De straf om pervers geboren te worden

Een perverseling is niet in staat om lief te hebben en genegenheid te uiten. Ervan overtuigd dat de wereld slecht is, worden ze ongevoelig en gevoelloos. Het is hun manier om niet te lijden.

Wat is de definitie van pervers gedrag? In feite levert het definiëren van perversie talloze problemen op. Oorspronkelijk werd de term namelijk ten onrechte geassocieerd met vermeende seksuele ‘afwijkingen’. Dit begrip is momenteel echter uitgesloten van de definitie.

De psychiatrie heeft de termen disfuncties of parafilieën aangenomen voor gevallen van perversie die verband houden met seksuele situaties. In de diagnostische handleidingen van psychische stoornissen (DSM-5 en ICD-11 ) wordt perversie zelfs gescheiden van parafilieën en seksuele disfuncties.

Hoe denkt iemand die pervers is?

Een pervers persoon voelt zich achtervolgd door obsessieve en destructieve gedachten. Ze hebben het gevoel dat hun houding niet fatsoenlijk en zoals het hoort is.

Het is duidelijk dat dit een abnormale toestand van de persoonlijkheid is, waarin het ‘perverse’ individu een destructiviteit jegens zijn medemensen ontwikkelt door gedachten en daden van slechte aard.

Talrijke wetenschappelijke studies tonen aan dat pervers gedrag aangeboren kan zijn. Ze bevestigen echter ook dat een gebrek aan genegenheid in de vroege stadia (in de kindertijd) kan leiden tot de ontwikkeling van een geest met perverse kenmerken.

In gevallen waar een seksuele perversie (beter parafilie genoemd) aanwezig is, is het essentieel voor de perverseling om een omgeving te hebben waar ze hun verlangen naar vernietiging en activiteiten met obscene connotaties kunnen ontwikkelen. Bovendien, om die vernederingen (echt of fictief) die ze tijdens hun kindertijd en adolescentie hebben ontvangen, over te kunnen dragen.

Wanneer het slachtoffer van de pervert wordt onderworpen en vernederd, ervaart de perverseling gevoelens van triomf, overheersing en superioriteit. Uiteindelijk moeten ze zich een dader voelen en geen slachtoffer.

Slechte mensen

Afgezien van de gevallen van parafilieën, interpreteert de psychoanalyse perversie als een waarde van de nosografische structuren van perversie, neurose en psychose.

Tot op zekere hoogte ontwikkelt een perverseling psychopathisch gedrag. Dit manifesteert zich van kindertijd tot volwassenheid. Het doet dit op alle gebieden van hun leven, van het gezin tot de werkplek.

Er zijn bepaalde gemeenschappelijke kenmerken van perverse mensen. Het zijn bijvoorbeeld individuen met duidelijke kenmerken van agressiviteit en egoïsme. Ze zijn ook impulsief, met uitgesproken onaangepaste eigenschappen en egoïstisch gedrag dat agressief kan worden.

Deze mensen communiceren niet of nauwelijks met hun omgeving. Ze streven echter gretig naar perfectie in al hun bezigheden, waarbij ze iedereen meesleuren in het proces. Bovendien hebben ze geen empathie en tonen ze een absoluut gebrek aan respect voor anderen.

Volgens psychiaters wordt de toename van de maligniteit van deze personen meestal ook geassocieerd met emotionele isolatie. Dit groeit vervolgens door sociale of affectieve wrok, haat, mislukking, enz. In feite is het een vicieuze cirkel die zichzelf voortdurend voedt.

Er is geen remedie voor de perverse geest

Voor de perverse persoon is er geen weg terug. Het lijkt er inderdaad op dat er geen mogelijkheid is voor genezing. Desalniettemin moet men een behandeling ondernemen die begint met het duidelijk maken van de perverseling dat hij aan een ziekte lijdt.

Dit moet vervolgens worden gevolgd door farmacologische en institutionele behandeling. Bovendien moet men ze heropvoeden in hun emoties. Uiteraard dienen alle behandelingen te worden uitgevoerd door de desbetreffende professionals.

Radiodiagnostische beelden van de hersenen geven aan dat, bij pathologische perverselingen, sommige gebieden die verband houden met emoties een zekere mate van achteruitgang vertonen. Daarom worden antidepressiva en antipsychotica voorgesteld als onderdeel van de behandeling.