Genot en verslaving - stof of gevoel?
Is genot de reden voor verslaving? Drugsverslaving is een probleem dat elke dag meer en meer mensen treft. De reden voor middelenmisbruik is echter mogelijk niet direct gerelateerd aan drugs, maar aan andere processen. Vandaag gaan we het argument aanvoeren dat mensen niet per se verslaafd raken aan middelen. In plaats daarvan ontlenen we genot aan de manier waarop ze ons laten voelen.
Om enig licht te werpen op de bovenstaande verklaring, is het belangrijk om te verwijzen naar een van de vele experimenten die met ratten zijn uitgevoerd, omdat het nogal onthullend is. Het werd uitgevoerd in de jaren ’80.
Genot, verslaving, heroïne, cocaïne en ratten
Het hierboven genoemde experiment bestond uit het plaatsen van een rat in een kooi. Er waren twee flessen in de kooi: de ene bevatte water en de andere bevatte water met verdunde cocaïne of heroïne. De resultaten waren elke keer hetzelfde, ongeacht de rat in de kooi. Iedereen raakte verslaafd aan de drug en dronk de oplossing tot ze stierven. Dit is een patroon dat zich herhaalt bij verslaafde mensen.
Er is echter een variabele die we niet hebben genoemd. De ratten waren alleen in de kooi. Dus, wat zou er gebeuren als er andere ratten bij waren? Dit werd de volgende stap in dit experiment. Onderzoekers creëerden een klein rattenpark. Daarin zat eten, gekleurde ballen en alles wat ze nodig hadden om een leuke tijd te hebben. De resultaten waren verbluffend!
Veel ratten dronken niet van het water met drugs en degenen die wel dronken, deden dat met mate. Dus, terwijl alle ratten in het isolatie-experiment stierven aan een overdosis, raakte de groep in het leuke rattenpark niet verslaafd.
Isolatie en de relatie met drugs
Een ding was duidelijk na dit experiment. De geïsoleerde ratten met een slechte omgeving en gebrek aan prikkels waren meer geneigd tot verslaving en als gevolg daarvan tot zelfmoord door te veel drugs te gebruiken. Hetzelfde gebeurt met mensen. Verslaving aan middelen heeft er niet direct mee te maken, maar eerder met het gevoel van genot dat ze veroorzaken.
Wanneer we ons van anderen isoleren, vrijwillig of onvrijwillig, produceren onze hersenen een stof die myeline wordt genoemd. Het veroorzaakt veranderingen in ons cognitieve en emotionele gedrag die leiden tot depressie, angst en angst. We voelen ons dus slecht omdat mensen, net als ratten, sociale wezens zijn die een band met anderen nodig hebben.
Als we geïsoleerd zijn, is het makkelijker voor ons om verslaafd te raken. Dit komt omdat medicijnen onze afscheiding van dopamine verhogen, de stof die ons een gelukkig gevoel geeft.
Drugs verdoven ons brein en helpen ons denken te vermijden. Ze zijn ook ontremmend en stellen ons in staat om weg te komen van alles wat ons pijn doet of beïnvloedt, in ieder geval tijdelijk. Ze zijn een vorm van vermijdingsgedrag.
Familiegeschiedenis en drugsgebruik
Ondanks dat alles hebben we uitgelegd waarom we niet verslaafd raken aan middelen, maar aan het soort genot dat we eraan ontlenen. We moeten echter ook een belangrijk kenmerk binnen verslavingen noemen: familiegeschiedenis.
Als onze ouders verslaafd zijn of een giftige relatie hadden, dan is het mogelijk dat we ons vaak niet op onze plaats voelden, genegeerd en geïsoleerd.
Zoals we nu weten, is dit een uitzonderlijke broedplaats om toevlucht te zoeken in drugs, aangezien onze omgeving niet zo leuk en vol vrienden is als het rattenpark was. In plaats daarvan lijken we meer op een van die eenzame gekooide ratten.
Veel mensen voelen zich schuldig nadat ze van de wagen zijn gevallen. Wat ze zich niet realiseren is dat ze niet verslaafd zijn aan middelen. Ze houden vooral van het gevoel dat drugs hen geven. De vraag is: waarom willen ze zich zo voelen?
Alles wat je emotioneel kan beïnvloeden, kan ertoe leiden dat je een andere manier van voelen in drugs vindt. Bovendien, als je jezelf omringt met mensen die ze ook consumeren omdat ze ook emotionele problemen hebben en moeilijke situaties het hoofd moeten bieden waardoor ze zich ongelukkig en geïsoleerd voelen, dan is het gemakkelijker om in een vicieuze cirkel te belanden.
Conclusie
Als verslavingen werden veroorzaakt door middelen, waarom kunnen sommige mensen dan niet leven zonder hun mobiele telefoon of videospelletjes? De reden voor je afhankelijkheid ligt dus niet in de substantie, maar vooral in hoe je je hierdoor voelt en hoe je je problemen in ieder geval voor een paar uur kunt vergeten.
Uiteindelijk zijn verslavingen niets meer dan ontsnappingskleppen en zullen ze bestaan zolang we in onze vicieuze cirkel blijven leven.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Contini, E. N., Lacunza, A. B., Medina, S. E., Alvarez, M., González, M., & Coria, V. (2012). Una problemática a resolver: Soledad y aislamiento adolescente. Revista Electrónica de Psicología Iztacala, 15(1), 127-149.
- Everitt, B. J., Dickinson, A. y Robbins, T. W. (2001). The
neuropsychological basis of addictive behaviour. Brain
Research Review, 36, 129-138 https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0165017301000881 - Oviedo, R. (2012). Psicología de adicciones. Facultad de Psicología Universidad de Oviedo.(1). Recuperado de: https://www. unioviedo. es/gca/uploads/pdf/Psicologia% 20de% 20las% 20Adicciones, 2.
- Souza y Machorro, M. (2006). EditorialImagenología, neurociencias y adicciones. Revista Mexicana de Neurociencia, 7(4), 278-281.
- Vicario, M. H., & Romero, A. R. (2005). Consumo de drogas en la adolescencia. Pediatría• Integral, IX, 2, 137-135.
- Yucel, M. y Lubman, D. I. (2007). Neurocognitive and
neuroimaging evidence of behavioural dysregulation in
human drug addiction: implications for diagnosis, treatment
and prevention. Drug and Alcohol Review, 26,
33-39. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1080/09595230601036978
