Het belang van toegeven dat je je niet goed voelt als je depressief bent
Hoe voel je je vandaag? Hoe verloopt je dag? Voel je je bemoedigd en hoopvol en sterk genoeg om je verantwoordelijkheden onder ogen te zien? Of, voel je je alsof je je demotiverende gevoelens nauwelijks kunt verdragen? Zo ja, dan lijd je waarschijnlijk aan een depressie. Zoals elke psychische stoornis doodt het al je motivatie. Bovendien maakt het je uiterst moeilijk om te verwoorden hoe je je voelt. Vandaag gaan we het hebben over het belang van toegeven dat je je niet goed voelt.
Als je gevangen zit in het zwarte gat van de depressie, weet je waarschijnlijk niet hoe je moet beginnen met proberen het uit te leggen, dus is het gemakkelijker om niets te zeggen.
Je kiest ervoor om te zwijgen en je te verstoppen omdat je niemand wilt lastigvallen met je problemen. Dat komt omdat je bang bent dat je te horen zult krijgen “Je bent altijd hetzelfde” of, erger nog, “Je moet er gewoon uit en genieten.”
Moeilijke dagen
Dat gezegd hebbende, er zullen een paar echt moeilijke dagen zijn waarop je het gevoel hebt dat je de hermetische barrière moet doorbreken en met iemand moet praten. Je geest bedriegt je echter vaak door je te laten geloven dat niemand om je geeft, terwijl dat echt niet het geval is. Maar de stem van de depressie is verraderlijk en manipulatief, en hij voedt je geest met leugens.
Natuurlijk zijn er mensen die van je houden, die je willen helpen en vooral naar je luisteren. Maar om toe te geven dat je hele wereld in je uit elkaar lijkt te vallen is moed nodig.
Desalniettemin zal praten over je emoties je helen en bevrijden, en je in staat stellen te handelen naar wat je overkomt. Vergeet niet dat depressie niet in een paar dagen of een maand verdwijnt, en terugvallen en momenten van duisternis, na een paar dagen van helderheid, komen vaak voor.
De behoefte om toe te geven dat je je niet goed voelt
Als je griep hebt, een daling van de bloeddruk, of een migraine, aarzel je niet om degene in je omgeving te vertellen “Ik voel me niet goed.” Je collega, vriend of familielid zal je waarschijnlijk zeggen: “Ga naar huis, bel de dokter, rust uit, bel me als je iets nodig hebt” of “Ik blijf een tijdje bij je tot je je beter voelt.”
Maar als je door angst niet eens kunt ademen en angst je geest vult met scherpe negatieve gedachten, blijf je stil. Dat komt omdat, terwijl de maatschappij het praten over fysieke pijn heeft genormaliseerd, emotionele pijn taboe is. Daarom vind je het moeilijk om te praten over wat je pijn doet als je geestelijk lijdt. Het is geen verrassing dat dit je situatie verergert.
Als je depressief bent, heb je een echt beperkt vermogen tot emotionele expressie. Een onderzoek (Engelse link) van Dr. Jonathan Rottenberg, auteur van boeken als Depths: The Evolutionary Origins of the Depression Epidemic (2014), stelt dat een patiënt met een depressieve stoornis veel moeite heeft om uit te drukken wat hij voelt.
Over het algemeen is hun lijden non-verbaal en materialiseert het zich in hun reacties, vermoeidheid, uitdrukkingen, bewegingen, enz. De handeling van het spreken en communiceren van hun gedachten en emoties is complex en uiterst vermoeiend voor hen, maar ze moeten de moeite nemen om dat te doen.
Ze moeten de stap nemen en hardop zeggen “Ik voel me niet goed,” zodat hun behoeften en angsten herkend kunnen worden.
Het verzwijgen van de pijn en de gedachten die een psychische stoornis opbouwen intensiveert en verergert die psychische werkelijkheid nog meer.
Wanneer depressie je een vermoeid gevoel geeft
Depressie laat je achter zonder reserves aan energie. Gevoelens van ontmoediging en hopeloosheid gaan gepaard met een voortdurend gevoel van lichamelijke zwakte. Je lichaam beweegt langzamer en je voelt je bezwaard. Je hebt ook last van slaapstoornissen die kunnen afwisselen tussen slapeloosheid en overmatig slapen.
Door toe te geven dat je je niet goed voelt, vraag je eigenlijk om hulp. Het is volkomen aanvaardbaar om dit te doen. Je zou immers echt willen dat je gewoon door kon gaan, maar dat is onmogelijk.
Je kunt niet helder denken en alles lijkt chaotisch
Depressie is als leven in een heel klein huis met kleine ramen. Alles voelt verstikkend, de wereld is een donkere plek, en wat je door die kleine ramen ziet lijkt vreemd en betekenisloos. Het is moeilijk om je aandacht te richten, je geheugen faalt, en de buitenwereld voelt chaotisch aan. Je kunt je er eenvoudigweg niet mee identificeren.
Dit betekent dat je de eenvoudigste taken niet aankunt. Je vergeet je boodschappenlijstje en bent te laat voor de meeste van je afspraken. In feite vergeet je zowel het belangrijke als het triviale.
Je voelt je alleen en denkt dat je waardeloos bent
Toegeven dat je je niet goed voelt is een daad van moed, omdat je dan steun kunt krijgen en begrepen en gesteund wordt. Uitdrukken hoe slecht je je voelt toont inderdaad geen zwakte, maar valideert wat je voelt, zodat je kunt omgaan met wat je overkomt. Onthoud dat er geen haast is bij het genezen en behandelen van depressie. Je moet jezelf toestaan om geliefd, begrepen en begeleid te worden.
Depressie is een cipier die je graag isoleert van je omgeving. Daarom betekent toegeven dat je lijdt, dat je je alleen voelt en dat het niet goed met je gaat, dat je er tegen vecht. Dus doe het. Vecht tegen de stem die je immobiliseert en wil dat je alleen bent.
Je kunt niet alles beschrijven wat je voelt, je kunt alleen zeggen dat je het mis hebt
Je limbische activiteit wordt beïnvloed door woorden te geven aan je emoties (Lieberman et al., 2007). Het betekent dat de amygdala, het kleine neurale gebied dat verantwoordelijk is voor het reguleren van emoties zoals angst of smart, zijn hyperactiviteit vermindert.
Communiceren, en stem geven aan wat je pijn doet, stimuleert geleidelijk je prefrontale cortex. Daardoor kun je je executieve functies wat meer versterken. Het betekent dat je geheugen, redeneren en nadenken toenemen om je emotionele lijden te minimaliseren. Als gevolg daarvan is, hoewel het misschien irrelevant lijkt, toegeven dat je je niet goed voelt een poort naar je verbetering.
In het begin kan het moeilijk voor je zijn om alles wat er in je gebeurt te verklaren. Je kunt je bang, boos, hopeloos, verward en negatief voelen. Soms kun je je schuldig voelen zonder te weten waarom, en jezelf zelfs zonder reden haten. Dit toegeven is moeilijk en kan ervoor zorgen dat je je schaamt. Dat komt omdat je denkt dat niemand je zal begrijpen.
Er zijn echter altijd mensen die er zijn om te luisteren en te begrijpen. Praten heelt. Het bevrijdt en herstelt de gebroken stukken die depressie breekt met haar gewicht en onheilspellende aanwezigheid. Aarzel dus niet. Vraag om hulp en communiceer met degenen die dicht bij je staan en van je houden.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Lieberman, M. D., Eisenberger, N. I., Crockett, M.J., Tom, S. M., Pfeiffer, J. H., & Way, B. M. (2007). Putting feelings into words: Affect labeling disrupts amygdala activity in response to affective stimuli. Psychological Science, 18, 421-427.
- Rottenberg, J., & Vaughan, C. (2008). Emotion expression in depression: Emerging evidence for emotion context-insensitivity. In A. Vingerhoets, I. Nyklíček, & J. Denollet (Eds.), Emotion regulation: Conceptual and clinical issues (pp. 125–139). Springer Science + Business Media. https://doi.org/10.1007/978-0-387-29986-0_8
- Pennebaker, J. W. (1997). Writing about emotional experiences as a therapeutic process. Psychological Science, 8, 162-166.
