De shockdoctrine: moeten we ons zorgen maken?
De shockdoctrine is een concept dat is voorgesteld door de Canadese journaliste Naomi Klein. Ze beschrijft dit in haar boek The Shock Doctrine. De opkomst van rampenkapitalisme, gepubliceerd in 2007. De centrale stelling is dat het kapitalistische systeem systematisch gebruik heeft gemaakt van grote rampen om een reeks principes toe te passen en te versterken die gunstig zijn voor zijn eigen belangen.
Klein wijst er onder andere op dat het hoofddoel van de shockdoctrine is om de overblijfselen van de zogenaamde verzorgingsstaat te ontmantelen. Tegelijkertijd zal dit de principes van het neoliberalisme bevorderen. Deze doctrine is geïnspireerd op het werk van Milton Friedman en de Chicago School. Men beschouwd deze werken als de ‘vaders van het neoliberalisme’.
Een van de centrale ideeën van het neoliberalisme is dat de staat moet worden teruggebracht tot zijn minimumexpressie. Daarnaast moet de markt de belangrijkste regelgever van de sociale dynamiek zijn.
Zoals voorgesteld door Kleins shockdoctrine, is ontdekt dat rampen een kans zijn om dit idee maximaal tot uiting te brengen. Dit principe is vervolgens meermaals toegepast. De methode die ze gebruiken om voordeel te halen uit deze situaties is analoog aan elektroconvulsietherapie (elektroshocktherapie) in de psychiatrie.
“ De partijen met de meeste winst komen nooit op het slagveld .”
De shockdoctrine
De studie van Naomi Klein is niet bepaald een academisch document. Het is eerder een verzameling informatie die, als men deze grondig onderzoekt, bepaalde feiten aan het licht brengt.
Haar gedachten komen overeen met Milton Friedman’s idee dat een geschokte samenleving maatregelen van de staat eist en dat er daardoor een kans voor de staat ontstaat: oplossingen opleggen die uiteindelijk het kapitalisme bevorderen.
Dat bleek volgens Klein voor het eerst tijdens de staatsgreep die Augusto Pinochet in 1973 in Chili pleegde. Friedman was zelf adviseur van de dictator. Op dat moment ontmantelde men een reeks instellingen en sociaal gesteunde maatregelen voor de meest achtergestelde sectoren.
Toen werd een regime van woest kapitalisme geïmplanteerd. De samenleving was zo geschokt en verlamd dat ze deze maatregelen accepteerde. Vele daarvan worden tot op de dag van vandaag gehandhaafd. In feite probeerden de recente protesten in Chili, in 2019, dit regime te ontmantelen. Dit bijna een halve eeuw nadat het was geïmplementeerd.
Later was er ook een collectieve schok in Irak, veroorzaakt door de invasie van het land. Klein beweert dat de tactiek van ‘shock and awe’ is gebruikt. Het doel van deze specifieke tactiek is “om de wil, de waarnemingen en het begrip van de tegenstander te beheersen en een tegenstander letterlijk onmachtig te maken om te handelen of te reageren.”
Zakelijk, ten koste van pijn
Een andere gebeurtenis die in het kader van de shockdoctrine werd geanalyseerd, was de orkaan Katrina. Deze storm vond plaats in 2005, en verwoestte grote delen van New Orleans.
Deze ramp was nog nog maar net gebeurd toen Milton Friedman in The Wall Street Journal schreef: ‘De meeste scholen in New Orleans liggen in puin, net als de huizen van de kinderen die ze hebben bezocht. De kinderen zijn nu verspreid over het hele land. Dit is een tragedie. Het is ook een kans om het onderwijssysteem radicaal te hervormen.”
De feiten toonden aan dat de tragedie van sommigen juist een kans bleek te zijn voor anderen. In het geval van New Orleans gaf men een groot aantal openbare scholen in handen van particuliere bedrijven. De reden hiervoor was dat het voor de Staat kennelijk onmogelijk was om het beheer ervan voort te zetten.
In al deze gevallen is hetzelfde schema duidelijk. Er bestaat een situatie van chaos, gevolgd door politieke maatregelen ten gunste van het kapitalistische systeem. De situatie is zodanig dat de samenleving niet het vermogen heeft om te reageren op de specifieke omstandigheden die het hoofd moeten worden geboden.
Coronavirus en de shockdoctrine
Naomi Klein heeft verschillende uitspraken gedaan over de pandemie van het coronavirus. Ze staat er in feite op dat men de shockdoctrine in dit geval zal toepassen. Naomi Klein beweert zelfs dat velen zullen proberen te profiteren van de crisis. Ze doen dit om het beleid te promoten dat de ongelijkheid vergroot, de elites verrijkt en alle anderen verzwakt.
Daarnaast wijst ze erop dat er veel beslissingen erop gericht zijn om de vrije markt te beschermen, vóór het leven. Ze stelt inderdaad dat verschillende regeringen proberen de kosten van de crisis af te wentelen op de meest kwetsbaren. Het zijn deze mensen die het meest worden getroffen door de pandemie.
Klein verzekert echter dat dit ook een goed moment is om het bewustzijn te vergroten dat het lot van iedereen van iedereen afhangt. Je kunt bijvoorbeeld de beste zorgverzekering betalen en je zorg gegarandeerd hebben. Als de persoon die je voedsel verkoopt dit echter niet kan, loopt je risico.
Dit is de eerste keer dat de wereld wordt geconfronteerd met een dreiging van deze omvang. Wat er vervolgens gebeurt, hangt af van het vermogen van mensen om vormen van hulp en verantwoordelijkheid te vinden. Anders zijn er opnieuw weinig winnaars en een groot aantal verliezers.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
Klein, N., & García, I. F. (2007). La doctrina del shock: el auge del capitalismo del desastre. Barcelona: Paidós.
