Je partner accepteert je kinderen niet, wat kun je doen?

Als je partner je kinderen niet accepteert, praat dan met ze en probeer situaties te creëren waarin ze met elkaar kunnen opschieten.
Je partner accepteert je kinderen niet, wat kun je doen?

Laatste update: 11 mei, 2022

Het vinden van een nieuwe partner na een breuk als je kinderen hebt, kan je vaak een vlam van hoop geven. Het kan echter snel worden gedoofd als je nieuwe partner je kinderen niet accepteert. Wat kan je doen?

Het hebben van kinderen, vooral jonge kinderen, met een ex, vergroot meestal niet je kansen op het vinden van een nieuwe partner. Integendeel, het maakt het juist moeilijker. Je nieuwe partner moet namelijk niet alleen jou maar ook je kinderen leren kennen. Bovendien moeten ze elkaar accepteren.

Als je je in een situatie bevindt waarin je nieuwe partner je kinderen niet accepteert, zul je waarschijnlijk tegenstrijdige emoties ervaren. Naar alle waarschijnlijkheid zul je het gevoel hebben dat je de relatie niet kunt voortzetten, ook al zou je ze graag beter leren kennen. In dit artikel geven we je enkele ideeën om je te helpen met dit soort situaties om te gaan.

Wat te doen als je partner je kinderen niet accepteert?

Je zult de borden waarschuwingssignalen opgemerkt. Je nieuwe partner negeert je kinderen. Bovendien zijn ze terughoudend om naar je huis te komen, en als ze je kinderen zien, is de ontmoeting nogal gespannen. Ze worden ook boos als je je kinderen op de eerste plaats zet, enzovoort. Hoewel deze signalen in eerste instantie subtiel kunnen zijn, zul je ze op een gegeven moment zeker gaan opmerken.

Als je dit soort situaties laat (Spaanse link) voortduren zonder het op te lossen, zal het eventuele toekomstige plannen die je hebt met je nieuwe partner in gevaar brengen. Om nog maar te zwijgen over de gevolgen voor je kinderen, dat je je aandacht moet delen met een andere persoon die hen afwijst, en misschien op een gegeven moment zelfs met hen zal samenleven.

Daarom is het belangrijk om duidelijkheid te scheppen. Ten eerste voor je kinderen. Ten tweede, voor jou en je partner, zodat je je relatie kunt aanpassen aan het soort dat jullie allebei echt willen. Hier zijn enkele strategieën om dit te bereiken.

Trieste kinderen

1. Praat met je partner

Als je partner niet direct heeft gereageerd op het ongemak met betrekking tot je kinderen, neem dan het initiatief en begin het gesprek. Het kan zijn dat hun ongemakkelijke gevoelens te wijten zijn aan het feit dat ze je kinderen niet zo goed kennen, of dat ze een specifiek ongemakkelijk moment met hen hebben meegemaakt. Als alternatief komen ze misschien gewoon niet voor op hun prioriteitenlijst.

Hoewel het volkomen acceptabel is dat iemand niet echt van kinderen houdt, of meer in het bijzonder, in dit geval, je kinderen, moet je partner begrijpen dat het geen optie is om ze op te geven. Of ze ervoor kiezen om je kinderen te accepteren of niet, is aan hen, maar ze moeten hun eigen prioriteiten stellen en je vertellen over hun beslissing.

2. Praat met je kinderen

Het is ook een moeilijke situatie voor je kinderen, vooral als ze jong zijn. Inderdaad, na het proces van echtscheiding te (Spaanse link) hebben doorlopen en bij slechts één van hun ouders te zijn gebleven, kan het verschijnen van een derde persoon niet bepaald gunstig zijn voor hun relatie met hen.

Ook je kinderen moeten zich kunnen uiten. Luister daarom naar hoe ze zich voelen en onderneem stappen zodat ze zich gemakkelijk kunnen aanpassen aan de nieuwe situatie.

Soms zijn het je kinderen die je nieuwe partner afwijzen. Dit kan zijn omdat ze het gevoel hebben dat ze, als ze ze accepteren, hun droom opgeven dat hun ouders ooit weer bij elkaar komen. Op zijn minst kunnen ze het gevoel hebben dat ze hun andere ouder verraden. Het beste is om met je kinderen hierover te praten voor je je nieuwe partner aan hen voorstelt.

Als ze ouder zijn, kun je op een complexer cognitief niveau werken. Leg bijvoorbeeld uit wat het voor jou betekent om een speciaal iemand te hebben gevonden. Maak echter duidelijk dat je ze nooit zult verwaarlozen of ophouden met van ze te houden. Je romantische geluk zou inderdaad nooit van invloed mogen zijn op je kinderen.

Vrouw praat met haar zoon

3. Probeer de relatie te verbeteren in plaats van de relatie te beëindigen

Het is mogelijk dat de afwijzing van je kinderen door je partner het gevolg is van angst en onwetendheid. Als alternatief zijn je kinderen en partner misschien gewoon verkeerd begonnen. Als je merkt dat het probleem gewoon hun interacties betreft en niets ernstigers is, kun je proberen situaties te creëren waarin beide partijen op een positieve manier met elkaar om kunnen gaan.

Regel bijvoorbeeld uitstapjes of familiemaaltijden. Er zijn inderdaad veel manieren om een goede sfeer te creëren. Maak gebruik van het feit dat je beide partijen kent om omstandigheden te creëren waarin ze elkaar kunnen ontmoeten.

4. Je partner accepteert je kinderen niet: neem een beslissing

Als je gesprekken of acties niet werken, is het tijd om een beslissing te nemen. Het is misschien niet strikt noodzakelijk dat je het uitmaakt met je nieuwe partner. Je zult echter waarschijnlijk eventuele toekomstige plannen met hen moeten heroverwegen.

Tegenwoordig kunnen relaties extreem flexibel zijn. Daarom kun je misschien een middelpunt vinden waar je kunt genieten van de tijd die je met je partner doorbrengt zonder een van beide partijen te schaden. Natuurlijk heb je wat organisatorische vaardigheden nodig. Bovendien moeten jij, je nieuwe partner en je kinderen er allemaal op voorbereid zijn om open te staan voor de situatie.


Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.


  • Yárnoz-Yaben, S. (2010). Hacia la coparentalidad post-divorcio: percepción del apoyo de la ex pareja en progenitores divorciados españoles. International journal of clinical and health psychology10(2), 295-307.
  • Serrano, J. A. (2006). Impacto psicológico del divorcio sobre los niños.
  • Tomé, M. G. (2008). La mediación familiar en los conflictos de pareja. Documentación social148, 43-60.
  • Torres Gómez, M. F. (2015). La custodia de los hijos en las parejas separadas. Conflictos privados y obligaciones públicas. Tendencias y Retos20(2), 177-179.

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.