Een verdrietig persoon helpen zich beter te voelen
Als iemand die dicht bij je staat verdrietig is, kun je wat twijfels ervaren als het gaat om het ondersteunen van diegene. Inderdaad, een verdrietig persoon helpen is geen gemakkelijke taak en soms is de hulp van een gekwalificeerde professional noodzakelijk. Verder is soms verdriet nodig. Daarom, wanneer het een doel vervult, hoeft het niet per se verdrongen te worden.
Volgens psycholoog Paul Ekman is verdriet een van de zes basisemoties (niet-nataal) van een mens. De andere zijn angst, woede, walging, geluk en verrassing. Deze basisemoties zijn nodig omdat ze elk een functie hebben.
Als het gaat om het helpen van een verdrietig persoon, moet je adequate emotionele steun geven. Dit betekent echter niet per se dat je moet proberen ze onmiddellijk te stoppen om zich verdrietig te voelen.
“Emoties waren als wilde paarden en het vereiste wijsheid om ze te beheersen.”
De weigering om ‘negatieve’ emoties te ervaren
Sociaal heeft verdriet een negatieve bijklank. Inderdaad, onze sociale richtlijnen met betrekking tot verdriet zijn meestal in de trant van “Mannen huilen niet,” “Verdriet betekent zwakte” en “Je moet sterk zijn.”
Daarom, als iemand je verdrietig ziet kijken, zullen ze je waarschijnlijk vertellen om op te vrolijken. In feite is verdriet een emotie die we niet leuk vinden. Inderdaad, als je iemand aan je zijde hebt die permanent verdrietig is, voel je je meestal emotioneel uitgeput.
Dit alles toont aan dat de betekenis van verdriet, op sociaal vlak, negatief is. Maar wat als we wat dieper graven? Als we uiten dat we verdrietig zijn, betekent dat in feite dat we hulp krijgen. We verwerven ook bepaalde middelen en vaardigheden om ons verdriet te overwinnen. Dit stimuleert zowel reflectie als zelfkennis.
“Een emotie veroorzaakt geen pijn. De weerstand of onderdrukking van een emotie veroorzaakt pijn”.
-Frederick Dodson-
Wat je moet weten voordat je een verdrietig persoon helpt
Verdriet vervult verschillende functies. Verdrietig voelen geeft aan dat er een verlies heeft plaatsgevonden. Het motiveert ons om hulp van anderen te vragen en het verhoogt ons niveau van introspectie, zodat we de situatie beter kunnen analyseren. Bovendien tast verdriet onze energie en enthousiasme voor vitale activiteiten aan, waardoor zowel de snelheid als het niveau van onze bekrachtigers afnemen.
Introspectie geeft ons de mogelijkheid om te rouwen om een verlies of een gefrustreerde hoop, de gevolgen ervan af te wegen en een nieuw begin te plannen. Deze afname van energie hield naar alle waarschijnlijkheid primitieve mensen in de buurt van hun eigen leefgebied. Daar waren ze het veiligst.
“Soms is er verdriet nodig om geluk te kennen, lawaai om stilte te waarderen en afwezigheid om aanwezigheid te waarderen.”
-Anoniem-
Je kunt het verdriet en de pijn zien in de uitdrukkingen van degenen die lijden aan verdriet. Evolutionair gezien fungeren deze uitdrukkingen echter als een roep om hulp.
Door je vrienden en familie te ondersteunen en te verzorgen, kunnen ze genezen. Desalniettemin moet eraan worden herinnerd dat een persoon die medicijnen gebruikt zijn verdriet misschien niet zo veel toont. Dit betekent dat je ze misschien minder aandacht geeft.
Uitingen van verdriet zijn onvrijwillig en niet opzettelijk. Niettemin is hun evolutionaire functie om andere mensen te laten zien hoe ze zich voelen, zodat ze hulp bieden.
Als ze je hulp niet willen
Het is vermeldenswaard dat niet iedereen geholpen wil worden als ze zich verdrietig of verdrietig voelen. Sommigen geven er zelfs de voorkeur aan alleen gelaten te worden en niet gezien te worden in die specifieke staat. Ze schamen zich misschien omdat ze zich zwak of hulpeloos voelen, of omdat ze zo afhankelijk zijn van anderen.
Ze kunnen er zelfs trots op zijn nooit negatieve emoties te tonen, en geven er altijd de voorkeur aan om een dapper gezicht op te zetten. Het feit dat iemand uiterst terughoudend is in het uiten van zijn gevoelens, maakt deze emoties echter niet minder intens of zelfs invaliderend. Inderdaad, zoals we al zeiden, zijn er veel sociale vooroordelen in dit opzicht, zoals het idee dat ‘mannen niet huilen’.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Mestre, J. M., & Guil, R. (2011). Regulación de emociones: una vía a la adaptación. Madrid: Pirámide