De reactieve spiraal: een interessant boeddhistisch concept

Ooit gehoord van de reactieve spiraal? Vandaag leer je alles over dit uiterst intrigerende concept uit het zenboeddhisme. Lees snel verder...

Heb je ooit gehoord van de reactieve spiraal? Het is een buitengewoon interessant boeddhistisch concept. Met andere woorden, energie is een van de fundamentele concepten van het zenboeddhisme .

Het stroomt dus constant. Bovendien moeten we het zo reguleren dat het geen onevenwichtigheden veroorzaakt. Als deze zich voordoen, begint de zogenaamde spiraal. Een cyclus waaruit het moeilijk is om eruit te komen en waarvan het resultaat angst is.

Daarnaast spreekt men in het boeddhisme en mindfulness van een positieve en een negatieve vorm van stress. Het belangrijkste is dat negatieve stress te wijten is aan de reactieve spiraal. Hierin zit een keten van houdingen en gedragingen die tot een aanzienlijke decompensatie leiden . Geloof het of niet, deze keten beïnvloedt zowel het lichaam als de geest.

Daarom is het belangrijkste bij het identificeren van de reactieve spiraal dat, als we hem kunnen herkennen, we hem ook beter kunnen vermijden. Met andere woorden, het juiste is om te voorkomen dat de eerste fase plaatsvindt. Daarom leidt het vermijden van de initiatie van die keten tot een toestand van gebrek aan harmonie.

Definitie en een korte geschiedenis van het boeddhisme

Ten eerste is het boeddhisme een niet-theïstische religie, waar er geen geloof is in een scheppende god. Ten tweede is het ook een filosofie en een morele discipline. Het boeddhisme is ontstaan in India in de 6e en 5e eeuw voor Christus. Het belangrijkste is dat de wijze Siddhartha Gautama, ook bekend als Boeddha, het heeft gesticht. Volgens de legende was hij een hindoeprins voordat hij zijn positie opgaf.

Met andere woorden, hij verliet zijn positie en rijkdom om een spiritueel leider te worden. Dus deze verlichte leider leerde anderen veel dingen. Bijvoorbeeld de manier waarop ze aan samsara konden ontsnappen.

Ook leerde hij hen de cyclus van lijden, wedergeboorte en dood. De Boeddha ontwikkelde het geloofssysteem in een geweldige tijd. In feite bevond India zich midden in een belangrijke religieuze en filosofische hervorming.

Het boeddhisme was dus aanvankelijk een van de vele denkscholen die werden ontwikkeld. Maar als reactie op wat zij zagen als het falen van het orthodoxe hindoeïsme om in de behoeften van mensen te voorzien.

Het bleef een relatief kleine school tot het bewind van Ashoka de Grote (268-232 BCE). Later omarmde het Mauryan-rijk het. Ook verspreidde het geloof zich, niet alleen door India maar ook door Azië.

Met andere woorden, zelfs als het hindoeïsme toen een dominant geloof was, was verandering noodzakelijk. Het is geen verrassing dat een golf van religieuze en filosofische hervormingen het land overspoelde.

Ten eerste merkt de geleerde John Koller op hoe “een grote sociale transformatie van het agrarische leven naar stedelijke handel aan de gang is, die leidt tot het in twijfel trekken van oude waarden en instellingen.”

Bij het hindoeïsme draait alles om het accepteren van de geschriften, ook wel de Veda’s genoemd. Evenzo dachten ze dat ze eeuwige emanaties uit het universum waren. Maar mensen hebben ze niet geschapen.

Nood versus eustress

Wist je dat beoefenaars van het boeddhisme en mindfulness stress niet goed of slecht vinden? Afhankelijk van hoe we het kanaliseren, kan het echter een of andere soort worden. Ten eerste beschouwen beoefenaars goede stress als eustress. Aan de andere kant beschouwen ze slechte stress, als nood. Bovendien veroorzaakt angst aanleiding tot de reactieve spiraal.

Ook komt eustress voort uit die bepaalde onbalans die ontstaat wanneer we onszelf echt uitdagen. Bijvoorbeeld wanneer we een doel willen bereiken. In die zin kan de nieuwigheid enige angst veroorzaken. Maar omdat je het wilt en het als positief beschouwt, vertaalt dit zich in opwinding of enthousiasme. Het impliceert dus eenvoudigweg geen negatieve gevolgen.

Aan de andere kant is nood een destructieve spanning. Het komt voort uit het ophopen van zorgen of het onder ogen zien van een taak die angst of afwijzing veroorzaakt. Dit type stressmoeheid verdooft dus en tast ook het lichaam aan. Het manifesteert zich als angst , wordt instinctief, grillig en irrationeel.

Een boeddhistisch verhaal

Dit oude boeddhistische verhaal gaat over een jonge man die geen vooruitgang kon boeken in zijn spirituele verlichting . Helaas, hoe hard hij ook probeerde, hij kon mentaal en spiritueel niet groeien. Dus de Boeddha wilde hem helpen. Hij gebruikte bijvoorbeeld een metafoor om hem de articulatie van zijn fout echt te laten begrijpen.

Ten eerste vroeg hij de man wat er gebeurde als de gitaarsnaren te strak stonden. Ten tweede vroeg hij hem wat er gebeurde als de snaren te los waren. De jongeman antwoordde dat het geluid in beide gevallen niet perfect was. Met andere woorden, het produceerde meer dan muziek. Ten slotte vertelde de Boeddha hem dat spirituele groei soortgelijke regels volgde.

Daarom, als je vooruit wilt en er te veel moeite in zit, forceer je de geest. Dit zorgt voor veel te veel stress. Dus in plaats van groei te bevorderen, stopt het deze. Iets soortgelijks gebeurt in de tegenovergestelde situatie als we vooruit willen. Maar we gaan niet mee met het verlangen naar voldoende spanning, luiheid wint het spel.

De reactieve spiraalcomponenten

Ten eerste verzinken we niet automatisch in de negatieve spiraal van stress. Voordat we vallen, volgen we een reeks gedragingen die onze innerlijke spanning vergroten. Dus in plaats van deze vernietigende kracht te stoppen, laten we het onbewust los. De componenten van de reactieve spoel zijn de volgende:

• Onoplettendheid. Ten eerste begint de reactieve spiraalcyclus met onoplettendheid. Dit is een gebrek aan focus op wat er intern met ons gebeurt. Onze gedachten, emoties en fysieke toestanden merken ons dus niet op.
• Ontkoppeling. Het is het verlies van communicatie met onszelf. Daarom verbinden we ons met het externe. Maar we houden geen rekening met wat onze geest, ons hart en ons lichaam zeggen.
• Ontregeling. Als we onoplettend en losgekoppeld zijn, kunnen we een groot ongemak voelen. Bovendien proberen we het vaak op te lossen door extreme standpunten in te nemen. Bijvoorbeeld. onze agenda leegmaken of helemaal vullen.
• Wanorde. Gedachten, emoties en acties beginnen bijvoorbeeld chaotisch te worden. Er zijn geen echte richtlijnen om ons gedrag te sturen. Dus stoppen we ons te oriënteren op doelstellingen en beginnen we grillig te handelen.
• Onbalans. Ten eerste zorgt al het bovenstaande voor een aanzienlijke onbalans. Decompensatie leidt tot complexe gemoedstoestanden. Bijvoorbeeld algemene neerslachtigheid, constante angst of lichamelijke ziekte.

Kortom, de reactieve spiraal begint met onoplettendheid en afleiding. Omdat we ons niet bewust zijn van het huidige moment, is het gemakkelijk voor ons om situaties uit het oog te verliezen en onze emoties niet effectief te beheersen.

Daarom zullen we, zolang we waakzaam zijn, niet ten prooi vallen aan de reactieve spiraal. Meestal klagen we van tijd tot tijd over wat er met ons gebeurt. Maar er ontstaat een probleem als we van de klacht een levensstijl maken.