De voornaamste oorzaak van ruzie
De een luistert nooit, de ander begint meteen te schreeuwen. Beiden geven elkaar de schuld zonder hiervoor argumenten te geven. De voornaamste oorzaak van ruzie is bijna altijd hetzelfde. Dat is vooral zo wanneer het tot een verergering tot zinloos conflict vol trots en minachting leidt. We hebben het natuurlijk over een tekort aan empathie.
De oppervlakkige oorzaak van ruzie
Laten we eens denken aan de laatste keer dat we in een verhitte discussie verzeild raakten. Meestal vindt zoiets zijn oorsprong in verschillen tussen jezelf en de ander, kritiek of een persoonlijke aanval. Ieder wil zijn eigen waarheid verdedigen. We willen dat de ander het probleem vanuit ons perspectief bekijkt en inziet dat hij het bij het foute einde heeft. Hun standpunt is gebrekkig of simpelweg oneerlijk.
Bovendien lopen we vaak ook nog tegen iets anders aan: we schieten in de verdediging. Ons schild ontvouwt zich en probeert ons te beschermen, maar haalt tegelijkertijd ook uit. In de media zien we dit vaak gebeuren binnen romantische relaties. Het betreft het soort ruzies waar een of beide partners de ander of elkaar beschuldigt van het iets. Men verschuilt zich achter de slachtofferrol, maar deelt ondertussen de ene na de andere stoot onder de gordel uit.
“Je gemoedstoestand is je lot.”
Deze conflicten zouden veel gemakkelijker op te lossen zijn als we dat magische woord, empathie, vakkundiger uitvoeren. Alleen al een poging om de realiteit van de ander in gedachten te houden en te begrijpen zou al wat menselijkheid verlenen aan het conflict. Hierdoor wordt het dikwijls ook bruikbaarder (je leert er iets van). Velen van ons maken echter keer op keer dezelfde fout. We worden overmand door onze emoties die onze kritisch vermogen beslaan, onze zintuigen lamleggen en enorme afstanden creëren.
De voornaamste oorzaak van ruzie: een tekort aan empathie en begrip
We willen allemaal begrepen worden. Het moment dat iemand ons echter in twijfel trekt, ons bekritiseert of onze ‘waarheid’ betwist, zien we dat als een bedreiging. Kort hierna volgt dikwijls de woede. Dit is een overduidelijke onbalans in onze emotionele homeostase waardoor het niet lang duurt voordat een ruzie uitbreekt.
Laten we even kijken naar de minder wetenschappelijke maar meer populaire benadering van ruzie. Een hiervan is de klassieker, How to Win an Argument. We benaderen onze meningsverschillen en ruzies alsof het slagvelden zijn. Er moet altijd een winnaar en een verliezer zijn. Het is hoog tijd dat we hier verandering in brengen.
De meest voorkomende oorzaak van ruzie berust niet op het feit dat de wereld bol staat van de narcisten. Met deze mensen valt vaak nauwelijks te praten en trekken zich niet snel terug wanneer het op ruzie aankomt. Deze mensen mogen dan wel bestaan, maar lang niet iedereen zit zo in elkaar. De voornaamste reden voor ruzie is ons tekort aan begrip van anderen en de afwezigheid van echte, praktische en nuttige empathie.
Empathie als startpunt
Vanaf het moment dat we de ander beginnen te begrijpen en zijn realiteit leren kennen, zijn we beter in staat om te vergeven. We leveren onszelf over aan de wederkerigheid die ons tot verrijkende overeenkomsten zal leiden.
Het is heel goed mogelijk dat je denkt dat dit enkel en alleen toepasbaar is op ruzies met goede bedoelingen. Dat kan kloppen want in het dagelijks leven stammen veel ruzies uit oneerlijkheid of een echte overtreding. Zelfs in deze situaties is het echter aan te raden je in de ander te verplaatsen. Wellicht ontdek je dat het het niet waard is om te ruziën. Misschien is het wel een grote tijdsverspilling.
Empathie is in ieder geval het beste startpunt. De ander zien, voelen en uitvogelen om hier vervolgens naar te handelen is het beste wat je kunt doen.
Hoe je tot een overeenkomst kunt komen
We weten dat de voornaamste oorzaak van ruzie een gebrek aan empathie is (of het fout inzetten hiervan). Dus hoe kunnen we onze empathie aansterken om ons ongemakkelijke, pijnlijke situaties te besparen? Hoe komen we tot een overeenkomst? Probeer deze strategieën eens:
- Wanneer we het oneens zijn met een ander, moeten we onszelf vragen waarom we ons zo voelen. Graaf eens wat dieper. Denk harder na over het commentaar dat je dwars zit. Is het een oneerlijke aanval of bezit het een kern van waarheid dat je simpelweg niet wilt accepteren?
- Als we eenmaal onze emotionele realiteit hebben gedefinieerd en weten waarom we ons ongemakkelijk voelen, is het tijd om hetzelfde bij de ander te doen. Doe moeite om je in hun te verplaatsen. Voel, begrijp en verken hun gedachten. Zijn ze onzeker en vallen ze me daarom aan? Zijn ze boos over iets dat ik in het verleden heb uitgehaald waar ze nog steeds niet overheen zijn? Doen ze dit omdat ze bang zijn me te verliezen, of omdat ik eens wakker geschud moet worden?
- De derde stap is het bereiken van een compromis. In plaats van dat je jezelf laat meeslepen door je emoties, moet je ervoor kiezen ze te beheersen. Baseer je compromis op begrip, plaats de schuld niet bij de ander en rakel geen oude ruzies op. Vermijd verdere confrontatie, dus ga taalgebruik en handelingen (vingers wijzen, stemverheffingen, enzovoorts) die hierbij horen uit de weg.
Onszelf kalmeren
We moeten in staat zijn om onszelf te kalmeren. Bovendien moeten we leren om empathie te tonen aan de andere persoon — en dat we bereid zijn om tot een overeenkomst te komen. Dit zal immers de voornaamste oorzaak van ruzie ondermijnen.
Dit is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Het vergt tijd en eist intensief ‘intern’ werk. Desalniettemin zal het uitvoeren hiervan ons uiteindelijk in staat stellen meer van onze relaties te genieten.
