Hebben is niet bezitten, want bezitten is geen liefde

Iemand hebben heeft niets met bezit te maken

Hoewel we in eerste instantie misschien denken dat hebben en bezitten iets met elkaar te maken hebben, bestaat er in werkelijkheid een gigantische kloof tussen deze twee termen als het aankomt op relaties. Iemand hebben impliceert op geen enkele manier dat we diegene bezitten en dit is iets dat we echt in gedachten moeten houden.

Iemand hebben, betekent dat we rekenen op die speciale persoon die aan onze zijde staat zonder dat hij hiertoe verplicht is. Die persoon van wie we houden en naar wie we verlangen, maar van wie we weten dat hij vrij is. Hij geeft ons zijn gezelschap, hij houdt van ons, deelt zijn leven met ons, maar hij doet dit in volledige vrijheid.

Dat die ander bij ons wil zijn, betekent niet dat we hem bezitten. We moeten ons realiseren dat mensen geen objecten zijn en dat ze onder geen enkele omstandigheid verplicht zijn om voor altijd aan onze zijde te blijven. Ze zijn vrij!

Iemand willen bezitten, wijst vaak op onzekerheid, omdat mensen zoals we al zeiden geen objecten zijn. Mensen komen en gaan, ze betreden ons leven en verlaten het. Ondanks het feit dat we op ze rekenen in ons leven, kunnen we ze niet tegenhouden, omdat we ze niet bezitten. Bezit is geen liefde. Bezit is onzekerheid, het is angst, het is een poging om vast te houden aan dat wat niet vastgehouden kan worden.

Liefde verwarren met bezit

Hoe weten we of we liefde verwarren met bezit? De meest opvallende manier waarop bezitterigheid zich manifesteert, is jaloezie. Als iemand overdreven jaloers is, dan betekent dit dat die persoon zijn partner wil bezitten. Misschien heeft hij een onjuiste opvatting van wat liefde is. Misschien weet hij niet dat er achter zijn bezitsdrang een volledig ongerechtvaardigde angst schuilgaat.

Dit is waarom het verwarren van liefde met bezit niet gewoon maar een banale kwestie is, maar een kwestie die tot uiterst onaangename situaties leidt die relaties, en vooral mensen, kunnen verwoesten. Waarom gaan we zo ver? Waarom is het zo moeilijk om anderen niet te willen bezitten?

Misschien komt het door al die liefdesverhalen die we hebben gezien die ons telkens maar weer een gelukkig einde beloven. Misschien omdat al die ‘voor altijd samen’-verhalen simpelweg niets meer zijn dan opgeschminkte en perfecte omschrijvingen van bezitterigheid.

Vrije liefde, perfecte liefde

Hoe vaak ben je een relatie begonnen en was je je ervan bewust dat deze mogelijk eerder zou eindigen dan je verwacht had? Is het niet zo dat de beloftes van de eeuwige liefde en het beeld van samen uitstapjes maken onze geest overstromen? Zonder het ons te realiseren, stellen we onszelf bloot aan leed.

We weten niet eens hoe het is om een partner te hebben zonder die behoefte om diegene te bezitten, om hem helemaal voor onszelf alleen te hebben, om ons zorgen te maken over of hij al dan niet geïnteresseerd is in andere mensen, om wantrouwend te zijn en te denken dat hij ons zal verlaten. Wat is onze reactie? Woede, jaloezie en een overduidelijke strijd om duidelijk te maken dat hij van ons is en van niemand anders.

We moeten ruimdenkend zijn, we moeten die achterhaalde liefde-bezitrelatie voor eens en voor altijd achter ons laten. In plaats van liefde-bezit staan we nu open voor liefde-hebben. Het hebben van iemand die zijn leven met ons deelt, maar die we niet bezitten, omdat hij vrij is.

Maar we vinden het heerlijk om te geloven in die eind-goed-al-goed-verhalen en in die romantische films die niet eens een fractie laten zien van hoe het werkelijk is. Hoe gedraag jij je in relaties? Vind je het moeilijk om lief te hebben zonder te bezitten? Denk hier goed over na en verander je perceptie als dit nodig is. Liefde zou over geluk en vrijheid moeten gaan, niet over leed en bezit.