Call Me by Your Name: een ervaring die indruk maakt

Het is moeilijk te omschrijven wat het betekent om Call Me by Your Name te zien. Deze film laat ons vele emoties beleven. Het is ook moeilijk om die allemaal te verwoorden. En ik gebruik het woord beleven omdat Call Me by Your Name meer is dan een film.

Het is een dialoog met ons innerlijke kind, met onszelf. Deze film is een ervaring, een nostalgische herinnering aan die idyllische zomers waaraan geen einde leek te komen. Het is ook een liefdesverklaring aan de menselijke aard, het leven, eenvoud, ons lichaam, ervaringen, het verlangen en onze eerste liefde.

Luca Guadagnino heeft Call Me by Your Name geregisseerd. In de hoofdrollen zien we Timothée Chalamet en Armie Hammer. Het was één van de meest besproken films uit 2017.

Deze film ging in première op het Sundance Film Festival en werd op vele andere festivals vertoond. De film kreeg vier nominaties voor de Academy Award en won de Academy Award for Best Adapted Screenplay (best bewerkte scenario).

Een subtiel thema in een natuurlijke film

Het verhaal dat Guadagnino ons toont, laat ons het thema van de homoseksualiteit vergeten. Het verheft namelijk alles naar een intiemer en persoonlijker niveau.

Dat maakt van deze film het verhaal van een zomerliefde. In tegenstelling tot vele films over hetzelfde thema is Call Me by My Name echter geen melodrama. Het is een natuurlijke, mooie en emotionele film.

In een steeds meer ontmenselijkte wereld bloeien menselijke relaties via een scherm op. Boeken zijn niets meer dan een vreemd, vergeten en stoffig decoratief element op een boekenplank. De cinema dient alleen nog om ons te fascineren met dure speciale effecten.

We gedragen er ons ook als zombies en vormen lange rijen om de media te consumeren. We hebben bovendien het gevoel dat de maatschappij kil is en gevoelens, menselijkheid en zelfkritiek mist…

Te midden van dit alles verschijnt dan Call Me by Your Name. Het bespat ons met koud water. Het laat ons op een aangename manier ontwaken uit het kunstmatige paradijs waarin we leven en herinnert ons wat ons menselijk maakt.

Call Me by Your Name ervaren

Elio is een jonge tiener die afkomstig is uit een Amerikaans-Italiaans-Frans-Joodse familie. Met zijn ouders brengt hij de zomers door in een idyllisch huis in het noorden van Italië, niet ver van het Gardameer. Zijn vader is universiteitsprofessor in archeologie.

Elk jaar nodigt hij één van zijn afgestudeerde studenten uit om bij zijn gezin in Italië te verblijven. Dit jaar verwelkomt het gezin Oliver, een Joods-Amerikaanse student. Tussen Elio en Oliver ontstaat een speciale band. Beiden ervaren een intense zomer waarin ze zichzelf ontdekken.

Elio bevindt zich in een fase van volledig seksueel ontwaken en ontdekt zijn eigen lichaam. Via Elio volgen we het verhaal net alsof het op onszelf geprojecteerd is. Elio is een andere jongeman. Hij is in een multiculturele omgeving opgegroeid.

Zijn ouders zijn hoogopgeleide mensen. Hij heeft altijd zijn toevlucht genomen tot boeken en muziek waarvoor hij een speciaal talent bezit. Hij is introvert en intelligent. Elio lijkt alles te weten en te kennen…behalve gevoelens.

Call Me by Your Name is natuurlijk en oprecht. De film nodigt ons uit om onze eigen ervaringen te herbeleven. We herkennen onszelf in Elio en verlangen evenveel naar Oliver als hij doet. Dat verlangen wordt zonder schaamte of kunstmatigheid beschreven.

We zien dit in de magie van hun eerste kus. Elio weet op dat moment niet wat hij met zijn mond moet doen. En we zien dit ook in de intiemste scènes waarin Elio zonder een woord te hoeven zeggen een heel reeks gewaarwordingen overbrengt die we herkennen.

Een film over liefde, verlangen en seksueel ontwaken

De film is niet alleen een liefdesverhaal. Het is een nooit geziene beschrijving van het verlangen en van die eerste roep van de seksualiteit. Het beschrijft die ontdekking van het eigen lichaam die betekent dat we nooit opnieuw kinderen zullen zijn.

Voor Elio is dit verlangen verwarrend. Hij voelt zich verscheurd tussen Marzia en Oliver. Uiteindelijk beseft hij echter dat hij voor Oliver iets echt intens voelt, iets wat hij nooit voor Marzia gevoeld heeft.

Het thema van de homoseksualiteit blijft bijna onopgemerkt ondanks dat het het centrale thema is. De natuurlijkheid van de film zorgt ervoor dat we het over het hoofd zien. Het wordt iets absoluut normaal, net als het dagelijks leven.

Alle gewaarwordingen roepen herinneringen op aan onze eigen ervaringen. We herinneren ons iemand of iets, een gevoel, een geur, een smaak. De toeschouwer houdt op met kijker te zijn en neemt deel aan de ervaring van Elio. Je kan het bijna aanraken, voelen en in de film binnentreden.

Call Me by Your Name verandert de gebruikelijke passiviteit van de toeschouwer. De film dompelt ons onder in een verhaal waar niets uitzonderlijks gebeurt, een verhaal zonder intriges. Geen van beide lijkt echter nodig. Elio wordt een deel van ons, een spiegel die we kunnen gebruiken om naar onze eigen jeugd te kijken.

De magie van de zomer in Call Me by Your Name

Het decor in het noorden van Italië samen met een magische tienerzomer zijn de fundamenten van dit liefdesverhaal. Call Me by Your Name herinnert ons die zomers waarin de tijd lijkt stil te staan. Tijdens die zomers lijkt er geen andere wereld te bestaan dan de villa en zijn omgeving.

Guadagnino wou een fantastisch verhaal vertellen. Hij is daar ongetwijfeld in geslaagd. Tijdens de film laat hij ons namelijk de wereld vergeten die ons omringt. We herinneren ons die idyllische zomers.

We maakten toen nieuwe vrienden of kwamen weer in contact met oude vrienden. Het waren de zomers waarin we voor het eerst de liefde ontdekten, onze eerste sigaret rookten en voor de eerste keer gingen dansen.

Elk moment van de zomer van Elio voelt net als onze zomer. We weten echter dat aan elke zomer een einde komt. Het gevolg is dan ook dat de liefdesverhalen die in deze periode ontluiken, een houdbaarheidsdatum hebben.

Die einddatum zorgt ervoor dat we zomers ervaren als magische momenten. De film is ook magisch. Zijn magie is gebaseerd op wat we bijna met onze zintuigen kunnen waarnemen: de zon, de geur van koffie, een perzik aanraken, de magie van de feestjes en het water in een rivier.

Het zwijgen niet opgelegd

Als Elio zijn gevoelens het zwijgen opgelegd had of niet naar zijn verlangen geluisterd had, dan zou dit verhaal niet hetzelfde geweest zijn. Spreken of sterven? Deze vraag komt door de hele film naar voren.

Elio beslist echter om het niet geheim te houden. Zonder eigenlijk veel te zeggen doorbreekt hij zijn stilzwijgen. Soms verbergen we onze gevoelens en onze identiteit. Call Me by Your Name laat ons opnieuw denken aan onze meest menselijke kant. Deze film nodigt ons uit om over onze gevoelens te spreken.

De film speelt zich af in 1983. Toen wisten we nog niet wat het internet was. Toen hadden boeken nog steeds veel kracht. Het maakt ons dus nostalgisch. Het laat ons een reis maken naar het verleden.

We keren terug naar die zomers waarin we de persoon ontmoetten van wie we dachten dat hij of zij de liefde van ons leven zou zijn. Elio weet alles maar weet niets over wat echt belangrijk is.

Zeg het juiste want minder is meer. Dat is Call Me by Your Name, een film die erin het slaagt het onzichtbare te tekenen en waar niet over gesproken wordt toch te zeggen zonder enig taboe. Meer dan een film wordt is een ervaring.