Ervaringsvermijding en overmatig smartphone-gebruik

Ervaringsvermijding is de neiging om situaties of emoties te vermijden waarvan je denkt dat ze onaangenaam zullen zijn. Sommige mensen vermijden situaties via ongezond gedrag zoals overmatig smartphone-gebruik. Blijf lezen om meer te weten te komen!
Ervaringsvermijding en overmatig smartphone-gebruik

Laatste update: 13 augustus, 2022

Wist je dat ervaringsvermijding een poging of verlangen is om ongewenste interne ervaringen volkomen te onderdrukken? Bijvoorbeeld emoties, gedachten, herinneringen, en lichamelijke gewaarwordingen.

Het benaderen van ervaringen is het tegenovergestelde, want het bestaat uit het bewegen naar het ervaren van nieuwe dingen, zelfs als ze eng zijn. Deskundigen geloven dat deze onwil om in contact te blijven met interne ervaringen ten grondslag ligt aan veel ongezonde “vluchtgedragingen.”

Bijvoorbeeld overmatig smartphone-gebruik, middelengebruik , riskant seksueel gedrag, en opzettelijke zelfbeschadiging. Helaas verhoogt ervaringsvermijding het risico op posttraumatische stressstoornis (PTSS) bij mensen die een ernstig trauma hebben meegemaakt. Als je ervaringen vermijdt, leer je niet hoe je met onaangename emoties moet omgaan, waardoor je er later door overweldigd kunt raken.

Het idee is om jezelf doelbewust in situaties te brengen die je beetje bij beetje uitdagen. Zo leer je hoe je negatieve emoties kunt verdragen en verwerken, en bouw je de vaardigheden op die nodig zijn om te gedijen.

Om je gedrag beter te reguleren, moet je werken aan het stoppen van de ongezonde gedragingen die negatieve emoties produceren. Hoewel negatieve emoties onvermijdelijk zijn, kan positieve herwaardering je helpen een situatie als positiever te herkaderen.

Een smartphone is beslist slimmer dan wij om ons eraan verslaafd te kunnen houden.”

-Munia Khan-

Mensen met smartphones

Ervaringsvermijding en technologische verslavingen

Smartphones worden over de hele wereld veel gebruikt en zijn een onmisbaar deel van ons dagelijks leven geworden. Geloof het of niet, wereldwijd zijn er momenteel 7,9 miljard mobiele telefoonabonnementen actief.

Als een van de grote verworvenheden van wetenschap en technologische ontwikkeling bieden smartphones vele nuttige functies. Bijvoorbeeld bellen, berichten versturen, online winkelen, en amusement.

Met behulp van deze slimme toestellen zijn de intermenselijke relaties en de kwaliteit van het dagelijks leven van de mensen verbeterd. Bovendien verhogen ze ook de productiviteit op de werkplek. Smartphones zijn zeer draagbaar en kunnen bijna overal en altijd worden gebruikt.

Bovendien zijn er heel wat interessante toepassingen (Apps) die je op dit toestel kunt installeren. Met deze prioriteiten zijn smartphones de meest geprefereerde en vaakst gebruikte communicatie-instrumenten in de moderne samenleving.

Aldus, verslaving aan smartphones door personen, vooral tieners, naar voren gekomen als een belangrijk maatschappelijk probleem. Smartphoneverslaving is een overmatig gebruik met daarmee gepaard gaande functiebeperking. Verslaafden hebben symptomen die voorkomen bij stoornissen in het gebruik van middelen, zoals ontwenning en tolerantie.

Volgens onderzoek worden veel lichamelijke en geestelijke gezondheidsproblemen in verband gebracht met smartphoneverslaving.

Positieve en negatieve gevolgen

Zoals je ziet, wijst onderzoek erop dat het smartphone-gebruik zowel positieve als negatieve gevolgen heeft. Het is geen verrassing dat de negatieve gevolgen van overmatig smartphone-gebruik onderzoekers en artsen verontrusten.

Hun studie bewees het verband tussen smartphoneverslaving en ervaringsvermijding. De onderzoekers gebruikten een steekproef van 1176 deelnemers (828 vrouwen) van 16 tot 82 jaar oud.

Ten eerste gebruikten ze de SAS-SV-schaal om smartphoneverslaving te meten. Ten tweede gebruikten ze de AAQ-II om ervaringsvermijding te beoordelen. Om het verband tussen de variabelen te modelleren, gebruikten ze Bayesiaanse inferentie en Bayesiaanse netwerken. De resultaten laten zien dat ervaringsvermijding en gebruik van sociale netwerken direct verband houden met smartphoneverslaving.

Bovendien suggereren de gegevens dat seks een mediërende rol speelt in het waargenomen verband tussen deze variabelen. Deze resultaten zijn uiterst nuttig voor het begrijpen van gezonde en pathologische interactie met smartphones. Evenzo kunnen ze nuttig zijn bij het oriënteren of plannen van toekomstige psychologische interventies om smartphoneverslaving te behandelen.

Inzicht in het gedrag

Het vermijden van negatieve interne ervaringen is een natuurlijk instinct. Psychotherapeuten die teruggaan tot Sigmund Freud betoogden echter dat het niet goed is om het onder ogen zien van onze emotionele ervaringen te vermijden, omdat het onze geestelijke gezondheid en gedragingen negatief kan beïnvloeden.

In de jaren 1990 begonnen psychologen deze vermijdings- en escapistische gedragingen “ervaringsvermijding” te noemen.

Met andere woorden, ervaringsvermijding is een coping stijl die problemen in stand kan houden of nieuwe problemen kan voortbrengen. Bijvoorbeeld, proberen je niet angstig te voelen kan bestendigen angst in plaats van in plaats van ze te laten verdwijnen.

In 1996 schreven psychologen van de Universiteit van Nevada iets opwindends in een belangrijke studie. Ze schreven: “Veel vormen van psychopathologie zijn niet alleen maar slechte problemen.

Het zijn ook slechte oplossingen, gebaseerd op een gevaarlijk en ondoeltreffend gebruik van emotionele vermijdingsstrategieën”. Sindsdien brengen wetenschappers en onderzoekers ervaringsvermijding in verband met:

Hoe ervaringsvermijding mensen met PTSS schaadt

Helaas denken onderzoekers dat emotionele vermijding het risico van een getraumatiseerde op het ontstaan en in stand houden van PTSS vergroot. Zo vond een in 2014 gepubliceerde studie iets interessants.

Misbruikte kinderen hadden veel meer kans om PTSS te ontwikkelen als ze probeerden pijnlijke gedachten of negatieve emoties na het misbruik, in plaats van over hun negatieve gevoelens te praten.

Emotionele vermijdingsstrategieën kunnen verklaren waarom 40 procent van de mishandelde kinderen PTSS ontwikkelen in hun leven. Desalniettemin ontwikkelt de andere 60 procent in de loop van hun leven geen PTSS.

Ervaringsvermijding is een van de drie emotieregulatie strategieën waarvan men gelooft dat ze het risico op PTSS vergroten. In feite zijn de andere twee emotieregulatie strategieën die bij PTSS betrokken zijn ruminatie en gedachtenonderdrukking.

vrouw met mobieltje

Ervaringsvermijding: Acceptatie- en commitmenttherapie

Zoals we hierboven al zeiden, is het tegenovergestelde van vermijding aanvaarding. Acceptatie- en Commitmenttherapie is een beroemde gedragspsychotherapie. Men ontwikkelde deze geniale therapie om ervaringsvermijding te verminderen. ACT is gebaseerd op het idee dat lijden niet voortkomt uit de ervaring van emotionele pijn.

Pas op met de schermgebruiktijd van je kind. Het is een kwestie van leven en dood – van psychologisch leven en psychologische dood. Voed ze zo op dat ze hun gemeenschapsgevoel niet verliezen in de valse menigte van hashtags en emoji’s.

-Abhijit Naskar-

Lijden komt daarentegen voort uit onze pogingen die pijn te vermijden. Het overkoepelende doel ervan is mensen te helpen open te staan voor en bereid te zijn tot hun innerlijke ervaringen, terwijl ze hun aandacht niet richten op het ontsnappen aan of vermijden van pijn, want dat is onmogelijk. In plaats daarvan op het leiden van een uiterst zinvol leven. Er zijn vijf doelen van ACT:

  • Inzien dat proberen te ontsnappen aan emotionele pijn nooit zal werken.
  • Inzien dat proberen de pijn te beheersen het probleem is.
  • Jezelf zien als los van je gedachten.
  • Pogingen om gedachten en gevoelens te vermijden of te beheersen loslaten.
  • Ten slotte, een zinvol en lonend leven leiden.

ACT is een van de behandelingsvormen die aanbevolen wordt voor smartphoneverslaving. Het helpt ook mensen met PTSS, angst, en andere psychologische problemen die met ervaringsvermijding te maken hebben. Ervaringsvermijding is ook bekend als: emotionele vermijding, emotionele onwil, gedachtenonderdrukking, of onwil.


Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.


  • Ruiz, M.A., Díaz, M. I., Villalobos, A. (2012). Manual de Técnicas de Intervención Cognitivo Conductuales. Desclée De Brouwer, S.A

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.