Achter de stilte

Ben je normaliter een stil en terughoudend persoon? Misschien stel je jezelf wel open voor anderen, maar is het alleen maar uiterlijk vertoon. Als er iets belangrijks gebeurt, bouw je een muur op.

Er zijn veel mensen die liever luisteren dan spreken. Ze lijken verlegen, maar dat zijn ze niet. Het zijn vriendelijke mensen die een aantrekkingskracht op je hebben doordat ze je zelfvertrouwen geven, maar ze verbergen iets diep van binnen. Iets dat pijn doet, iets waaraan ze alleen in stilte lijden.

Misschien heb je iemand ontmoet die deze persoonlijkheidstrekken heeft of misschien ben je er zelf één van. Het is moeilijk om het je te realiseren of je ervan bewust te zijn, omdat ze niet opvallen.

Lijden in stilte

Als jij een van deze mensen bent die iets te verbergen heeft achter de stilte, heb je misschien gemerkt hoe makkelijk het is om onopgemerkt te blijven. Mensen letten op anderen die veel aandacht opeisen, mensen die hun sterke persoonlijkheid laten zien, die opvallen. Jij bent echter een persoon die weet dat je goed kunt doen alsof, omdat niemand het toch zal merken. Niemand let op jou.

Dat betekent niet dat je niet belangrijk bent voor iemand. Je weet dat dat zo is. Maar anderen zijn niet gevoelig genoeg om hun ogen te openen en verder te kijken dan de simpele façade die je hebt opgebouwd.

Een glimlach kan iedereen om je heen laten geloven dat je gelukkig bent en dat alles goed gaat. Maar geloof me, er is iemand die niet in die glimlach die niet bij je ogen past zal geloven.

Misschien heeft iemand je wel eens benaderd die dacht dat er iets mis was. Het was misschien een familielid, een vriend of iemand zoals een leraar of de buren, iemand die erg gevoelig is.

Als je deze persoon niet genoeg in vertrouwen neemt of hem er niet veel bij betrekt, zal deze jouw “het gaat prima” of “er is niets aan de hand” accepteren. Hij zal vertrekken als je zegt dat het ‘gewoon stress’ is, omdat hij merkt dat je toch niets zal zeggen, maar hij weet dat het niet klopt.

Doe al het afval dat je in je hebt weg

Sommige mensen zijn net verzamelaars als het gaat om hun emotionele leven. Ze verzamelen emotioneel afval en negatieve dingen, totdat ze uiteindelijk exploderen. Ieder van ons is anders. Hoewel we emoties niet proberen te onderdrukken, zullen we dat als het in onze natuur ligt toch doen. Natuurlijk kunnen we ernaar streven om het tegenovergestelde te doen, maar alleen als we er echt moeite voor doen zal het lukken, hoewel het moeilijk is.

We zouden eigenlijk hetzelfde moeten doen met de stilte waar veel mensen aan lijden. Hoe aardig anderen ook zijn en hoeveel vertrouwen ze ook hebben, het is moeilijk voor ze om alles wat ze met zich mee dragen los te laten. Waarom is het zo lastig voor ze om te vertellen hoe ze zich voelen? Als je een van deze mensen bent, is het geen kwestie van niet willen, maar van niet kunnen.

Het is niet dat ze iets heel ernstigs te vertellen hebben, maar soms weten ze gewoon niet hoe ze het moeten zeggen. Het zijn emotionele mensen, die veel voelen en zich bijna niet kunnen uitdrukken.

Het is niet hetzelfde om een situatie mee te maken als om erover te vertellen. Het is niet dat het iets is wat ze niet kunnen zeggen of iets waarvoor ze zich schamen. Het is gewoon niet weten hoe ze moeten beginnen en misschien is het wel een heel erg lang verhaal.

Laten we onthouden dat mensen die zo zijn dingen lang voor zichzelf houden. Dit betekent dat ze al veel mee hebben gemaakt, zonder dat ze zich daarvan bewust zijn.

Kwetsbaarheid is iets waar deze mensen bang voor zijn, omdat ze eerder iemand in vertrouwen hebben genomen en zich niet begrepen hebben gevoeld en anderen misschien zelfs hebben gedacht dat ze niet goed bij hun hoofd waren.

Dit gaat allemaal door het hoofd van de mensen die lijden in stilte. Ze zijn kwetsbaar en dragen zo veel met zich mee dat anderen het niet aan zouden kunnen.

Het is belangrijk dat als jij een van deze mensen bent, je leert hoe je dingen kunt uiten, op welke manier dan ook. Misschien langzaam of alles in één keer, net wat het beste voor jou werkt. Maar doe het weg. Zoals een vriendin van mij zegt: “Als je het niet naar buiten brengt, zal het op den duur binnenin je beginnen te rotten.”

–Afbeeldingen dankzij Marie Descombs en Beth Spencer–