Emotionele en gedragsveranderingen door een beroerte
Wist je dat een beroerte emotionele en gedragsveranderingen kan veroorzaken? De gevolgen van een beroerte kunnen zeer ernstig zijn, en de mate van invaliditeit varieert van matig tot ernstig. Er zijn echter andere bijwerkingen waar mensen niet zo vaak aan denken, maar die even belangrijk zijn. Als ze niet worden aangepakt, kunnen ze slopend worden.
We hebben het over emotionele en gedragsveranderingen die patiënten soms ervaren na een beroerte. Het is belangrijk om bewust te zijn van deze potentiële bijwerkingen, zodat ze niet onbehandeld blijven. Lees daarom verder om meer te weten te komen.
Post-beroerte neuro-revalidatie richt zich meer op het herstellen van de motorische vaardigheden van een patiënt. Een beroerte kan leiden tot hemiplegie, moeite met lopen, afasie, cognitieve achteruitgang, enzovoort.
Deze bijwerkingen zijn de meest voorkomende in een brede lijst van potentiële problemen. Ze vereisen veel aandacht. Echter, als de patiënt geen hulp krijgt voor zijn of haar emotionele en gedragsveranderingen, kan het zijn dat hun fysieke revalidatie niet zo vordert als wordt verwacht.
Wat is een beroerte?
Een beroerte is een plotselinge onderbreking of vermindering van de bloedtoevoer naar de hersenen. Het veroorzaakt een combinatie van fysieke symptomen en cognitieve veranderingen die tijdelijk of permanent kunnen zijn.
Beroertes treffen 13 miljoen mensen. Honderdduizenden daarvan lijden aan functionele beperkingen als gevolg van een beroerte. De incidentie van beroertes neemt toe. Het is echter belangrijk op te merken dat 90% van de beroertes te voorkomen zijn.
In Spanje is een beroerte de tweede belangrijkste doodsoorzaak. Voor vrouwen is het doodsoorzaak nummer één.
Het is ook de belangrijkste oorzaak van invaliditeit bij volwassenen en 35% van de slachtoffers van een beroerte bevinden zich in de werkende leeftijd. Dat kan voor de meeste mensen verrassend zijn, omdat een beroerte wordt beschouwd als iets dat alleen ouderen treft.
Zoals we al vermeldden, is er een breed scala aan mogelijke bijwerkingen, en sommige kunnen zeer ernstig zijn. De meeste mensen die aan een beroerte lijden, krijgen psychopathologieën die voortkomen uit de perceptie van het verlies van functionele vaardigheden. Deze veranderingen kunnen slopender zijn dan de fysieke bijwerkingen van de beroerte.
De meestvoorkomende soorten emotionele veranderingen
- Pathologische emotionaliteit of pathologisch lachen of huilen. Dit is wanneer een patiënt lacht of huilt op een onevenredige manier door de stimulus die genoemde reactie triggert.
- Emotionele incontinentie. Dit houdt verband met het vorige punt, omdat het verwijst naar moeilijkheden bij het reguleren en uiten van emoties. De emotionele reactie kan onevenredig of ongepast zijn in termen van frequentie, intensiteit en duur. Ze kunnen ook volledig uit hun verband bestaan.
- Vermoeidheid na een beroerte. Intense uitputting door een minimale of fysieke inspanning. Het kan gepaard gaan met een subjectief gevoel van uitputting. Sommige mensen hebben ook moeite met het starten van taken die enige inspanning vergen, hoe minimaal deze ook mag zijn.
- Catastrofale reacties. Een persoon met deze aandoening kan ook andere symptomen van depressie hebben.
- Apathie. Een verlies van interesse in dingen, mensen en activiteiten.
- Anosognosia. Een gebrek aan bewustzijn van de ziekte. Het meest opvallende aan dit specifieke symptoom is de emotionele onverschilligheid voor de handicap.
- Prikkelbaarheid en agressiviteit. Dit komt ook heel vaak voor. Het kan verbaal of fysiek zijn (naar objecten en mensen).
- Angst of depressie. Deze komen zeer vaak voor na elke vorm van hersenletsel. Een beroerte houdt echter altijd een soort functieverlies of verlies van bekwaamheid in. Dat betekent dat patiënten het rouwproces moeten meemaken, wat onafhankelijk van het letsel zelf depressie en angst kan veroorzaken.
Deze symptomen variëren van persoon tot persoon en kunnen moeilijk te diagnosticeren zijn. Desalniettemin moet het medische systeem over adequate procedures beschikken om tijdige detectie en interventie voor patiënten met een beroerte te garanderen.
Secundaire gedragsveranderingen na een beroerte
- Veranderingen in sociaal gedrag. Dit is de meestvoorkomende wijziging en kan al de rest omvatten. Degenen die dicht bij de patiënt staan, merken vaak dat ze niet meer hetzelfde zijn. Ze merken veranderingen op in karakter, persoonlijkheid, de manier waarop ze anderen behandelen, enzovoort.
- Infantilisme. De neiging om onverantwoordelijk en naïef te handelen.
- Inflexibiliteit. Dit is nog een van de belangrijkste symptomen. Het verwijst naar het onvermogen om reeds vastgestelde plannen te wijzigen. Een vermindering of tekort aan werkgeheugen kan dit symptoom veroorzaken.
- Egoïsme. Patiënten die een beroerte hebben gehad zijn vaak egocentrisch en kunnen zichzelf niet in andermans schoenen verplaatsen.
Adaptief sociaal gedrag vereist begrip van de standpunten van andere mensen. Dit vermogen wordt theory of mind genoemd. Het ontbreken of verminderen van dit vermogen betekent dat je de mensen om je heen of hun behoeften niet begrijpt. Dit veroorzaakt natuurlijk veel problemen in relaties met anderen.
Het belang van het aanpakken van deze veranderingen
Zoals je kunt zien, zijn de emotionele en gedragsveranderingen natuurlijke reacties op de beroerte. Ze kunnen echter negatieve gevolgen hebben voor het herstel van een patiënt. Een goede instelling en motivatie zijn cruciaal voor succes in het revalidatieproces. Het zal veel sneller en positiever zijn als de patiënt meewerkt en bereid is te doen wat nodig is.
Met dat in gedachten zou de patiënt daarom idealiter zowel neuropsychologische revalidatie als neurologische revalidatie moeten ondergaan. De patiënten en hun naaste familieleden moeten ook psychologische aandacht krijgen om ervoor te zorgen dat deze emotionele en gedragsveranderingen geen belemmering vormen voor herstel.
Tot slot is het ook belangrijk om bewust te zijn van de emotionele toestand van de familie of primaire zorgverleners van de patiënt. De zorg voor een patiënt met een beroerte kan namelijk overweldigend zijn en heeft vaak gevolgen voor de psychische gezondheid van zorgverleners.
Ervoor zorgen dat ze gezond zijn en over de middelen beschikken die ze nodig hebben, is cruciaal voor hun eigen welzijn en voor het welzijn van de patiënt met een beroerte. Er is tenslotte geen betere manier om voor anderen te zorgen dan eerst voor jezelf te zorgen. Zoals het gezegde luidt: je kunt niet uit een lege beker schenken.