verhalen langer duren, dan zullen ze je niet meer warm kunnen houden op koude nachten vol kille tranen en angst, aangezien het mooie aan dit soort verhalen juist verborgen zit in hun open einde dat vol mysterie zit. Soms moet je fantasieën over de liefde bewaren als een schat, omdat het gevoel nooit echt op tijd aanwezig was. Maar misschien was dit gevoel wel je hele leven lang zo authentiek juist omdat het onvolledig was.
We keren altijd terug naar die oude plekken waar we ooit van het leven hielden, zelfs al is het in onze verbeelding… om onze hartslag te kunnen voelen in onze borst en de onschuld te ervaren door in en uit te ademen.
We keren altijd terug naar die oude plekken waar we van het leven hielden, zelfs naar die plekken die slechts bestaan in onze verbeelding. Door bij elke onverwachte herinnering onze betraande ogen dicht te knijpen. We keren altijd terug naar de plek waar we ooit verliefd waren, omdat we willen weten hoe het ook alweer voelde. Uiteindelijk keren we altijd terug naar de staat waarin we ergens enthousiast over werden, alleen maar om te laten zien dat we dit soort hoop heus nog wel in ons hebben.
We keren altijd terug om te huilen
Soms keren mensen alleen terug naar die oude plekken waar ze van het leven hielden om bedroefd te zijn over hun gemiste kans. Ze keren terug met verdriet in hun hart. Maar ook met nog meer passie dan ooit, omdat ze voelen dat de vlam ondanks alles is blijven branden.
“Ik zal dit maar één keer zeggen. Ik heb het nog nooit eerder gezegd, maar dit soort zekerheid doet zich maar één keer voor in je leven.”
-The Bridges of Madison County-
We keren altijd terug om onze loyaliteit te betuigen
We keren altijd terug naar die plek die uniek was. Maar ook met soortgelijke mensen, gevoelens en gebeurtenissen, zal de manier waarop deze plek ons in ons hart wist te raken nooit hetzelfde zijn. Soms moeten we ons hele bestaan samenpersen in een zeer korte periode.
Deze vrije, anarchistische, onvoorspelbare, rebelse en gepassioneerde manier van handelen is een geschenk dat je gekregen hebt van die plek, omdat je hield van het gevoel dat deze jou gaf. Het is geen relatie waarin iemand verliest: beide namen een beetje magie van de ander over om zelf meer te stralen. Deze plek straalt nog meer nadat ze weet dat jij trouw bent gebleven. Het is een geheim tussen jullie twee, dat jullie niet gevangen houdt, maar jullie juist bevrijdt.
We keren terug naar de plek waar we ooit van het leven hielden om dapper te zijn
We keren altijd terug naar die oude plekken waar we van het leven hielden om dapper te zijn en oude wonden te helen. We keren terug naar dit soort plekken omdat één moment van vervulling daar gelijk staat aan duizenden momenten van vervulling op andere plekken. Niet omdat de dagen zelf gelukkig zijn, maar omdat de dagen zinvol zijn en vol authentiek geluk zitten.
We keren terug om dapper te zijn, omdat we ons ervan bewust zijn dat we er op een dag geen behoefte meer aan zullen hebben om te wonen in die plek waar we ooit van hielden, maar tegelijkertijd niet bereid zijn deze plek te verlaten. We keren terug om haar te bedanken, voelen en het opnieuw te proberen.
Wees de persoon die je zou willen ontmoeten
De titel van dit artikel is een van mijn favorieten. Het betekent niet dat je zou moeten veranderen wie je in essentie bent, omdat je trots zou moeten zijn op jezelf… Lees meer.
