Ik ben dankbaar voor schaarste want er kwam overvloed uit voort
Ik was als een insect dat vastzat in barnsteen. De leegte regeerde in mijn hart, het was een droogte. Je gaf me kruimels, met een liefde gemaakt van spinnenwebben, een huis zonder meubels waar planten geen water kregen. Maar uiteindelijk waardeer ik je schaarste omdat ik ervan ben weggerend om mijn eigen overvloed te herontdekken. Mijn sterke punten, mijn volheid…
Vanuit emotioneel en zelfs spiritueel oogpunt kunnen we overvloed definiëren als een staat van gratie die ons eraan herinnert dat we alles hebben wat we willen en nodig hebben, of althans voor het grootste gedeelte.
Het is alsof je trilt op de perfecte frequentie waarbij je emoties in overeenstemming zijn met je gedachten.
Schaarste versus overvloed
“Overvloed is niet iets dat we verwerven. Het is iets waar we op afstemmen. ”
-Wayne Dyer-
Integendeel, armoede of schaarste is een treurige gemeenschappelijke staat van zijn waarin weerstand wordt gecreëerd. Waarin het ons ontbreekt aan de mentale en emotionele openheid die nodig is voor positieve en lonende veranderingen om plaats te vinden.
Evenzo hebben ‘arme’ mensen, naast het niet hebben van die interne, vervullende harmonie, meestal het subtiele vermogen om hun emotionele armoede te projecteren op degenen om hen heen.
Het is heel goed mogelijk dat je dit hebt meegemaakt. Door het leven gaan met een machtsfiguur met deze kenmerken (of het nu je partner, familielid of zelfs baas is) creëert een klimaat van absolute schaarste.
Bijna zonder het te beseffen, zitten we gevangen in barnsteen, die giftige hars zonder voedingsstoffen, tot op het punt dat we onze waardigheid, die essentiële voedingsstof, laten gaan…
De dynamiek van schaarste, een veel voorkomende toestand
Als we nu vragen wat de belangrijkste manier is om in overvloed te leven, zou het antwoord niet eenvoudiger kunnen zijn: emotionele vrijgevigheid.
Niets is echter moeilijker in de praktijk te brengen. Niets heeft meer nuances en donkere hoeken dan het concept van ‘vrijgevigheid’.
De reden? We zijn gewend om alleen aan onze tekortkomingen te denken en wanneer we het gevoel hebben dat ‘er iets ontbreekt’, is het erg moeilijk om ‘iets te bieden’.
Met emotionele vrijgevigheid hebben we het niet alleen over het feit dat we ons openstellen voor anderen om contact met hen te maken, hen te troosten, hun last te dragen of geluk te brengen in het hart van iemand anders. We hebben het ook over ‘genereus zijn’ ten opzichte van onszelf.
Velen van ons zijn naar die vreemde, reactionaire en ongezonde laag van ons geweten afgedaald waar we niets anders doen dan nadenken over alles wat we niet hebben, alles wat we missen. (Ik voel me niet gewaardeerd, ik voel me niet zo geliefd als ik verdien, ze waarderen me niet op mijn werk, ik voel me alleen en onbegrepen…)
Als we die gaten steeds maar verbreden, planten we ook het zaad van frustratie, depressie en wrok. Dus wat we met dit alles eigenlijk bereiken, is dat we de wet van overvloed volledig blokkeren.
We moeten ons niet uitsluitend richten op wat we missen, wat pijn doet, wat we niet leuk vinden… Laten we dapper zijn en de stap zetten om te onthouden wat we verdienen, want dat is waar authentieke overvloed ligt.
De wet van overvloed in romantische relaties
Er zijn momenten in onze relaties waarop we ons vervuld voelen. Waarop, zoals William Blake zei, we het universum in een zandkorrel zien, de lucht in een wilde bloem en het oneindige in de palm van onze hand.
Dat is zonder enige twijfel overvloed. Het is de perfecte balans, waar jouw emoties en die van mij, jouw dromen en die van mij, jouw waarden en die van mij allemaal op elkaar rijmen en samen de mooiste poëzie maken, onze poëzie.
“Overvloed is geen getal of verwerving. Het is de eenvoudige herkenning van genoegheid ”
-Alan Cohen-
Deze ideale toestand is niet gemakkelijk te bereiken, dat is waar. Want als er iets is dat gepaard gaat met de kracht om overvloed in een relatie te verbreken, is het wel een emotionele onbalans. Vooral een gebrek aan vrijgevigheid, zowel ten opzichte van onszelf als onze partner.
Laten we het toegeven, soms storten we ons in de armen van iemand die niet goed voor ons is. We doen het met een hongerig hart, geblinddoekt, al verlangend naar liefde, maar vergeten hierbij volledig om te houden van onszelf.
We stoppen met vrijgevig te zijn ten opzichte van onszelf om de ander te voeden. Maar plots verkeren we in een cyclus van armoede, de gevangeniscel van schaarste. We gaan geloven dat we blij moeten zijn met kruimels. Het is tenslotte beter dan niets, zoals ze zeggen…
We nemen met zo weinig genoegen dat we zelfs vergeten dat we voorheen alles wilden. We vergeten vooral dat liefde overvloed betekent. Dat degenen die van je houden, jou verrijken en dat degenen die ‘van zichzelf houden, voor zichzelf zorgen’.
Laten we dus onthouden dat we de verantwoordelijkheid en het voorrecht hebben om de scheppers van ons eigen geluk te zijn en dat zoiets van binnenuit gebeurt.
Omdat overvloed niets meer is dan een emotie die ons aanmoedigt om onszelf te helpen, om in te zien wat we waard zijn: vervulling, balans en het soort liefde dat geen pijn doet, maar ons helpt te groeien.
Alle afbeeldingen in dit artikel zijn van Sonia Koch