De sterren denken dat wij de vergankelijken zijn, niet zijzelf

Een lange tijd geleden was ik het ineens beu om paardenbloemen weg te blazen, om een wens te doen tijdens het uitblazen van de kaarsen op mijn verjaardagstaart en te zoeken naar klavertjes vier. Nu ben ik op zoek naar de magie op mijn eigen vingertoppen en naar het geluk in mijn eigen hart. Want uiteindelijk zijn wij de vergankelijken, niet de sterren. Daarom is het beste moment om gelukkig te zijn altijd hier en nu.

Het is mogelijk dat velen van ons zichzelf hiermee identificeren. Maar wanneer was de laatste keer dat je de klok en je telefoon achter durfde te laten en volledig in het hier en nu durfde te leven? Velen van ons vergeten dat de term ‘present’ (heden) in het Engels ook ‘geschenk’ betekent. En goede cadeau’s zijn bedoeld om van te genieten en, bovenal, te waarderen.

We zouden elke dag een beetje meer van kinderen moeten leren. In elk van hun spelletjes kun je magie en de meest aangeboren passie vinden. Ze schommelen van de ene stimulus naar de andere en waarderen het heden. Een moment waarin er oneindig veel interessante dingen zouden kunnen gebeuren. Totdat de stem van een volwassenen verschijnt, druk op hen legt, hen introduceert aan die ziekte genaamd ‘haast’ en die vijand genaamd ‘tijd’.

We zijn er gewend aan geraakt om tijd te meten aan de hand van kwantiteit boven kwaliteit. Kinderen kunnen alleen kind zijn en spelen van zes tot zeven. En volwassenen stellen hun geluk uit tot vrijdag of tot de zomervakantie. Het is niet juist.

De maatschappij die niet meer naar de sterren kijkt

Vergankelijke dingen hebben altijd prachtig geleken in de ogen van de mens. Een winterbloem, een druppel dauw bij dageraad, een regenboog na een storm… Maar we vergeten dat wij ook vergankelijk en ongelooflijk prachtig zijn. En dat tijd niet een gegarandeerd gegeven is. Tijd is een geschenk en het is aan ons om er van te profiteren.

We doen dit echter niet heel goed. We lijken niet meer op die maatschappijen die naar de sterren keken en leerden over hun cycli. We leven in een multitasking maatschappij, waar we geen plek meer over hebben voor reflectie of verbeelding. Tijd, verre van het zijn van een geschenk, sijpelt nu langs onze vingers weg. Het is als sterrenstof verloren in de ruimte.

We dringen kinderen erop aan om hun speeltjes weg te leggen, om snel hun taakjes af te ronden en naar de les te gaan. Daarna gaan ze naar muziekles en dan naar ballet. Ondertussen prepareren wij de planning van morgen en luisteren naar het nieuws. Dat nieuws geeft ons tegelijkertijd de headlines alvast onderaan in het scherm, zodat we nooit dat gevoel van dringendheid verliezen. Want er gebeurt altijd wel iets waar we vanaf moeten weten.

We zijn een maatschappij geworden die alleen nog maar naar de sterren kijkt om een wens te doen: om te huilen om verloren geluk. Want multitasking en teveel van jezelf eisen brengen niet altijd effectiviteit met zich mee. Het brein werkt niet op die manier. Overbelasting maakt het juist inefficiënt en hopeloos ongelukkig.

We zijn wonderlijk vergankelijk, dus leer te schitteren

Het is waar, we zijn vergankelijke wezens. Onze deelname aan het leven is gelimiteerd. Daarom moeten we tijdens deze wonderlijke reis één ding leren: schitteren. Want de klok stilzetten en leven met intensiteit is, in feite, mogelijk. Je hoeft niet eens op zoek te gaan naar geweldige avonturen. Het belangrijkste voor ons is dat we onze beste attitudes aantrekken, zelfs als we dat doen tijdens een gedeelte van de dag dat vrij routinematig is. Het gaat er allemaal om dat je weet hoe je jezelf kunt vermaken.

We hebben ons eigen mentale ecosysteem nodig om in te kunnen relaxen. Een bos, een moeras van vrede en stilte temidden van onze geest waarin we de klok kunnen stoppen en de tijd kunnen waarderen voor wat het is: een geschenk. Een dimensie waarin we onszelf en onze vijf zintuigen kunnen onderdompelen. Net als kinderen doen wanneer we ze toestaan werkelijk kind te zijn.

Want vitale tevredenheid kan niet worden bereikt door de taken die je moet afmaken of het aantal ervaringen dat je hebt meegemaakt. Je bereikt tevredenheid door de intensiteit waarmee je elke actie, elk detail, elk aspect van je persoonlijke geschiedenis hebt weten te waarderen. Dat is waar ons authentieke innerlijke licht zich bevindt. Dat licht dat zeker met de helderste ster in de hemel zou kunnen concurreren.