De gevaren van werken alleen om het ego op te krikken
Er zijn mensen die alleen maar werken om hun ego op te krikken. De vraag is: wat bereiken ze er werkelijk mee? In feite kan werken alleen om door anderen bewonderd te worden in plaats van je voldaan te voelen, tot onbeholpenheid leiden. Bovendien is het schadelijk zowel voor hun geestelijke gezondheid als voor hun werkomgeving.
Bijvoorbeeld, als bepaalde deskundigen niet zo geobsedeerd waren geweest door hun ego’s, zouden we vandaag misschien beter gevoed, beter geïnformeerd en in een betere psychische gezondheid zijn.
Werken uitsluitend om het ego op te krikken
Elizabeth Holmes had een goede werker kunnen zijn, maar haar overdreven ego zorgde ervoor dat ze te veel energie besteedde om ervoor te zorgen dat alles wat ze deed bekend werd bij anderen. Zo werd ze multimiljonair en oplichtster.
Ze was de oprichtster van Theranos, het biotech-bedrijf dat bloedtests uitvoert. Ze wordt momenteel aangeklaagd wegens fraude en kan tot 20 jaar gevangenisstraf krijgen. Maar voordat haar stroom leugens aan het licht kwam, was Holmes een gerespecteerde zakenvrouw die regelmatig op de lijsten van invloedrijke mensen voorkwam.
Ze eiste veel van haar werknemers, adoreerde Steve Jobs, en haar enige streven (niet meer, niet minder) was miljardair te worden en een imperium op te bouwen. Aan het eind van Bad Blood, John Carreyrou’s boek over Theranos, stelde hij de vraag of Elisabeth al dan niet als sociopaat beschouwd kon worden.
Van Holmes zou gezegd kunnen worden dat ze een workaholic was, al was het in haar geval niet haar vermeende werk dat haar voortdreef maar haar ego. Het kan dit soort mensen niet schelen of ze een gebrekkige organisatie oprichten, een cliënt slecht behandelen, of kil en onempatisch zijn tegenover een patiënt in therapie.
Het onnodig voeden van het ego creëert dit soort professionals. Het zijn werkers die er meer op uit zijn om in de wereld gevalideerd te worden dan om iets moois, diepzinnigs, of nuttigs te scheppen. IJdelheid is het enige dat ze nastreven. Bovendien brengen ze onderweg velen in verwarring en bedriegen ze anderen.
De onbeholpenheid van ijdelheid
Wie in de greep raakt van het verlangen van zijn ego naar steeds meer prestige, verliest de controle. Hun ego maakt hen vatbaar voor manipulatie, vernauwt hun blikveld, en corrumpeert hun gedrag. Daardoor handelen ze vaak tegen hun eigen waarden in.
In feite worden ze het slachtoffer van hun eigen behoefte om als ‘groot’ of ‘belangrijk’ gezien te worden. Bovendien nemen ze uiteindelijk beslissingen die schadelijk kunnen zijn voor zichzelf, hun werk en de mensen om hen heen.
Werken alleen om het ego op te krikken corrumpeert
Een opgeblazen ego corrumpeert ook gedrag. Mensen die geloven dat ze de enige architect van hun succes zijn, hebben de neiging onbeleefder te zijn, egoïstischer. Ook zijn ze meer geneigd anderen in de rede te vallen. Dit geldt vooral als ze te maken krijgen met tegenslagen en kritiek.
Bijgevolg verhindert een opgeblazen ego hen om van hun fouten te leren. In feite creëert het een defensieve muur die het hen moeilijk maakt de rijke lessen te waarderen die ze uit mislukkingen kunnen trekken. In feite elimineert hun ego de nederigheid die nodig is om op het werk te leren en te verbeteren.
Het ego is altijd op zoek naar informatie die bevestigt wat het wil geloven. In principe staat een groot ego gelijk aan een sterke bevestigingsvooringenomenheid. Hierdoor verliezen mensen perspectief en belanden ze in een leiderschapsbubbel waarin ze alleen zien en horen wat ze willen.
Daardoor verliezen ze het contact met de mensen aan wie ze leiding geven, met de cultuur waar ze deel van uitmaken, en uiteindelijk met hun eigen klanten en belanghebbenden. Hun ego maakt ze minder efficiënt omdat ze daardoor de natuurlijkheid verliezen die ze nodig hebben om relaties aan te gaan, de nederigheid om te leren (Spaanse link), en de vriendelijkheid om met anderen om te gaan.
Wat te doen als je een opgeblazen ego hebt
Loskomen van een overdreven beschermend en opgeblazen ego is belangrijk. Het vereist echter ook bezinning en moed. Hier zijn wat tips om een betere baas of collega te zijn:
- Denk na over de extraatjes en voorrechten die je baan biedt. Sommige ervan stellen je in staat effectief te werken. Andere zijn echter gewoon extraatjes om je status en macht te bevorderen en, uiteindelijk, je ego. Je moet proberen alleen de voordelen te behouden die je helpen je werk beter te doen. Niet de voordelen die alleen maar benadrukken dat jij belangrijker bent dan anderen. Dit maakt je efficiënter en bespaart je ook energie.
- Als je alleen geïnteresseerd bent in het voeden van de persoonlijke ego’s van anderen, als middel om de carrièreladder te beklimmen, zul je nooit iets oprechts en authentieks bijdragen, noch op persoonlijk, noch op zakelijk niveau.
- Neem intelligente mensen aan die getraind zijn om een andere mening aan te nemen zonder zich persoonlijk aangevallen te voelen. Dit soort mensen voedt geen valse ego’s maar stimuleert het verlangen om echt te leren.
- Nederigheid en dankbaarheid zijn hoekstenen van onbaatzuchtigheid. Neem aan het eind van elke dag even de tijd om na te denken over de mensen die er deel van uitmaakten, die je hielpen met klusjes rond het huis, of om ergens op tijd te komen. Dit zal je helpen een natuurlijk gevoel van nederigheid en dankbaarheid te ontwikkelen.
Sleutels tot succes
Succes – het hoogste salaris, het beste kantoor, de gemakkelijke lach – dit soort dingen geven je vaak het gevoel dat je het eeuwige antwoord op leider zijn gevonden hebt. Dit is echter niet het geval. Leiderschap gaat over mensen, en mensen veranderen elke dag.
Als je denkt dat je de universele sleutel gevonden hebt om mensen te leiden, ben je hem in werkelijkheid kwijt. Als je je ego laat bepalen wat je ziet, wat je hoort, en wat je gelooft, laat je je succes uit het verleden je toekomstig succes schaden. Sterker nog, je ego kan de vijand zijn van je efficiëntie op het werk. Het maakt daarbij niet uit of anderen dat merken of niet.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Simón, V. M. (2001). El ego, la conciencia y las emociones: un modelo interactivo. Psicothema, 205-213.
- Uribe Botero, A. (2005). Reconocimiento y humildad: lo que media en la inclusión del otro.
