Ieder begin heeft een einde

Werk eindigt, liefde eindigt, bestaan eindigt, want alles komt vroeg of laat aan een definitief einde.

We moeten weten hoe we een einde moeten maken aan aspecten van het leven die over zijn. Deze situaties door laten gaan, als ze bijna dood zijn of al dood zijn, is als huilen om gemorste melk.

Niets duurt eeuwig

Wat er gebeurt met de grote invloeden van het leven (dromen, intellect, liefde enzovoort) komt ook tot uiting in de kleinere invloeden (materiële rijkdom, schoonheid, beroemdheid) die ook aan een einde komen. Zowel grote als kleine dingen komen tot een einde, omdat alles in het leven “geleend is” en een slot kent.

Zelfs deze materiële voorwerpen genereren vaak, als ze hun cyclus vervullen, teleurstelling en woede in ons, wat tegengesteld is van wat ze produceren als ze nieuw zijn. Dit is misschien waarom we hen een eeuwig karakter geven. We behandelen ze alsof ze deel uitmaken van ons leven of een ander orgaan van ons lichaam.

Als we cosmetische chirurgie zouden gebruiken om onze leeftijd te verbloemen of wanneer we veel aan beweging doen om er jong uit te blijven zien, vervallen we in de fantasie van de onmogelijke dromen en nutteloze doelen. Want in plaats van het verbeteren van je uiterlijk (wat mogelijk is), neemt onze waardigheid en onze menselijke conditie af. We worden iets als een product dat te koop, te ruil en een marketingmiddel is om anderen tevreden te stellen.

Als er iets is dat duurzamer zou kunnen zijn, maar niet voor eeuwig, zijn dit immateriële en diepgaande werkelijkheden.

Niemand weet wat ze hebben totdat ze het kwijt zijn

Vaak klagen we en wijzen we een persoon of een bepaalde situatie af, totdat deze mensen niet meer bij ons zijn, om wat voor reden dan ook, of totdat deze situaties, die eigenlijk niet negatief waren, veel erger worden. Het is de vergelijking die ons veel inzicht geeft in wat ons kwetst en de intensiteit van ons lijden op een weegschaal legt.

Bijvoorbeeld: als je heel de tijd klaagt over je partner en daarna weer vrijgezel bent, zal je alle kleine dingen van die persoon opeens gaan waarderen. Of wanneer je uit een warm gezin naar een mooi huis verhuist, waarin wel de warmte van het gezin ontbreekt… Ook zie je dit als je klaagt over een griepje alsof het iets verschrikkelijks is, totdat je een ernstigere aandoening krijgt.

Als alles begint, is er vaak een gevoel van vernieuwing en ben je vol van hoopvolle beloftes, maar na verloop van tijd beginnen we meer fouten dan deugden, in zowel voorwerpen, mensen als situaties, te herkennen. Dus als deze werkelijkheden eindigen of verdwijnen, gebeurt het tegenovergestelde: we richten ons meer op de deugden en minimaliseren de fouten.

De grote verdienste van het accepteren van dingen zoals ze zijn

Voor zover wij accepteren en aannemen dat alles wat begint moet eindigen, zullen we meerdere problemen voorkomen. We zeggen niet dat we ons in wanhoop of cynisme moeten storten. Je moet weten dat er altijd een moment komt waarop we afscheid moeten nemen.

Verlies en verdriet zijn constant in ons leven. Gedurende ons hele bestaan moeten we vele malen afscheid nemen van mensen, situaties of geliefde objecten. Alles is tijdelijk, niets duurt voor altijd, zelfs niet ons eigen leven. We weten dit allemaal en toch creëren we dezelfde fantasie van eeuwigheid steeds maar weer opnieuw.

Niet weten hoe je je los kunt maken, niet weten hoe je afscheid moet nemen of besluiten dat iets moet stoppen kan heel problematisch zijn. Net als het tegendeel: nooit iets ondernemen uit angst om iets te verliezen. Misschien, als we het feit dat alles eindigt als iets natuurlijk leren te zien, kunnen we meer genieten van wat er hier en nu plaatsvindt, in plaats van verlangen naar dingen die voorbij zijn.