Het psychologische profiel van een seksuele delinquent
Wist je dat slechts ongeveer twee procent van alle seksueel geweld in de wereld wordt ontdekt? Voor Europa zijn de cijfers vergelijkbaar. Daarom is het moeilijk om een echte schatting te maken van het aantal aanvallen dat plaatsvindt, hoewel ze in veel verschillende contexten en culturen voorkomen.
De afgelopen jaren hebben misdrijven tegen seksuele vrijheid en vrijwaring een stijging van 30,1 procent doorgemaakt. In 2015 werden in de EU ongeveer 215.000 gewelddadige seksuele misdrijven geregistreerd (Eurostat).
De typische seksuele delinquent
De meestvoorkomende seksuele misdrijven zijn die welke door twee of meer mannen tegen een vrouw worden gepleegd. In de VS is naar schatting 91 procent van de slachtoffers van verkrachting en aanranding vrouw en 9 procent man. Bijna 99 procent van de delinquenten zijn mannen (Supporting Survivors).
Er is weinig onderzoek naar seksuele misdrijven gepleegd door vrouwen. Sommige studies hebben echter aangetoond dat vrouwen, hoewel veel minder vaak, betrokken kunnen zijn bij dit soort misdrijven. Maar, afgezien van de dader van het misdrijf, mogen we niet vergeten hoe de slachtoffers zich kunnen voelen.
Psychologische kenmerken van de mannelijke seksuele delinquent
Elke seksuele delinquent is anders. Toch zijn er bepaalde psychologische kenmerken die vaker bij deze personen zijn waargenomen.
Een laag zelfbeeld, negatieve opvattingen over vrouwen en problemen met middelenmisbruik kenmerken de seksuele delinquent vaak. Ze kunnen ook lijden aan emotionele en seksuele reguleringsproblemen, trauma’s of persoonlijkheidsstoornissen.
In sommige gevallen van seksuele delinquenten die alleen handelen is er een relatie met de aanwezigheid van parafiele stoornissen, zoals frotteurisme en exhibitionisme. In andere gevallen kunnen individuen externaliserend gedrag vertonen (bijvoorbeeld agressiviteit) en antisociale persoonlijkheidsstoornissen.
Een onderzoek (Engelse link) in Duitsland wees op de aanwezigheid van seksueel sadisme en schizoïde persoonlijkheidstrekken bij seksuele moordenaars die alleen handelden.
Vrouwelijke seksuele delinquent
Verschillende studies wijzen erop dat de factoren die verband houden met seksueel geweld bij mannen ook aanwezig zijn bij vrouwen. Bijvoorbeeld middelenmisbruik, bepaalde overtuigingen over misdaden, moeite met interpersoonlijke vaardigheden en parafilieën. Evenals verandering van emotionele regulatie, kan er sprake zijn van trauma en persoonlijkheidsstoornissen.
Er is echter geconstateerd dat bij vrouwen meer psychische problemen, minder middelengebruik en minder parafilieën voorkomen dan bij mannen die hetzelfde misdrijf plegen.
Hebben seksuele delinquenten in groepsverband dezelfde psychologische kenmerken als individuele daders?
Bij groepsaanvallen zijn andere motieven en niet-individuele factoren waargenomen die dit gedrag zouden kunnen verklaren. Harkins en Dixon (2013) stelden een model voor dat bekend staat als het multifactoriële model van multiple-perpetrator sexual offending (MPSO – Engelse link). Het stelt dat er verschillende risicofactoren zijn die beïnvloeden wanneer een groepsaanranding wordt gepleegd.
Ze omvatten individuele factoren, zoals impulsiviteit; socioculturele, zoals bepaalde overtuigingen over genderrollen; en situationele, zoals het legitieme gebruik van geweld. Bovendien vergroten de aanwezigheid en het samenvallen van deze drie factoren de kans dat iemand gedragingen van deze specifieke seksuele aard uitvoert.
Bij een vergelijking tussen seksuele groepsdaders en degenen die alleen handelen, kan worden opgemerkt dat de laatsten handelen ingegeven door hun eigen impulsen. Aan de andere kant komen bij seksuele agressie in groepsverband andere uitlokkende factoren tot uiting.
Dit zijn groepsinvloed, besluitvorming, groepsdenken, de-individuatie en het bestaan van een leider. In feite is er geen hard bewijs dat de individuen die groepscriminele gedragingen uitvoeren, handelen vanwege de aanwezigheid van psychische stoornissen of specifieke persoonlijkheidstypen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Carvalho, J. y Nobre, P. J. (2019). Five-factor model of personality and sexual aggression. International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, 63(5), 797-814. https://doi.org/10.1177/0306624X13481941
- De la Torre-Laso, J. (2020). ¿Por qué se cometen agresiones sexuales en grupo? Una revisión de las investigaciones y propuestas teóricas. Anuario de Psicología Jurídica, 30(1), 73-81. https://doi.org/10.5093/apj2019a18
- Drury, A. J., Elbert, M. J. y DeLisi, M. (2020). The dark figure of sexual offending: A replication and extension. Behavioral Sciences & the Law, 38(6), 559-570. https://doi.org/10.1002/bsl.2488
- Harkins, L. & Dixon, L. (2013). A multi-factorial approach to understanding multiple perpetrator sexual offending. In J. Wood & T. Gannon (Eds.) Crime and crime reduction: The importance of group processes (pp. 75-95). New York: Routledge.
- Hill, A., Berner, W. y Briken, P. (2018). Perpetrators of sexual homicides in Germany: medical, psychiatric and psychological characteristics. En J. Proulx,. A.J. Carter., E. Beauregard., A. Mokros., R. Darjee., J. James, J. (Eds.), Routledge international handbook of sexual homicide studies (pp. 219-236). Routledge/Taylor & Francis Group.
- Miller, H. A. y Marshall, E. A. (2019). Comparing solo-and co-offending female sex offenders on variables of pathology, offense characteristics, and recidivism. Sexual Abuse, 31(8), 972–990. https://doi.org/10.1177/1079063218791179
- Petrella, A., Harkins, L. y Eastwood, J. (2018). Considering the role of leadership and dominance in multiple perpetrator sexual assault. Instituto de Tecnología de la Universidad de Ontario. http://dx.doi.org/10.2139/ssrn.3238125
