Ik ben single, niet alleen

Vergis je niet: ik ben single, maar ik voel me niet leeg of eenzaam. Dus heb geen medelijden met mij, plaats me niet in een hokje en probeer geen partner voor me te vinden. Ik ben precies waar ik wil zijn. Want single zijn is zoveel slimmer dan je leven delen met de verkeerde persoon.

We weten allemaal wel dat single willen of moeten zijn op een gegeven moment niet meer zo goed begrepen wordt door de maatschappij. Zelfs Aristoteles heeft gezegd dat alleen Goden en beesten het fijn vinden alleen te zijn. Maar Franse moralisten in de achttiendee eeuw, zoals de markies van Vauvenargues, legden uit dat eenzaamheid voor de ziel is wat een dieet is voor het lichaam: iets wat we allemaal zo nu en dan eens zouden moeten toepassen.

We zouden allemaal moeten leren om single te zijn en er zo nu en dan van te genieten. De mensen die hier niet toe in staat zijn vinden het vaak zelfs moeilijk om hun eigen lege ruimtes te vullen, om hun angsten te helen, en zijn vaak geneigd om hun onzekerheden op de slechtste manier te verzachten: door gebruik te maken van anderen of zichzelf te verbinden met de eerste persoon die ze tegenkomen.

Ze doen er alles aan om zichzelf te beschermen tegen de demonen van eenzaamheid en hun onkunde om alleen te zijn met zichzelf. Maar dit is natuurlijk niet de juiste manier om ermee om te gaan.

Ik ben single, maar ik ben gelukkig

‘Ik ben single, maar het gaat heel goed met me’. Ook al wordt deze zin steeds vaker gebruikt, laat het nog steeds zien dat iemand een bepaalde behoefte voelt om zichzelf te rechtvaardigen, om te laten zien dat hoewel hij alleen door het leven gaat, zonder partner of iemand anders aan zijn zijde, dit een plezierig alleen-zijn is. Een zelfgekozen ervaring waar hij van geniet, ook al begrijpen anderen het niet.

Tijden veranderen, dat staat vast. Maar nog altijd wordt het beeld van een single vrouw niet hetzelfde gezien als dat van een single man. Het is alsof de tijd sneller gaat voor vrouwen, alsof ze gedwongen worden om alles zo snel mogelijk te doen om zich maar aan te passen aan de sociaal opgelegde biologische klok. Ze moeten een goede baan hebben, een goede partner vinden en een supermama worden.

Maar zoals we al zeiden: tijden veranderen en vrouwen hoeven zich niet noodzakelijk meer obsessief bezig te houden met het vinden van een partner. Velen kiezen er liever voor gevonden te worden. Anderen laten hun biologische klok voor wat het is om hun eigen mentale en emotionele kompassen te volgen. Ze kunnen zich natuurlijk compleet voelen met een partner, maar wanneer hun relatie tot een einde komt,  zijn ze nog steeds in staat hun eigen pad te volgen. Want ze zijn verantwoordelijk voor zichzelf en niet bang voor het alleen-zijn. Ze kunnen zichzelf weer vinden en dit is altijd gezond en geruststellend.

Je bent niet alleen, je bent omgeven door leven

Wanneer we een vrijgezelle vriend hebben, proberen we altijd mogelijkheden te vinden om hem te koppelen. We zeggen dat het niet goed is om alleen te zijn, dat verliefd worden altijd de moeite waard is en dat het leven zoveel mooier is als je het doorloopt hand-in-hand met iemand anders.

Maar onze single vrienden zeggen misschien ‘ik ben single en gelukkig zo’, of ‘ik wil er niets mee te maken hebben’. Sommigen zullen dit begrijpen maar de meesten zullen het als vreemd beschouwen, want normaal gesproken wordt eenzaamheid niet gezien als iets positiefs, maar eerder als een ongelukkige tegenslag.

Als je het even laat bezinken, dan zul je je realiseren dat in werkelijkheid niemand van ons ooit alleen is, aangezien we allemaal omgeven zijn door het leven. En de meeste van ons behoren tot een groep: familie, vrienden, kennissen etc. Partners redden ons niet altijd van eenzaamheid en dat is ook niet waar ze voor zijn. Soms brengen ze ons zelfs dichter bij de donkere kanten van eenzaamheid, zoals emotionele eenzaamheid bijvoorbeeld.

Niemand is alleen als hij leert om van zichzelf te houden. We leven namelijk allemaal in onze geest, want denken, dromen, projecteren en voelen zijn geen eenzame handelingen. We zijn dansers in onze eigen binnenwerelden. We zijn de helers van wonden, uitvoerders van vergiffenis en architecten van ons eigen lot.

Dus vergis je niet, ik ben niet alleen, want ik ben gebonden aan het leven, want ik heb hoop. Ik ben niet langer bang voor angst. Ik ben een tevreden inwoner van mijn eigen binnenwereld en ik kijk naar de toekomst zonder angst, omdat ik weet hoe ik kan profiteren van het heden.

We zouden allemaal in staat moeten zijn om zo nu en dan te genieten van geselecteerde momenten van eenzaamheid, waarin stilte en innerlijke rust de vruchten van de ziel rijpen.