Geef niet de schuld aan de steen waar je over struikelde, maar kijk uit waar je loopt

Een paar dagen geleden publiceerde de poëet Sara Bueno een post waarin stond: “wanneer je stopt met de steen [waar je over struikelde] de schuld te geven, zul je leren lopen”. Herken je jezelf in deze quote? Misschien is er iets gebeurd wat maar door je hoofd blijft spoken alsof het net is gebeurd en weet je niet hoe je die vicieuze cirkel moet doorbreken. Misschien voelt het alsof alle krachten om je heen je er alsmaar naartoe blijven trekken.

Wanneer de dingen niet zo lekker gaan, manifesteert de angstaanjagende schaduw van schuld zich op één of twee manieren: ófwel door de neiging om jezelf de schuld te geven en in je eentje de last te dragen van de gevolgen, ófwel door andere mensen of de situatie zelf de schuld te geven.

Terwijl we ons op de laatste manifestatie focussen, is het belangrijk om te onthouden dat geen van beide manifestaties je in staat zullen stellen om te leren of om door te gaan.

Schuld zoeken zal je niet verder helpen

Het leven zal nooit zo welwillend zijn als we willen dat het is. Er gebeuren altijd dingen die oneerlijk lijken naar ons toe, die we niet denken te verdienen, die we niet zagen aankomen. Dus het is niet moeilijk om te begrijpen waarom schuld zo regelmatig voorkomt.

Het is zelfs welbekend dat, wanneer er een steen ligt op het pad dat zich voor ons uitstrekt, mensen de neiging hebben om de steen te vervloeken die hen er zogenaamd van weerhoudt verder te komen, of de persoon die de steen daar zou hebben neergelegd. Het is simpeler, maar niet gemakkelijker, om iemand of iets de schuld te geven dan het is om een stap verder te kijken en een oplossing te vinden.

We verspillen tijd met het zoeken naar de persoon die verantwoordelijk is voor de steen in plaats van het vinden van een manier om deze aan de kant te schuiven. De schuld zoeken zal je niet verder helpen. Het zal de schade die is veroorzaakt niet uitwissen; het zal alleen de blinddoek harder tegen je ogen aandrukken.

Richt je op het probleem en zoek het tot op de bodem uit

Zelfs als je echt denkt dat er iemand schuld heeft, dan zal dit nog steeds niet het pad openbaren dat je moet volgen om niet vast te blijven zitten waar je zit. De meest effectieve manier om te leren van de steen is niet door de steen zelf te bestuderen, maar eerder door te kijken naar hoe die steen daar terechtkwam.

Probeer te focussen op wat je is overkomen en wees dapper genoeg om tot op de bodem uit te zoeken wat het is dat je zo kwetst. Dan pas zul je erachter komen hoe je het achter je kunt laten. Je bent sterker dan die steen en je leven heeft het potentieel om zoveel krachtiger te zijn dan elk obstakel dat jou probeert te begrenzen.

Zolang je ademt heb je tijd

Laat het regenen, open je ogen en laat je emoties de vrije loop. Zolang je ademt, heb je nog steeds tijd. Het is gewoon nog een steen, nog een ervaring, nog een leerproces.

Lopen houdt ook vallen in en soms kan je het een naam geven en soms niet. Soms vallen we omdat we iets nieuws moesten leren en misschien was dat de enige manier om het te leren. Ook is niet elk obstakel negatief, soms kunnen ze ons goede lessen leren.

Het is cruciaal om te horen wat de steen je probeert te vertellen, maar zorg ervoor dat je het gewicht niet te lang met je meedraagt, vooral omdat zo’n verspilling aan kracht volkomen onnodig is. Ze zeggen dat de dingen waar je je tegen verzet, juist de dingen zijn die aanhouden en je wilt natuurlijk niet dat je continu angst blijft ervaren.

In het kort: je schoenen hebben een hoop meegemaakt en al die plekken waar ze hebben gelopen, hebben een spoor op hun zolen achtergelaten, maar je hart heeft daar helemaal geen ruimte voor. Het heeft een filter nodig dat gunstige dingen doorlaat en alles blokkeert wat alleen maar ruimte zou innemen, energie zou verspillen en pijn zou veroorzaken.