Ik weiger een voetnoot te zijn in het boek van mijn leven

Ik ben de hoofdpersoon in mijn eigen verhaal. Ik weiger me te laten meevoeren door wat anderen denken of om te kiezen voor de makkelijkste weg. In plaats daarvan ga ik vechten om te zijn wie ik ben en om mijn identiteit, mijn eigen leven en geluk te verdedigen. In het boek van mijn leven zullen er hoofdstukken zijn die pijn doen en mij aan het huilen maken. Maar er zullen ook andere hoofdstukken zijn die de mooiste glimlach op mijn gezicht doen verschijnen. Maar allemaal, absoluut elk hoofdstuk, zal in mijn eigen stem worden verteld.

Er zullen mensen zijn die met de beste bedoelingen zullen proberen mijn leven over te nemen. Omdat ze denken dat ze in staat zijn om een ​​beter hoofdstuk te schrijven, omdat ze denken dat ik op die manier dat verdriet zal kunnen vermijden. Ik wil iets tegen hen zeggen. Soms moet je lijden om te kunnen groeien en je eigen verhaal op te kunnen bouwen.

Er zullen anderen zijn die meteen willen veranderen in de hoofdpersonen van mijn boek, mijn verteller, mijn stem. En niet voor mijzelf, maar omdat het giftige mensen zijn die meerdere verhalen moeten beleven, waarbij ze anderen kwetsen. Zij beroven anderen van hun rol als hoofdpersoon om zichzelf belangrijker te maken.

Deze jaloerse, roddelende en schadelijke mensen zullen geen enkele regel in mijn leven bezitten. Want hoewel ze ernaar streven de hoofdpersoon te zijn, zullen ze er zelfs niet in slagen om schurken of vijanden te worden. Ik weiger hen belang te geven. Deze mensen leven ​​van de waarde die je ze geeft. En in mijn geval heb ik besloten dat ze geen enkele letter waard zijn, geen enkele druppel inkt.

Ik zal de hoofdpersoon zijn hoewel het kan pijn doen, omdat de mensen die van je houden je fouten accepteren en constante waarden worden in je leven, je wandelstokken die je helpen om overeind te blijven staan. Ze proberen je niet te veranderen. Zij accepteren je zoals je bent, met je verleden en alles wat erbij hoort. Omdat je verleden jouw verhaal is, jouw leven.

De beste hoofdstukken in het boek van mijn leven vinden plaats in goed gezelschap

In het boek van mijn leven vinden de beste hoofdstukken altijd plaats in goed gezelschap. Die gekke, luidruchtige en tegelijkertijd verstandige metgezellen. Degenen die je doen glimlachen met de wildste verhalen. Degenen die echt een stempel achterlaten, die wij vrienden noemen, het beste soort gezelschap.

Sommige vrienden zijn te vinden op een pagina, waardoor je moet lachen om een aantal vergeten alinea’s. Anderen komen langs en eisen een heel hoofdstuk op, waardoor ze een stempel achterlaten die je zal herinneren aan een tijd die je nooit wilt vergeten. Maar de belangrijkste vrienden, jouw echte vrienden, zijn degenen die er altijd voor je zijn, door dik en dun. Zij zullen je door het hele verhaal begeleiden, vanaf het moment dat ze arriveren.

De belangrijkste, de beste, degenen die er zijn en zullen blijven, wat er ook gebeurt. We zouden echt belang aan hen moeten hechten. Verspil je tijd niet aan verhalen van mensen die je pijn willen doen. In plaats daarvan kun je je tijd beter besteden aan degenen die er altijd zijn wanneer je ze nodig hebt. Degenen die met één oogopslag veel meer zeggen dan anderen doen met hun valse woorden.

Ik schrijf het en beleef het

En zoals in veel van mijn boeken, zullen er hoofdstukken worden onderstreept en vol zitten met notities in de kantlijn. Ze zullen versleten pagina’s bevatten, omdat ze zo vaak zijn herlezen dat ze iets anders zijn gaan betekenen. Vooral als je ze in het gezelschap bekijkt van de mensen die je het meest steunen en liefhebben.

In dit boek van mijn leven zullen er ook zinnen worden verdraaid en gemarkeerd door woede en tranen, als gevolg van iemand die mij heeft gekwetst. Tegelijkertijd hebben dit soort mensen mij echter geleerd hoe ik mijn eigen verhaal moet leven. Omdat we allemaal schurken tegenkomen. Maar de belangrijkste schurken zijn de schurken die jou leren wat echt waarde heeft. Zij zetten de juiste mensen aan jouw kant en laten zien wie jouw echte vrienden zijn.

Zo heb ik geleerd dat ik in het boek van mijn leven de hoofdpersoon ben. Ik schrijf het en ik beleef het. Het maakt niet uit wie het leuk of niet leuk vindt. Ik ben ook degene die kiest wie ik aan mijn zijde houdt en wat ik in elke alinea doe. Ik weiger simpelweg om een voetnoot te zijn in het boek van mijn eigen leven, omdat ik de hoofdrol speel.

Je moet vechten voor wat je wilt, voor wat er toe doet, voor je eigen leven. Omdat gelukkig zijn een prijs heeft, en soms doet het zelfs pijn. Maar niet vechten om niet te hoeven lijden doet nog meer pijn. Jezelf laten begeleiden door de woorden en meningen van anderen die alleen de hoofdpersoon willen worden om zo te kunnen voorkomen dat je je eigen beslissingen neemt. Iedereen proberen te behagen zorgt ervoor dat je je eigen verhaal niet eens kunt schrijven. In plaats daarvan wordt het je door anderen voorgelezen.

En houd er rekening mee dat fouten uit het verleden er niets toe doen. Omdat het verleden al is geschreven. Het heeft geleid tot het heden, met een toekomst die nog moet worden ontdekt. Een heden waarin je kunt leren van de fouten uit de vorige hoofdstukken. Verder kun je zelf de personages kiezen die jou zullen begeleiden naar de hoofdstukken die nog zullen komen.