De caleidoscoop en de kracht van illusie
Er zijn veel verschillende soorten speelgoed. Sommig speelgoed lijkt echter bijna magisch te zijn, of zo was het tenminste voor mij. De caleidoscoop hoort hier zeker bij vind ik, omdat je dan de wereld in zoveel verschillende vormen en kleuren kunt zien. Het was altijd wel mijn lievelingsspeelgoed. Het uitspreken van de naam is echter niet zo eenvoudig.
Vandaag gaan we kijken naar de kracht van hoop en hoe dit ons kan helpen het onmogelijke te bereiken. We gaan een kerstverhaal gebruiken, maar de boodschap is hetzelfde, ongeacht het tijdstip van het jaar!
Als je door een caleidoscoop kijkt, kun je dromen van een wereld aan mogelijkheden.
Ik herinner me dat het kerst was, er waren versieringen door het hele huis. Onze kerstboom raakte bijna het plafond en was versierd met gekleurde ballen en gouden slingers. En ik? Ik was een zesjarig meisje dat trouw geloofde in magie en in de kerstman.
“Kerstmis zwaait met een toverstaf over de wereld en maakt alles zoveel zachter en mooier.”
Het perfecte cadeau
Ik ging wandelen met mijn vader en we gingen wat speelgoed bekijken. Zodra ik dit specifieke speelgoed zag, wist ik het zeker: dat moest gewoon mijn kerstcadeau zijn. Geen ander cadeau was goed genoeg. Het was een eenvoudige buis versierd met een familie van beren aan de buitenkant. Ze vierden Kerstmis, terwijl de kleine beren versieringen voor de boom vasthielden – kleurrijke snuisterijen, sterren vol licht, engelen…
Beren waren in die tijd mijn lievelingsdieren. Ik had een berenpyjama, een shirt met een foto van een echte beer en honderden teddyberen in alle soorten, kleuren en maten. Ik had een bruine beer, een ijsbeer en elke beer daar tussenin. De witte ijsbeer, die op het ijs leefde, vond ik het leukste van allemaal. Er was zelfs een roze beer en één met een rode vlinderdas met witte stippen.
“Magie is de brug tussen het zichtbare en het onzichtbare.”
-Anoniem-
Maar die buis trok mijn aandacht niet alleen vanwege de beren. Ik was verbaasd over hoe je zoveel verschillende combinaties van vormen en kleuren kon zien als je er doorheen keek. Voor anderen leek het misschien vreemd, maar ik vond het mooi. Sterren die bloemen worden, bloemen die cirkels worden, cirkels die ruiten worden… Dat oneinige aantal mengsels van vormen en kleuren, zo verschillend en toch zo symmetrisch. Prachtig! Als ik door die buis keek, voelde ik dat ik naar andere werelden kon reizen en duizend avonturen kon beleven op een enkel moment.
“Degenen die geloven in magie zijn voorbestemd om het te vinden.”
-Anoniem-
De caleidoscoop
Ik moest en zou dat cadeau krijgen, ik vroeg mijn vader:
“Papa, papa, alsjeblieft, mag ik die buis met de mooie beren.”
“De caleidoscoop?” Antwoordde mijn vader met een brede glimlach.
“De kaladdie…”, zei ik, met mijn speciale grijns die ik altijd had als iets mijn onverzadigbare nieuwsgierigheid opwekte.
“We zullen het de kerstman vragen, maar je moet het eerst leren zeggen,” zei mijn vader terwijl hij lachte.
Eenmaal thuis ging ik oefenen. Kaladdie, Kadiskoppie, Kaleido, Kalliedossie, Kalikoppie… Maar het was niet goed, ik kon het gewoon niet zeggen. Mijn oudere broer lachte om alle woorden die ik zojuist had uitgevonden en herhaalde het woord tegen mij – CALEIDOSCOOP. Ik bleef proberen de naam te leren, maar omdat het me maar niet wilde lukken, dacht ik dat de kerstman het vast niet voor me mee zou nemen.
Eindelijk was daar Eerste Kerstdag, en toen het tijd was om mijn cadeautjes uit te pakken, voelde ik me een beetje bedroefd. Ik bleef proberen de naam uit te spreken van het geschenk dat ik zo graag wilde. Maar ik bleef al haken op de eerste paar letters. Ik opende mijn eerste cadeau, en wist zeker dat het niet de buis met mooie beren zou zijn. Maar toen ik het opende, was hij er! Omdat het precies het cadeau was dat ik zo graag wilde hebben, voelde ik me zo blij dat ik zonder na te denken hardop zei: “Wauw! De CALEIDOSCOOP die ik wilde!”
“Hoop doet inspanning ontwaken, en alleen geduld kan het beëindigen “.
-Anoniem-
Inspanning loont
Elke inspanning heeft zijn beloning. Het meisje in dit kerstverhaal stond op het punt het vertrouwen te verliezen dat ze ooit het cadeau zou krijgen dat ze zo graag wilde hebben. Ze kon de naam ervan maar niet uitspreken, hoe hard ze het ook probeerde. Maar toen ze het geschenk ontving en zich zo gelukkig voelde, floepte het er ineens probleemloos uit. Ongetwijfeld zal ze nooit vergeten hoe ze het woord caleidoscoop moet uitspreken. Nooit zal ze die kerst vergeten en wat het precies voor haar betekende.