De effecten van onderdrukte woede

Soms gaat er achter een angstige of verdrietige stemming een onderdrukte woede schuil. Uiteindelijk manifesteert het zich op een andere manier, die meestal extreem negatief is.

Onderdrukte woede is een zelfdestructieve toestand. Maar uitbarstingen van woede zijn ook niet gezond. In feite is het net zo schadelijk om je woede de overhand te geven als het niet op een gecontroleerde manier los te laten.

Daarom moet je leren onderscheid te maken tussen onderdrukte en beheerste woede. Het eerste dat je moet doen, is vaststellen wat je woede veroorzaakt. Het kan een externe gebeurtenis zijn, zoals een aanslag, maar ook een interne gebeurtenis, zoals de herinnering aan een aanslag.

Het is vaak te wijten aan gevoelens van frustratie of angst. Het gaat er echter niet om dat je je boos voelt zonder reden, maar dat je er op de juiste manier mee omgaat wanneer het zich voordoet en de zaak tot op de bodem uitzoekt.

Het negeren van woede, of welk ander gevoel dan ook, is niet gezond. Vermijding lost het probleem niet alleen niet alleen op, maar vergroot het vaak ook. In feite bestaat een belangrijk onderdeel van persoonlijke ontwikkeling uit het onder ogen zien hoe het voelt en weten wat je ermee moet doen.

Onderdrukte woede

Onderdrukte woede treedt op wanneer je om de een of andere reden woede ervaart en jezelf er bewust van weerhoudt om het te uiten. Dit kan zijn omdat je het ongemakkelijk vindt om dit te doen, onder andere vanwege heersende sociale patronen, angst of bepaalde overtuigingen.

Als de energie van je woede echter niet verdwijnt, wordt het zo onder druk gezet dat het extreem gevaarlijk kan zijn als het ontploft. Bovendien is het mogelijk dat dit niet één keer, maar herhaaldelijk gebeurt.

Het gebeurt bijvoorbeeld vaak in relaties die gebaseerd zijn op intimidatie, of het nu gaat om koppels, collega’s of familie. In feite, waar de bron van woede iemand is met wie je een voortdurende band hebt, is het gebruikelijk dat er een keten van woede ontstaat. Dit geeft aanleiding tot een golf van grote onderdrukte woede.

Dit soort gevoelens kunnen worden onderdrukt, maar dat betekent niet dat ze verdwijnen. Wat vaak gebeurt, is dat de vijandigheid de (Spaanse link) neiging heeft om zich tegen jezelf te keren en uiteindelijk psychologische of fysieke symptomen veroorzaakt. Je kunt er inderdaad ziek van worden.

De gevolgen van onderdrukte woede

Woede is niet iets dat alleen in je hoofd bestaat. Wanneer je woede ervaart, zijn er ook een aantal fysiologische effecten die de manier waarop je lichaam werkt veranderen. Een van de meest zichtbare veranderingen zijn de volgende:

• De bloeddruk wordt verhoogd.
• De hartslag versnelt.
• De aanmaak van adrenaline neemt toe. Dit verandert de balans van je lichaam.
• Er ontstaat een disbalans in het immuunsysteem.
• Het spierstelsel groeit en wordt stijver.
• De ademhaling versnelt.

Dit alles, vooral als je het vaak ervaart, kan je vatbaarder maken voor het ontwikkelen van bepaalde ziekten. Aan de andere kant, door te exploderen, verlies je meestal je zelfbeheersing.

Wat er in het geval van onderdrukte woede gebeurt, is dat het langer duurt voordat je gevoelens van woede verdwijnen. In feite heeft het de neiging om langdurig te zijn en houdt je lichaam in de hierboven genoemde staat van onbalans.

Het is normaal en gezond voor jou, als mens, om emoties te uiten. Daarom is onderdrukking niet succesvol. In feite zal je woede uiteindelijk een manier vinden om zich te manifesteren, meestal via je lichaam.

Verwerk de woede

Het is niet erg om boos te zijn. Het is een normale reactie op een dreiging en maakt deel uit van ons overlevingsinstinct. Woede kan echter ook een patroon worden als je defensief leeft. Met andere woorden, als je vaak bang bent. Ook als je van intolerantie een manier hebt gemaakt om je onzekerheden te overwinnen.

In feite kan onderdrukte woede leiden tot ernstige depressies. In dit geval keert de woede die je niet kon manifesteren terug, vanwege een rebound-effect, en wordt uiteindelijk op jezelf gericht.

Onder deze omstandigheden begin je jezelf van alles te verwijten en verlies je uiteindelijk je interesse in het leven. Dit komt meestal omdat de persoon die je boos maakt een geliefde is, en daarom vind je het onaanvaardbaar om boosheid op hem of haar te voelen.

Het is belangrijk om te leren je eigen gevoelens te accepteren. Tegen jezelf zeggen dat je boos bent, is het begin. In principe is het voelen van woede inderdaad positief. Het is een waarschuwingsmechanisme en het is belangrijk om ernaar te luisteren.

Wat je echter wel moet doen, is dat signaal verwerken zodat het geen factor wordt die anderen of jezelf schaadt. We weten dit niet wanneer we worden geboren, maar we kunnen altijd leren.