Emotioneel welzijn in het onderwijsbeleid
Emotioneel welzijn in het onderwijsbeleid en in de praktijk is erop gericht kinderen en adolescenten te leren dagelijks met hun emoties om te gaan. Hoewel je het misschien niet weet, worden steeds meer kinderen gediagnosticeerd met allerlei emotionele stoornissen. Interessant is dat ongeveer 15% van deze gevallen iets te maken heeft met angst.
Het hectische levenstempo, de academische eisen, de stress van ouders en de genetische kwetsbaarheid voor emotionele stoornissen zijn enkele van de factoren waardoor kinderen een psychische stoornis kunnen ontwikkelen. Vanuit dit perspectief zijn er veel behandelingen die erop gericht zijn een oplossing te bieden.
Het was gebruikelijk om voor een bepaalde pathologie een soort cognitieve gedragsbehandeling te ondergaan. Als het bijvoorbeeld om depressie bij kinderen ging, had de psychologie het PEAC Méndez-programma of Stark’s ACTION, onder de meest relevante opties.
Momenteel is er echter veel meer interesse om verschillende psychische stoornissen transversaal aan te pakken. Dit komt door het feit dat veel van deze stoornissen namelijk een gemeenschappelijke kern delen.
Laten we in dit verband en voor de volwassen bevolking daarom de transdiagnostische cognitieve gedragstherapie van Norton of het Unified Protocol van Barlow ook noemen.
Bij beide programma’s is het doel factoren te vinden die gemeenschappelijk zijn voor verschillende emotionele pathologieën (angst, depressie, somatotrofische stoornissen, enz.), zodat de patiënt deze kan bespreken met zijn of haar therapeut, die de meest effectieve en efficiënte technieken en strategieën zal gebruiken.
Het goede nieuws is dat deze praktijk zich momenteel uitstrekt tot het gebied van kinderpsychologie en dat ze programma’s zoals emotioneel welzijn testen in onderwijsbeleid en de praktijk.
Kenmerken van emotioneel welzijn in onderwijsbeleid en onderwijspraktijk
Jill Ehrenreich, psycholoog aan de Universiteit van Miami en directeur van het Child and Adolescent Mood and Anxiety Program, heeft met succes een innovatief welzijnsprogramma (link in het Engels) ontwikkeld om emotionele problemen bij kinderen te behandelen: het Unified Protocol for Transdiagnostic Treatment of Emotional Disorders in Children and Adolescents.
Onderdeel van het uitgangspunt hierbij is dat de scheidingslijn tussen de verschillende aandoeningen waar kinderen mee kampen erg dun is. In feite zijn angst en depressie, net als bij volwassenen, vaak comorbide stoornissen.
Volgens een studie die men online publiceerde in het tijdschrift Cognitive and Behavioral Practice, nam de ernst van angst en depressie echter significant af bij kinderen die dit soort therapie kregen.
Het belangrijkste doel van deze interventie is om de zwakke punten van elke patiënt te identificeren. Daarna kan men een plan opstellen zodat deze geen onoverkomelijk obstakel vormen bij het oplossen van problemen. Daarom gaat het nieuwe behandelprogramma vooral over cognitieve technieken, maar ook over effectieve gedragsstrategieën.
”Je bent moediger dan je gelooft, en sterker dan je lijkt, en slimmer dan je denkt.”
-Christopher Robin-
De pijlers zijn:
- Educatie over emoties. Ze leren identificeren en de rol die ze spelen herkennen.
- Omgaan met emoties. Leer leerlingen de relatie tussen gedachten, emoties en gedragingen. Leg uit hoe ingrijpen op een van de drie vlakken gevolgen heeft voor de andere.
- Probleemoplossend vermogen. Hier gebruiken ze de probleemoplossende technieken van D’Zurilla en Goldfried bij jonge kinderen.
- Strategieën om situaties te evalueren. Dit gaat over weten hoe te identificeren of een situatie aversief, neutraal of positief is.
- Oudertraining. Soms zijn de problemen van kinderen te wijten aan de houding van de ouders, vooral als er een negatieve versterking is. De leidende rol die ouders spelen, is dus essentieel om deze variabele te beheersen.
- Gedragsactivering. Dit is een klassiek strategie die wordt gebruikt bij de behandeling van depressie. Het doel hier is dus om iemands positieve bekrachtiging in zijn omgeving te vergroten.
Ontwikkeling van de studie
De onderzoekers rekruteerden 22 kinderen tussen de 7 en 12 jaar om aan het onderzoek deel te nemen. Elk kind had een primaire diagnose van angststoornis en een secundair depressieprobleem.
Eenmaal per week woonden de deelnemers aan de studie de groepstherapie voor emotioneel welzijn bij, gedurende in totaal 15 weken. De resultaten geven aan dat 14 van de 18 kinderen die het programma voltooiden niet langer voldeden aan de criteria voor angststoornis.
Daarnaast voldeed slechts 20% van de kinderen die vóór de behandeling een depressieve stoornis hadden, ook na het programma aan deze criteria.
Een van de meest verrassende bevindingen was de verbetering van comorbide depressie en angst. Gewoonlijk vertraagt depressie de behandeling of maakt het het moeilijk wanneer deze zich tegelijkertijd met andere psychische stoornissen voordoet.
Dit is een algemeen bekend probleem, aangezien de meeste huidige therapieën niet meerdere emotionele problemen tegelijk behandelen.
De hypothese van de onderzoekers is gebaseerd op de resultaten van Peter Norton. Dit stelde dat als ze de hoofdstoornis vanuit een breder perspectief zouden benaderen, inclusief de juiste strategieën voor depressie, de laatste ook zou verbeteren.
De sleutel, zoals Norton aangeeft, is om de hoofdoorzaak te vinden die ten grondslag ligt aan alle problemen en weg te komen van ‘kunstmatige distincties’.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Rattue, G. (2012). Novel Intervention Helps Kids Suffering From Depression And Anxiety. Medical News Today
