Episodes van een borderline-persoonlijkheidsstoornis overleven

Borderline-persoonlijkheidsstoornis (BPS) heeft een slechte reputatie. Mensen kunnen weinig geduld en empathie hebben voor patiënten met BDP. Deze afwijzing kan zorgen voor lijden bij zowel de patiënten als hun families.

Borderline-persoonlijkheidsstoornis (BPS) is een diagnostische categorie gedefinieerd door de DSM-V. Het komt voor in veel films en verhalen. Het vertegenwoordigt het lijden van veel mensen die hun leven leiden met het idee dat ze er niet bij horen.

Mensen met BPS hebben onstabiele persoonlijke relaties, een laag zelfbeeld, zijn impulsief en hebben intens lief. Deze symptomen beginnen op volwassen leeftijd. De aandoening manifesteert zich in ten minste vijf van de volgende criteria:

• Wanhopige pogingen om echte of ingebeelde verlating te voorkomen.
• Een patroon van instabiele en intense relaties. Idealisering en afwijzing wisselen elkaar af.
• Identiteitsstoornissen. Intense en aanhoudende instabiliteit van hun zelfbeeld en zelfgevoel.
• Impulsiviteit in twee of meer aspecten, mogelijk inclusief zelfbeschadiging.
• Chronisch gevoel van leegte.
• Intense en abnormale woede of gebrek aan woedebeheersing.
• Paranoïde ideeën die verband houden met stress of ernstige dissociatieve symptomen.

Hoewel deze criteria legitiem zijn, heeft BPS een breed spectrum. Als zodanig zijn deze criteria slechts een referentie, aangezien BPS complex is. Patiënten met een borderline-persoonlijkheidsstoornis kunnen op elkaar lijken maar ook volledig van elkaar verschillen.

Een veelvoorkomend symptoom is de angst voor verlating, zelfdestructief gedrag en impulsiviteit. Deze eigenschappen maken het moeilijker om een normaal leven te leiden.

Hoe overleeft een patiënt met borderline-persoonlijkheidsstoornis een crisis?

Iemand met een borderline-persoonlijkheidsstoornis is volkomen normaal. Het kunnen studenten zijn, ze kunnen een baan hebben, een gezin hebben, vrienden hebben, enz. Het probleem is wanneer ze een crisis doormaken.

Stress of biologische factoren kunnen een crisis veroorzaken bij mensen met een borderline-persoonlijkheidsstoornis. Dit kan bijvoorbeeld bij vrouwen het begin van hun menstruatie zijn of het gebruik van medicijnen. Soms is het niet gerelateerd aan iets in het bijzonder.

Wanneer de crisis zich voordoet, verliest een persoon met een borderline-persoonlijkheidsstoornis zijn persoonlijkheid. Het is alsof ze twee persoonlijkheden hebben: eentje die vriendelijk en stabiel is en een andere die zich af en toe manifesteert.

Het is een kortsluiting die het onmogelijk maakt om hun acties te controleren. Een BPS-crisis veroorzaakt een lege, droevige en dysfore stemming. Plotseling doen ze ook dingen die logisch waren en waar ze zich goed bij voelden, niet meer.

Hun illusies en projecten lijken pessimistisch. Hun geest begint gedachten van eenzaamheid te ontwikkelen: “Je bent alleen!” “Je hebt geen vrienden!” “Niemand zal ooit van je houden!” “Spring uit het raam en stop met mensen lastig te vallen! ”

Tijdens een crisis lijken hun beste vrienden vijanden, vooral degenen van wie ze het meest houden. Hoewel ze tijdens een crisis de meeste liefde en compassie van hun dierbaren nodig hebben, vragen ze om liefde door gebrek aan respect, agressiviteit en vernietiging. Ze kunnen namelijk een familielid pijn doen, zowel fysiek als verbaal. Diep van binnen hebben ze gewoon liefde en aandacht nodig.

Wat gebeurt er na een episode van een psychotische borderline-persoonlijkheidsstoornis?

Crises zorgen ervoor dat ze slecht reageren op verveling en frustratie. Alles wat een beetje ongemakkelijk is, lijkt het ergste dat hen kon overkomen.

In die context kunnen ze zelfdestructief of impulsief worden en bijvoorbeeld:

• Drugs nemen.
• Dingen vernietigen.
• Ongecontroleerd geld uitgeven.
• Nieuwe projecten starten.
• Onaangenaam worden.
• De verkeerde mensen vertrouwen.
• Zelfmoord proberen te plegen.

Een psychotische episode van iemand met een borderline-persoonlijkheidsstoornis kan enkele uren tot een week duren. Bij vrouwen komt het vaker voor als een premenstrueel symptoom. De meeste patiënten met BPS kunnen bevestigen dat ze zich schamen en zich schuldig voelen na een episode.

Ze beschrijven het als ‘bezeten’ voelen door iemand die niets met hen te maken heeft. Deze “iemand” doet dingen die ze onder normale omstandigheden nooit zouden doen. Daarom is het duidelijk waarom deze mensen zich schuldig en beschaamd voelen na een crisis. Hun schaamte hangt samen met hun impulsiviteit.

schuldgevoel

Aan de andere kant voelen ze zich schuldig omdat ze dingen hebben gedaan die ze niet wilden doen. Ze voelen spijt.

Een BPS-patiënt kan bijvoorbeeld tegen zijn driejarige schreeuwen omdat hij zich aan hem ergert. In een andere tijd zouden ze zeker niet zo hebben gehandeld. Maar midden in een psychotische episode overweldigt hun impulsiviteit hen en uiteindelijk worden ze boos op het kind. Later voelen ze zich extreem schuldig.

Deze post-episode symptomen kunnen de patiënt een hopeloos en wanhopig gevoel geven. Deze hopeloosheid kan een nieuwe crisis veroorzaken en een cyclus creëren. Om deze reden is het belangrijk dat BPS-patiënten het patroon herkennen en met een gestructureerd plan komen om het aan te pakken. Hun familie en goede vrienden zouden hun patronen ook moeten herkennen.

Tot slot

BPS-patiënten ervaren hun crises met wanhoop omdat ze moeilijk te beheersen zijn, zelfs met behandeling. Ze vertrouwen niet meer op hun middelen en hun mogelijkheden. De ene dag voelen ze zich geweldig, en de volgende zitten ze in een crisis.

Wat kunnen ze doen? Het belangrijkste is om hun emoties te valideren. De meeste patiënten met borderline-persoonlijkheidsstoornis hadden een moeilijke jeugd en kregen nooit de validatie die ze nodig hadden. Sommige kinderen voelden alleen afwijzing, in plaats van genegenheid.