Homecoming: een psychologische thriller
Homecoming, een televisieserie geproduceerd door en met in de hoofdrol actrice Julia Roberts, ging niet zo lang geleden in première op Amazon Prime.
We kunnen gerust zeggen dat deze psychologische thriller het publiek de stuipen op het lijf heeft gejaagd. De serie gaat namelijk over de altijd controversiële kwestie van wetenschappelijke ontdekkingen ten dienste van het leger.
De plot van Homecoming lijkt te zijn gebaseerd op een onderzoek dat een team van Columbia University en McGill University heeft uitgevoerd. Deze studie toonde aan dat het mogelijk is om verschillende geheugens die in hetzelfde neuron zijn opgeslagen selectief te wissen. Dit artikel werd vorig jaar gepubliceerd in het tijdschrift Current Biology.
Een samenvatting van Homecoming
Homecoming vertelt het verhaal van een particulier onderzoeksbureau dat een contract heeft met het Amerikaanse leger. Ze hebben een revalidatiecentrum geopend voor soldaten die na hun dienst in het buitenland terug komen. Hen wordt vervolgens verzocht om in het centrum te blijven waar ze therapie krijgen die hen helpt hun normale leven te hervatten.
Het bedrijf huurde een niet-zo-ervaren psycholoog in (Julia Roberts). Ze gaven haar de leiding over het centrum, maar ze moest ook bevelen van anderen boven haar opvolgen. Het project is echter eigenlijk bedoeld om een nieuw medicijn te testen.
Dat medicijn belooft namelijk de gevolgen van posttraumatische stressstoornis, waar veel oorlogsveteranen aan lijden, uit te roeien. Dat is het enige dat Heidi, de psycholoog, weet, maar er is eigenlijk nog veel meer aan de hand. Ik ga verder niets spoileren, zodat degenen die de serie graag willen kijken het zelf kunnen ontdekken.
Het eigenlijke onderzoek waar Homecoming op is gebaseerd
De plot van de show lijkt zijn oorsprong te hebben in de verbazingwekkende ontdekkingen met betrekking tot emoties en geheugen. De Columbia University studie vond namelijk een manier om selectief herinneringen in hetzelfde neuron te wissen.
De studie werd uitgevoerd op Aplysia-zeeslakken, waarvan de neuronale chemie identiek is aan die van mensen. Deze ontdekking heeft onder andere geleid tot andere onderzoeken die trachten de negatieve psychologische effecten van traumatische gebeurtenissen te verzachten.
Op chemisch niveau is er een verschil tussen associatieve en niet-associatieve herinneringen. Veel van de informatie die we opslaan is emotioneel neutraal. Het andere type informatie dat we opslaan is echter gekoppeld aan emoties. Samen vormen ze vervolgens de herinnering aan een evenement.
Onderzoekers ontdekten dat elk type geheugen een andere variant van het kinase M-eiwit gebruikt, de neurotransmitter die neuronen gebruiken om herinneringen op te slaan. Associatieve geheugens gebruiken de variant PKM APL III en niet-associatieve geheugens gebruiken een andere variant: PKM APL I.
Het resultaat van de studie
Deze studie bevestigde dat het pijnlijke deel van een herinnering kan worden gewist door de remmers van de geschikte kinase variant toe te passen. Deze ontdekking kan leiden tot bijvoorbeeld nieuwe behandelingen voor posttraumatische stressstoornis (PTSS).
Er zijn momenteel veel psychologische middelen om PTSS te behandelen. De therapie is echter niet in staat om de herinnering volledig uit te roeien. Dit is de reden waarom onderzoekers nu farmacologische benaderingen willen ontwikkelen om PTSS te behandelen om vervolgens de angst uit te bannen die een herinnering bij een patiënt kan produceren.
Een psychologische thriller
Deze psychologische thriller laat een scenario zien waarin dit onderzoek al in het stadium zit waarin er op mensen geëxperimenteerd wordt. Deze televisieserie toont de donkere, onmenselijke kant van de ontwikkeling van de farmacologische behandeling die we in dit artikel noemen.
In Homecoming leveren de experimenten op de soldaten de verwachte resultaten op, maar ook enkele onvoorziene gebeurtenissen. De genoemde onvoorziene gebeurtenissen zijn relatief eenvoudig te corrigeren in de volgende fase van de ontwikkeling van het medicijn.
Het is belangrijk om te vermelden dat de mensen met wie ze experimenteren zich totaal niet bewust zijn van het ware doel van deze ‘revalidatietherapie’.
Deze psychologische thriller werpt een licht op dit probleem. Het zou echter heel interessant zijn om te weten of iemand studies uitvoert die zijn gebaseerd op therapeutische technieken van de zogenaamde derde generatie. Bewijs stelt namelijk dat sommige van deze technieken de chemische balans van de hersenen kunnen beïnvloeden.