De vreemde aantrekkingskracht van onmogelijke liefde
Wie heeft er nu nog nooit toegegeven aan de bittere zoetheid en de aantrekkingskracht van onmogelijke liefde? De eerste gedachte die hier naar boven komt is die van jeugdliefde. Veel jongeren hebben gevoelens gehad voor hun leraren op school. Een platonische liefde die tevreden was met een blik of een glimlach, waardoor ze van meer droomden. Er zou natuurlijk nooit iets van kunnen komen. En toch was er een vreemd genot in het gewoon kunnen dromen over de mogelijkheid van liefde.
Er zijn natuurlijk ook die onmogelijke liefdes voor een popster, een actrice of een andere beroemdheid. Dit zijn de gevoelens die we kunnen hebben voor mensen die we bijvoorbeeld op tv zien, ook al heeft het object van onze liefde geen idee van ons bestaan. We zien ze alsof ze dicht bij ons staan, maar in werkelijkheid zijn ze lichtjaren van ons vandaan. Toch hebben veel tieners en zelfs jongeren of volwassenen dit wel eens ervaren.
“Liefde is als een oorlog, makkelijk te beginnen, moeilijk te beëindigen, onmogelijk te vergeten.”
–Henry Louis Mencken–
De ware onmogelijke liefdes zijn echter degenen die beginnen met een vonk, overgaan in vlammen, maar helaas worden verslagen door pech en onoverkomelijke obstakels. Het zijn gevoelens die intens worden geleefd en die op de een of andere manier nooit sterven.
Verschillende soorten onmogelijke liefde
Deskundigen zeggen dat er in principe drie soorten onmogelijke liefde zijn. De een is ‘spookliefde’, de ander is ‘narcistische liefde’ en ten slotte is er ‘moeilijke liefde’. De eerste verwijst naar gevallen waarin je verliefd wordt op iemand die niet bestaat (op de manier waarop je hem ziet). Je moet van iemand houden en je geeft een bepaalde persoon bepaalde kenmerken en waarden die hij niet heeft. Dat iemand bijna altijd een manier is om de gaten uit de kindertijd op te vullen.
Aan de andere kant zijn er de onmogelijke narcistische liefdes. Hun onmogelijkheid ligt in het feit dat je ze nooit zult kunnen bereiken. Je bent je hele leven op zoek naar een perfecte partner, want je vindt dat je dat verdient, maar je vindt er nooit één. Het is een liefde voor leegte, een verlangen naar een verheven versie van het eigen ego. Als je op deze manier liefhebt, zul je alleen maar eenzaamheid ervaren. Je zult nooit iemand vinden om de fantasie waar te maken.
Tot slot is liefde vaak onmogelijk vanwege moeilijkheden en obstakels. Dit zijn liefdes die het moeilijk hebben om tot bloei te komen. Het zijn de specifieke omstandigheden die ze zeer ingewikkeld maken. Het kan zijn dat de andere persoon al een relatie heeft. Of het kan iemand zijn die simpelweg niet verliefd kan worden op jou. Of er zijn andere gevallen waarbij er sterke religieuze of ideologische tegenstellingen zijn die dit verhinderen.
In deze laatste groep bevinden zich de gevallen van de grote liefdes waarbij een van de partners overlijdt. De partner sterft, maar de liefde die jullie verenigde sterft niet. Je bent een tijdje verstrikt in een conflict dat ontstaat uit het liefhebben van iemand die er niet meer is. Als er geen andere emotionele problemen zijn, dan zijn het onmogelijke liefdes die met behulp van tijd overwonnen kunnen worden.
De aantrekkingskracht van onmogelijke liefde
Het zijn deze onmogelijke liefdes die ons kennis laten maken met de dichter die we allemaal binnenin ons dragen. De meest pragmatische mensen hebben het nooit meegemaakt, maar ze hebben een ervaring gemist die zowel helse als wonderbaarlijke indrukken heeft achtergelaten. Alle liefde heeft een soort onmogelijkheid nodig om het vuur brandend te houden. En wanneer die uiterste onmogelijkheid wordt ervaren, brandt de ziel, maar ook onze creativiteit en de impuls om op hetzelfde moment te leven en te sterven.
De onmogelijkheid van liefde voelt als een tragedie. Dit is in ieder geval hoe het voelt als je worstelt om het werkelijkheid te laten worden. Het vult je met angst en je bevindt je in de paradox van het niet in staat zijn om de persoon te verlaten, maar tegelijkertijd ben je ook niet in staat om hem te krijgen. Je ervaart lijden en vreugde tegelijk, gelukzaligheid en tegelijkertijd de afgrond.
Ondanks alles hebben ze een unieke aantrekkingskracht. Ze stellen je op de proef, ze dagen het diepste deel van je uit. En één ding is zeker: je zult ze nooit vergeten. Ze worden nooit met onverschilligheid herdacht. Ze vervagen met de tijd, maar ze blijven altijd een vonk die je hart doet overslaan.
Alleen af en toe worden onmogelijke liefdes een last. Dit gebeurt als je de fantasie niet kunt opgeven en je er blind aan blijft vasthouden. Wanneer je niet kunt accepteren dat het niet zo heeft moeten zijn. Dit kan verschrikkelijke pijn veroorzaken en het kan je zelfs ziek maken, maar als je toch wilt leren om echt lief te hebben, kunnen deze onmogelijke liefdes de grootste leraar van allemaal zijn.