De verschillende soorten psychoanalytische psychotherapieën
Momenteel zijn er veel verschillende soorten psychoanalytische psychotherapieën, omdat er veel is gebeurd op het gebied van psychotherapie sinds Freud in 1896 de orthodoxe psychoanalyse creëerde. Ze behouden enkele van de grondslagen van hun Freudiaanse wortels, maar zijn het er tot op zekere hoogte ook niet mee eens.
Psychoanalytische psychotherapieën ontstaan als varianten van het psychoanalytische type behandeling. In feite nam de vraag naar psychologische zorg toe na de Tweede Wereldoorlog. Het doel was dus om de effectiviteit te vergroten en de tijd te verkorten.
Geleidelijk aan werd psychoanalytische psychotherapie een specialisme en voorkeursbehandeling voor veel patiënten. De klassieke psychoanalytische stroming analyseerde diepgaand wat zij “transferentiële neurose” noemden, evenals de meervoudige foci ervan. Zoals je kunt zien, waren het dichte therapieën die zich over vele jaren uitstrekten.
Recentere psychoanalytische psychotherapieën zijn daarentegen veel korter omdat de therapeut actiever is. Ze richten zich op de pathologische en bepalende kernen van het huidige conflict dat een bepaalde patiënt naar het consult brengt. Een ander doel is om de gezonde aspecten van hun patiënt te versterken.
Sommige auteurs waren het niet eens met Freud in de zin dat ze beseften dat de duur van de therapie niet evenredig was met de diepte of duur van de verandering.
Alexander en French waren twee van hen en stelden therapeutisch succes voor als een indicator van de “corrigerende emotionele ervaring” die de therapeutische relatie biedt. Deze alliantie of relatie wordt dus een fundamenteel ingrediënt in elke nieuwe.
“Als je in Hollywood geen psychiater hebt, denken de mensen dat je gek bent.”
Huidige psychoanalytische psychotherapieën
Balint’s korte of focale psychotherapie
Dit wordt ook wel psychotherapie van beperkte tijd en afgebakende doelstelling genoemd. Hiermee bakenen de patiënt en de therapeut een specifieke en afgebakende focus af om deze diepgaand aan te pakken.
Het specifieke probleemgebied van de patiënt is de focus en uitdrukking van hun symptomen, waarbij de meest kwetsbare delen worden benadrukt. Daarom hangt het therapeutische succes af van het specificeren van de conflictueuze focus en de patiënt zover te krijgen dat hij zich daarop concentreert.
Sifneos’ korte-termijn angstopwekkende psychotherapie (STAPP)
Sifneos onderscheidt twee soorten korte psychotherapie: de ene is anxiolytisch of ondersteunend en de andere is gebaseerd op een angstopwekkende benadering. De therapeut stelt de patiënt bloot aan provocerende confrontaties en interpretaties. Ze doen dit om angst op te wekken en een sterke alliantie te bereiken terwijl ze die onder ogen zien.
Emotionele heropvoeding en het aanleren van vaardigheden worden nagestreefd door middel van de oedipale registratie van de overdracht. Er zijn tussen de zes en 15 sessies. Het is ook noodzakelijk dat patiënten een omschreven centrale klacht en een hoge motivatie hebben.
Malan’s korte psychotherapie
Voor Malan is de focus of het brandpunt een formulering die de symptomen en onopgeloste psychodynamische conflicten bevat. Het gaat uit van het idee van twee driehoeken waarover interpretatie en inzicht moeten lopen. Dit zijn de conflictdriehoek en de personendriehoek.
De onvoorwaardelijke acceptatie van een bepaalde patiënt bevordert inzicht en corrigerende emotionele ervaring. Daarnaast vindt verandering plaats door actieve droominterpretatie, fantasie en overdracht.
Manns tijdgebonden psychotherapie
Beknoptheid, onmiddellijke beëindiging en onthechting zijn hier de centrale elementen. Er zijn 12 sessies, de perfecte tijd voor psychodynamische gebeurtenissen om zich voor te doen en deze te onderzoeken en op te lossen.
De therapeut kiest een centraal actueel conflict, dat gerelateerd is aan de geschiedenis van de patiënt. Vervolgens leert de patiënt de verlatingsangst te beheersen en dit dient als model voor het overwinnen van andere angsten.
Psychoanalytische psychotherapieën – Davanloo’s intensieve dynamische kortdurende psychotherapie
Dit is een meer gesystematiseerd, toepasbaar en wijdverbreid model. Dit komt omdat het een brede focus beschouwt waarin de manifestatie van onbewuste gevoelens van de overdrachtsverdedigingen en weerstanden van de patiënt worden geïdentificeerd, ontmanteld en verkregen.
De focus ligt hier dus op woede en razernij. De patiënt moet het allemaal vrij uiten met versterking. Het is dus een herbevestiging en desensibilisatie. Het is een deactivering van het onbewuste door vroegtijdige en systemische interpretatie van de driehoeken van intrapsychische conflicten en relaties.
Bellak’s intensieve korte en spoedeisende psychotherapie
Deze behandeling duurt slechts vijf tot zes sessies. Het is gebaseerd op het paradigma van de spoedeisende geneeskunde en vereist specifieke vaardigheden en ervaring. De therapeut selecteert de doelen, niet de patiënten.
Conclusies over psychoanalytische psychotherapieën
De traditionele psychoanalyse van Sigmund Freud is het prototype, maar het is niet overbodig om de verschillende psychoanalytische psychotherapieën te kennen. Ze zijn namelijk gebaseerd op de meest orthodoxe psychoanalyse, ook al staan ze er op sommige punten los van. Het aantal sessies, bijvoorbeeld.
Ze verschillen ook in het feit dat ze zich richten op een op te lossen doel, in plaats van aandacht te besteden aan al het materiaal dat een bepaalde patiënt in therapie brengt zonder een rode draad. Ze richten zich dus meer op het heden van de patiënt en zijn huidige conflicten, in plaats van zoveel belang te hechten aan zijn verleden.
Veel psychoanalytische psychotherapieën bevinden zich momenteel in de experimentele fase voor veel stoornissen. Ze zijn echter zeker nuttig voor stoornissen waarbij er sprake is van gezinsimplicaties, zoals anorexia, schizofrenie en sommige persoonlijkheidsstoornissen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Freixas y Miró. (1995). Aproximaciones a la psicoterapia. Editorial Dykinson S. L.