Je moet eerst van jezelf houden, voordat je van een ander kan houden

Laat me je vertellen dat voordat ik mezelf aan jou geef, ik mezelf eerst moet geven aan mezelf, om mezelf door en door te leren kennen en naar de meest stille en donkere kanten van mijn ziel te gaan. Ik wil elk van mijn geheimen weten, weten wat goed voor me is en wat slecht, en dieper ingaan op het waarom erachter. Want je moet eerst van jezelf houden, voordat je van iemand anders kan houden, althans, zo denk ik erover.

Ik moet weten wat mijn wonden zijn en of ze op een gegeven moment weer zullen bloeden. Ik moet weten wat mijn sterke punten zijn en wat mij het meest definieert, welke indruk ik achterlaat, wat mijn krachten zijn.. zodat ik het op het juiste moment aan jou kan geven met een lach. Ik wil liever eerst van mezelf houden zodat ik op een gezonde en juiste manier van jou kan houden. En als je nog steeds twijfelt, wees dan gerust. Ik verzeker je dat je begrijpt wat ik bedoel als je deze brief gelezen hebt.

Toen ik niet wist hoe ik van mezelf moest houden

Ik begon het belang van zelfliefde in te zien toen ik was vergeten hoe ik ook alweer van mezelf moest houden. Toen ik op mijn slechts was en ik mezelf toewijdde aan het smeken om de liefde van anderen om mezelf goed te voelen.

Mijn valse welzijn hing af van de goedkeuring van anderen en hun gemoedstoestand. Als zij besloten om me te waarderen en me te vleien, dan dacht ik dat ik gelukkig was, maar wanneer ze me bekritiseerden en verachtten, zag ik mezelf als een mislukking. Zonder het te weten gaf ik de sleutels tot mijn eigen welzijn aan wie dan ook en vergat daarbij mezelf.

Uiteindelijk was ik diegene die geliefd werd door andere mensen maar een vreemde was voor mezelf. Ik wist niet eens wat ik zelf leuk vond, waar ik heen wilde of wat mijn dromen waren omdat anderen mij altijd alles vertelden. Ik ontnam mezelf de kans om mezelf te leren kennen, ook al is de waarheid dat ik niet eens wist dat dit mogelijk was.

Op een dag explodeerde ik, alleen, maar toch. Allereerst wist ik niet wat me overkwam, ik voelde me gewoon ongemakkelijk en ik huilde, maar naarmate de tijd vorderde realiseerde ik dat ik het zelf was, roepend om hulp. Vanaf dat moment werd ik me steeds meer bewust van het feit dat ik niet een half persoon kon blijven alleen maar vanwege wat andere mensen denken. Ik was het beu om degene te zijn die anderen altijd een goed gevoel probeerde te geven en ik begon mezelf beetje bij beetje te leren kennen. Ik begon van mezelf te houden.

Ik houd van mezelf zoals ik ben, imperfect maar authentiek

Ik was me opeens bewust van het feit dat ik onafhankelijker kan zijn dan ik dacht, dat mijn mening ook valide is en dat mijn ogen ook prachtig zijn. Ik vond het geweldig me te realiseren dat ik wist hoe ik me moest gedragen zonder hiervoor de goedkeuring van anderen te krijgen.

Ik vond mezelf leuk, ik vroeg me af hoe het met me ging en als de dag bewolkt was maakte ik zelfs plannen voor de dag waarop de zon weer zou verschijnen. Ik had geen andere mensen meer nodig om me te vertellen dat ik het waard was want ik was, op mijn eigen manier, in staat om het te herkennen. Als ze me enige kritiek gaven of als ik niet wist hoe ik iets moest doen, twijfelde ik niet aan mezelf.

Ik leerde te houden van mijn tekortkomingen en probeerde ze te verbeteren en mijn prestaties en vaardigheden te waarderen, en met dit liet ik de obsessieve gedachten van perfect-zijn om iedereen te behagen, achter me. Nu houd ik van mijn imperfecties omdat het anders zou voelen alsof ik een deel van mezelf amputeer..

Ik houd van mezelf zodat jij me niet hoeft te redden

Natuurlijk zul je je afvragen wat mijn zelfliefde te maken heeft met mijn vermogen om te houden van anderen, maar je moet dit weten omdat je op die manier zult begrijpen hoe mijn relatie met jou had kunnen zijn als ik niet eens om mezelf gaf.

Als ik niet van mezelf zou houden, zou ik de last op jouw schouders leggen om me te herinneren aan wie ik ben en zou ik je constant vragen om mijn twijfels over jouw liefde gerust te stellen en mijn wantrouwen weg te nemen. Je zou verantwoordelijk zijn voor hoe ik me voel of ten minste hoe ik de dingen waarneem en hoe ik ernaar handel. Je zou me elke keer moeten redden als mijn onzekerheden de overhand zouden krijgen en mijn gevoel van eigenwaarde in twijfel zouden trekken.

Het zou geen gezonde liefde zijn, maar onze relatie zou eerder een poging zijn om mijn wonden te helen. En met dit wil ik niet zeggen dat wanneer ik me slecht voel je me niet je warmte hoeft te geven of je armen om mij heen hoeft te slaan, maar je bent niet verantwoordelijk om mij te herinneren aan wie ik ben en hoeveel ik waard ben zodat ik me goed kan voelen. Dat is míjn taak.

Ik weiger om diegene te zijn die de prijs betaalt voor de geesten uit het verleden. Daarom heb ik tijd nodig om van mezelf te houden, om mijn angsten en mijn kwetsbaarheden te lokaliseren om ze niet mee te slepen in onze relatie. Want je hoeft me niet te redden of me te bevrijden van mijn leegte, je bent niet mijn verlosser.

Wat ik wil is mijn pad met jou delen op basis van vertrouwen en begrip, om zo een liefde vrij van behoeftes op te bouwen en om samen te blijven groeien. Dat is de reden waarom ik, voordat ik van jou hou, eerst van mezelf wil houden. Want ik wil mezelf niet verliezen in de relatie maar mezelf met jou verliezen.

Afbeeldingen met dank aan Clare Elsaesser