Je bent niet depressief, je bent afgeleid
Auteur Facundo Cabral schreef wat je ‘een verhaal over het leven’ zou kunnen noemen, over alles dat ons ontglipt, over alle onschuld die we verloren toen we voor het eerst werden verpletterd door moeilijke ervaringen. Dit verhaal heet Je bent niet depressief, je bent afgeleid (You’re Not Depressed, You’re Distracted).
Hij vertelt ons over hoop, strijd, het hervatten van pijn en hoe we verantwoordelijk maar niet al te serieus in het leven kunnen staan, omdat hierdoor alles verdraaid begint te worden. Hij praat over hoe we onszelf moeten omringen met de juiste mensen en hoe we ons leven betekenis moeten geven door middel van liefde en contemplatie. En hij praat over hoe niets eigenlijk zo belangrijk is, zolang je maar leeft…
Soms denken we dat we ergens verdrietig of ongelukkig over zijn omdat we iets hebben verloren waarvan we dachten dat het de drijvende kracht achter ons leven was. We denken dat we niets meer hebben om voor te vechten. We voelen ons depressief, maar we waarderen niet alles dat we om ons heen hebben.
We voelens ons depressief wanneer we niet inzien wat we allemaal hebben
“Afgeleid van het leven dat jou omringt… je hebt een hart, hersenen, een ziel, en een geest… dus hoe kun je je nu arm en ongelukkig voelen? Afgeleid van het leven dat jou omringt: dolfijnen, bossen, zeeën, bergen, rivieren.
Word geen slachtoffer van hetzelfde als jouw broer, hij die lijdt voor één mens in een wereld waar 5.600.000.000 anderen zijn. Het is ook zo slecht nog niet om alleen te leven. Ik doe het goed. Ik kies op elk moment wat ik wil doen en dankzij mijn eenzaamheid ken ik mezelf, wat van fundamenteel belang voor me is om te leven.
Word geen slachtoffer van hetzelfde als jouw vader, hij die zich oud voelt omdat hij 70 is, hij die vergeet dat Mozes het volk uit Egypte leidde toen hij 80 was en dat Rubinstein Chopin interpreteerde als geen ander toen hij 90 was, om maar twee welbekende voorbeelden te noemen. Je bent niet depressief, je bent afgeleid…
Dit is de reden dat jij het gevoel hebt alsof je iets verloren hebt, wat niet eens mogelijk is, omdat alles wat je hebt jou gegeven is. Geen enkele haar op jouw hoofd heb je zelf gemaakt, dus je kunt helemaal niet ergens eigenaar van zijn. Het leven pakt ook niets van je af; het bevrijdt je van dingen, het maakt je lichter zodat je hoger kunt vliegen en vollediger kunt zijn.
Alles van de wieg tot het graf is een leerschool en wat jij problemen noemt, zijn eigenlijk lessen. Het leven is dynamisch, het is altijd in constante beweging, dus zou je altijd alleen maar aandacht moeten besteden aan het heden. Dit is waarom mijn moeder zei: “Ik ben de baas over het heden, de toekomst is een zaak van God”. Dit is waarom Jezus zei: “Maak je daarom geen zorgen over morgen, want de dag van morgen zal zich om zichzelf bekommeren. Elke dag heeft genoeg eigen problemen.”
Je hebt niemand verloren. Degenen die zijn gestorven zijn slechts voor ons uit gegaan. We gaan tenslotte allemaal die kant op. En het beste deel van hen, hun liefde, leeft verder in jouw hart.”
-Facundo Cabral-
Gedurende het verhaal vertelt hij ons dat datgene waarvan wij denken dat het depressie is, soms slechts een afleiding is van de wereld. Hij zegt dit vanuit een artistiek en poëtisch perspectief, omdat dit het perspectief is dat hij heeft, maar ook omdat het logisch en redelijk is in psychologisch opzicht.
Soms worden we zo erg gekwetst dat we ons onzeker voelen. We ervaren een existentiële leegte en strijd, gekwetst door het verleden, en we beginnen bepaalde werkelijk prachtige situaties te vermijden. We stellen die wandeling met onze vrienden, die ontmoeting met nieuwe mensen en dat gevecht voor een nieuwe baan uit en beetje bij beetje raken we depressief.
We raken afgeleid door negatieve dingen
Onze gedachten of cognitieve schema’s zorgen ervoor dat we de wereld negatief beoordelen. Bovendien doen we niets om positieve dingen te bekrachtigen. We raken gewend aan duisternis, aan monotoon maar aangenaam leed, en we geloven dat er geen andere manier van bestaan is. Je kijkt televisie en denkt dat de wereld niets om jou geeft omdat dat is hoe de echte wereld in elkaar zit, omdat het zo lang geleden is dat je werkelijk naar buiten bent gegaan om de echte wereld te zien.
Dat is waarom je niet echt depressief bent, je bent slechts afgeleid door negatieve dingen die je ervan weerhouden de schoonheid van de wereld te zien. Afgeleid door mensen die nergens passie voor hebben, afgeleid door waardeoordelen, gedachten, herinneringen, een gebroken hart.
Laat jezelf niet afleiden door de dingen die jou verblinden
“Je zult geen geluk vinden, terwijl het zo makkelijk is. Luister simpelweg naar je hart voordat je hoofd ertussen komt, met zijn herinneringen die alles ingewikkeld maken door het verleden erbij te halen, met vooroordelen waar je ziek van wordt, die jou gevangen zetten. Een hoofd dat verdeelt, dat verarmt, is een hoofd dat het leven niet accepteert zoals het is of zoals het zou moeten zijn.
Doe alleen datgene waar jij van houdt en je zult gelukkig zijn. Mensen die doen waar ze van houden zijn gezegend. Ze zijn namelijk veroordeeld tot succes, wat komen zal wanneer dit komen moet, omdat wat moet zijn zal zijn en vanzelf zal komen.
Verzoen je met jezelf, ga voor de spiegel staan en denk na over hoe het wezen dat jij ziet gemaakt werd door God en kies er nu voor om gelukkig te zijn, omdat geluk iets is dat je verwerft, niet iets dat van buitenaf naar je toekomt. Noch is geluk een recht; het is een must, omdat als je niet gelukkig bent je je omgeving alleen maar verbitterd zult maken.
Een man die geen talenten of waarden had gaf het bevel tot de moord op zes miljoen Joden. Er zijn zoveel dingen om van te genieten en onze tijd op Aarde is zo kort dat lijden tijdverspilling is.”
Lijden is tijdverspilling. Omdat ook al kun je het voelen van pijn gedurende je leven niet vermijden, zoals de snijdende pijn die je voelt in je ziel wanneer je een geliefde verliest, toch is langdurig lijden wel iets dat je ofwel kunt accepteren ofwel kunt afwijzen.
Je kunt ervoor kiezen om je niet langer te laten afleiden door negativiteit, aangezien het je leven bezet en je ervan weerhoudt om ten volle te leven. Het leidt je af van de zorg voor jezelf en zorgt ervoor dat je in de slachtofferrol vervalt wanneer er slechte dingen bij je gebeuren.
Je bent niet depressief, je hebt simpelweg geen zin om al die liefde om je heen te zien; je bent te gefixeerd op bijbedoelingen en het ongeluk van de wereld. Je denkt te veel na over schuld, een last die je volgens andere mensen moest dragen, maar het enige wat dit doet, is jou ervan weerhouden om van de wereld te genieten, die blijft draaien, of je het gewicht nu wel of niet voelt. Jij moet kiezen hoe je erin wenst te leven.
Je bent niet depressief, je bent afgeleid. Maar vergeet niet dat onschuld bevorderend is, omdat alles een weerspiegeling is. Alles is een feest en daarom kun jij niet met tassen vol onnodige ideeën en mensen rondzeulen.
Nu weet je waarom je afgeleid bent en niet depressief.
