De Tibetaanse monniken die wetenschappers verrasten

Tibetaanse monniken zijn een terugkerend thema in fictiefilms. Het volksgeloof schrijft hen soms bovennatuurlijke deugden toe. Wat raadselachtig is, is dat sommige wetenschappelijke studies bij hen vermogens hebben gevonden die buiten de normale parameters vallen.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Gema Sánchez Cuevas.

Laatste update: 09 november, 2022

Herbert Benson was een cardioloog en een gevierd hoogleraar geneeskunde aan de Harvard Universiteit. Hij besteedde in de jaren ’60 veel tijd aan het bestuderen van Oosterse culturen. Juist toen het onderwerp voor sommige mensen een bron van vrees was. Daarom wachtte hij tot na middernacht om 36 Tibetaanse monniken in zijn lab te infiltreren.

Benson wilde zelf zien hoeveel mythe en werkelijkheid er zat in de verhalen die mensen over Tibetaanse monniken vertelden. Bruce Lee was in die dagen een rage op tv, maar verder werden transcendente mediteerders gezien als mensen met bovenmenselijke eigenschappen. Benson was tenslotte een wetenschapper en hij geloofde niets wat de wetenschap niet kon bewijzen.

Wat hij die avond ontdekte, veranderde zijn leven voorgoed. In feite schreef hij drie jaar later een boek dat later een bestseller werd: The Relaxation Response. Niet alleen dat, maar het creëerde een alternatieve vorm van geneeskunde. Een die stelt dat geloof kan genezen omdat het placebo-effect een hoge therapeutische kracht heeft.

Tibetaanse monniken van Benson

Wat Herbert Benson en zijn team ontdekten was dat Tibetaanse monniken inderdaad vermogens hadden die in tegenspraak waren met wetenschappelijke beweringen.

Zo kon een groep van die monniken die yoga beoefenden met behulp van de Tummo-techniek de temperatuur van hun handen en voeten tot 17 graden verlagen. Tot nu toe is er geen wetenschappelijke verklaring voor dit verschijnsel, maar de Harvard Gazette besprak dat experiment en latere experimenten.

Vermoedelijk kunnen Tibetaanse monniken hun lichaamstemperatuur zodanig verhogen dat ze natte lakens met hun lichaam kunnen drogen. Dit was niet het enige. Benson ontdekte ook dat gevorderde mediteerders die de Sikkim-techniek gebruikten ook hun stofwisseling tot 64% konden vertragen.

Enkele theoretische benaderingen

In het artikel “Ciencia y Meditación” (In het Engels: “Science and Meditation”), geschreven door professor Ana María Krohn van de Antonio Nariño Universiteit staat dat er tot nu toe ongeveer 500 studies zijn over de fysiologische, psychologische en sociologische effecten van transcendente meditatie, geïnspireerd door de tradities van de Tibetaanse monniken.

Ook vermeldt ze dat de eerste studie erover werd gepubliceerd door het tijdschrift Science in de jaren ’70. Daarin geeft de auteur aan dat ze bij monniken een andere staat van bewustzijn vonden.

Science heeft het over dromen, diepe-droom en wakker bewustzijn. Blijkbaar was er bij de monniken een vierde toestand die rust en alertheid tegelijk combineert.

In 1971 schreef Daniel Goleman, de bedenker van het concept van meervoudige intelligenties, een artikel met de titel “Unstressing.” Daarin postuleert hij het bestaan van een vijfde type bewustzijnstoestand. Eén waarin er niet alleen gelijktijdige rust en alertheid is, maar ook actie.

Swami Rama

De kwestie van de superieure capaciteiten van Tibetaanse monniken en andere transcendente mediteerders is een van de dingen die altijd grenzen aan de lijn die feit en fictie scheidt. Daarom is het niet ongewoon om geverifieerde informatie te vinden, naast mythen en legenden. Het is echter niet altijd gemakkelijk om het een van het ander te onderscheiden.

Een voorbeeld hiervan is het geval van Swami Rama. Hij is de auteur van Living with the Himalayan Masters: Spirituele ervaringen van Swami Rama. Deze studie beweert dat Tibetaanse yogi’s en monniken enkele uren stil kunnen blijven staan en kunnen leviteren.

Er is echter geen bewijs dat dit waar is. Maar er zijn enkele studies die de Menninger Foundation op hem heeft uitgevoerd.

Artsen Elmer en Alyce Green bestudeerden zijn “krachten.” Hun resultaten gaven aan dat Rama in zijn wakkere momenten dezelfde hersengolven uit de slaap kon produceren. Ook, dat hij vrijwillig het pompen van zijn hart gedurende 17 seconden had gestopt zonder dat het ophield met kloppen.

Hoewel de media dit verschijnsel destijds publiceerden, gaven ze er geen vervolg aan. In elk geval werden de resultaten van de onderzoeken gepubliceerd in Beyond Biofeedback van Elmer en Alyce Green.

Misschien is het niets meer dan een zwendel, een nogal geraffineerde en ingenieuze. Of misschien is de geest absoluut geweldig en begint de mens dat nog maar net te ontdekken.