De therapie van het innerlijke kind: de fototechniek

Je huidige zelf is deels het product van de ervaringen uit je kindertijd. Allemaal hebben we een innerlijk kind dat nog steeds wat problemen heeft, hoewel minder. Die wonden leren helen is een sleutelonderdeel om met vertrouwen in het heden te leven.

In dit artikel gaan we het hebben over de fototechniek. Mensen zeggen dat er in elk van ons een kind aanwezig is. Alle volwassenen ter wereld waren uiteraard op een bepaald moment een kind.

Net als iedereen werden ze met specifieke genen en in een specifieke situatie geboren. Die omgeving speelde een belangrijke rol in hun opvoeding en de manier waarop ze naar de wereld kijken. Dit is de reden waarom de therapie van het innerlijke kind en de fototechniek zo belangrijk kunnen zijn.

De therapie van het innerlijke kind heeft als doel patiënten in contact te laten komen met hun innerlijke kind om te kunnen omgaan met de problemen die ze vandaag nog steeds hebben. Verder in dit artikel zullen we het hebben over een geweldige manier om dat te doen: de fototechniek.

We willen eerst wat achtergrond geven. Hechting is een intense, duurzame, unieke band die op basis van de interacties gevormd wordt tussen twee of meer mensen. Het onmiddellijke doel is gezelschap op momenten van gevaar. Het biedt immers een gevoel van veiligheid, troost en bescherming. De meeste kinderen ontwikkelen gezonde hechtingspatronen.

Toch doet niet elk kind dat. In het algemeen hebben alle kinderen een gevoel van veiligheid en vertrouwen nodig en uiteraard ook de noodzakelijke bronnen om te overleven: onder andere voeding, hygiëne en beschutting. Als een kind die dingen niet krijgt, dan kan dat tot problemen leiden die ze meedragen in hun leven als volwassene.

Die leemtes worden in het diepste deel van een kind geëtst, in de onbewuste geest. Als volwassenen ontwikkelen ze uiteindelijk problematische gedragspatronen en emoties zonder te weten waarom. Dit betekent dat weten hoe je kindertijd was en wat je miste, een essentieel deel uitmaakt van jezelf beter leren kennen.

De fototechniek in functie van de therapie van het innerlijke kind

De fototechniek is een instrument in de therapie van het innerlijke kind. Het doel is dat je leert om jezelf de genegenheid te geven die je nodig hebt. Het is een volledig emotioneel middel dat herinneringen, emoties en gewaarwordingen zal laten ontwaken die je misschien onderdrukt hebt.

Een therapeut zal deze techniek gebruiken om een patiënt te laten praten over zijn innerlijke kind. Het doel van de techniek is om het voor de patiënt gemakkelijker te maken een symbolische vorm communicatie tot stand te brengen met dat deel van zichzelf.

Er zijn meerdere manieren om deze techniek toe te passen. Als therapeut moet je jouw creativiteit gebruiken en ervoor zorgen dat de techniek goed aangepast is aan elke patiënt. Sommige patiënten met rationele of anti-emotionele neigingen kunnen bijvoorbeeld moeilijker zijn om bij te werken.

Een verbinding maken met het kind door middel van de fototechniek

Zodra de patiënt die verbinding maakt, zal de therapeut een oprechte, emotionele communicatie met het kind tot stand brengen. Therapeuten kunnen dingen vragen zoals “Wat voelt dat kind wanneer zijn ouders voor hem niet beschikbaar zijn?” of “Wat heeft dat kind nodig?”

Dit proces begint met vragen die bedoeld zijn om de gevoelens van het kind te verhelderen. In de meeste gevallen zullen de antwoorden de emoties weerspiegelen die de patiënt als volwassene voelt. Je kan dus antwoorden horen als: “Het kind voelt zich alleen en leeg” of “Hij voelt zich onzeker en wil graag dat zijn moeder thuis komt en hem knuffelt”.

De verbinding verder ontwikkelen

Nadat die vragen gesteld zijn, moet de patiënt proberen zijn innerlijke kind te helpen. Hij moet dus met andere woorden proberen zichzelf te helpen.

Dan moet de therapeut vragen stellen als: “Wat zal je vanaf nu aan dat kind geven?” of “Denk je dat het moeite waard is om bij een partner te blijven die jou altijd onderuit haalt?” of “Hoe kan je het kind helpen om uit die situatie te raken en zich veilig te voelen?”

Dit zal de patiënt helpen inzien dat het innerlijke kind, zelfs als volwassene, nog steeds op zoek is naar veiligheid. Als volwassenen proberen ze die leemten op te vullen. Ze kunnen zelfs hun toevlucht moeten nemen tot dingen als alcohol, ongezonde relaties of zich alleen maar aan hun werk wijden.

De patiënt moet begrijpen dat veiligheid niets is dat van buitenaf komt zoals wanneer ze een kind waren. De hunkering naar veiligheid heeft eigenlijk te maken met de manier waarop ze zich over zichzelf voelen. Als de patiënt dus zijn innerlijke kind troost en onvoorwaardelijke liefde schenkt, dan kunnen ze samen beginnen met helen.

Wat gebeurt er nadat je jouw innerlijke kind helpt?

De fototechniek is net als elk ander emotioneel of ervaringsgericht psychologisch instrument dat je in de therapie kan gebruiken. Het is een middel tot een doel maar het kan niet het einddoel op zich zijn.

Wil een patiënt de wonden van zijn innerlijke kind echt helen, dan moet hij het de dagelijkse liefde, genegenheid en aandacht geven die hij beloofd heeft.

Eén geweldige manier om hierbij te helpen is door korte notities op de achterkant van de foto te schrijven. Dit kunnen ze bijvoorbeeld schrijven “Ik zal niemand jou opnieuw op die manier laten behandelen. Ik zal voor je zorgen.”

Het is echter niet voldoende om die dingen op te schrijven. Ze moeten tot uiting komen in de vorm van gedragingen en inzet. Dit is waar gedragstechnieken uitermate handig kunnen zijn. Zodra een patiënt zijn innerlijke kind geholpen heeft, kan hij beginnen met een voller en vrijer leven te leiden.

Ze zullen ophouden met hunkeren naar veiligheid vanuit de buitenwereld en het in zichzelf vinden. Dan zullen ze beginnen met zichzelf te omhelzen en met op een onvoorwaardelijke manier van zichzelf te houden.