5 beroemde citaten van Alfonsina Storni, Argentijnse dichteres en schrijfster
Alfonsina Storni was een Argentijnse dichteres en schrijfster. Ze maakte deel uit van de beweging van het modernisme. Haar leven was hard en gepassioneerd. Het klinkt door in haar gedichten die getuigen van een speciale gevoeligheid. Vandaag bekijken we enkele van haar beroemdste uitspraken. We willen Alfonsina Storni herinneren als een belangrijke auteur voor de feministische beweging.
Het verzet van Alfonsina tegen de onderdrukking van de vrouwen in haar tijd was zowel in haar boeken als in haar activisme te merken. Storni nam deel aan campagnes om seksuele opvoeding op de scholen te bevorderen en om het stemrecht van vrouwen in Argentinië te verdedigen. Dit alles heeft ongetwijfeld een stempel nagelaten. De volgende beroemde citaten van Alfonsina Storni zullen ons niet alleen een idee geven van hoe haar leven was. Maar ze laten ons ook haar bijzondere kijk op de wereld zien.
Citaten van Alfonsina Storni
1. Kleine kleine man
Ik zat in jouw kooi, kleine kleine man, kleine kleine man die mij mijn kooi gaf. “Kleine kleine” zeg ik omdat je me niet begrijpt en ook niet zal begrijpen. Ik begrijp jou ook niet, maar open intussen de kooi voor mij waaruit ik wil ontsnappen. Kleine kleine man, een half uur heb ik van jou gehouden, vraag het mij niet opnieuw.
Dit is de eerste van de beroemde citaten van Alfonsina Storni. Het trekt onze aandacht wegens de bijvoeglijke naamwoorden die ze gebruikt om naar een man te verwijzen, “kleine kleine.” In haar eigen woorden stelt ze dat deze titel synoniem is met een gebrek aan begrip, hoewel dit ook wederkerig is. Maar ze vermeldt ook nog iets anders, een kooi.
Alfonsina bekritiseert de kooi, die haar relatie met een man voorstelt. Maar in deze relatie betekent een kooi dat er sprake is van bezit, controle en het idee dat de vrouw een bezit is. De auteur beklemtoont haar behoefte om te ontsnappen. Ze toont aan dat haar vrijheid haar afgenomen is.
2. Sterven of niet sterven
Je hebt één wens: te sterven. En één hoop: niet te sterven.
Dit tweede beroemde citaat van Alfonsina Storni toont ons de tegenstrijdigheid die bij een persoon bestaat wanneer hij of zij wil sterven maar tegelijkertijd wil leven. Voor Alfonsina was de dood een keuze die haar de vrije wil gaf waarnaar ze zo erg verlangde.
Alfonsina voelde deze pijn toen ze de diagnose borstkanker kreeg. Het liet haar achter met beschadigingen die veel dieper waren dan de lichamelijke wonden. Ze zonderde zich af van anderen. Haar depressie werd erger en ze begon subtiel over zelfmoord te schrijven. Dat was ook waarvoor ze helaas uiteindelijk koos.
3. Middelen om te vliegen
“Welke werelden heb ik binnenin mijn ziel dat ik al een tijdje middelen vraag om te vliegen?”
In dit citaat maakt de auteur de behoefte aan vrijheid duidelijk die binnenin haar groeit. Tegelijkertijd verschaft het haar een andere kijk dan de samenleving waarin ze leefde. In deze zin lijkt haar ziel niet te passen in de maatschappij die haar omringt. Daarom vraagt haar ziel middelen om te vliegen.
De drijvende kracht achter het activisme van Alfonsina was haar innerlijke kracht en de behoefte om van de regels af te komen die de maatschappij volgens haar oplegde. Door middel van schrijven of van andere vormen van acties was Storni een “literaire heldin” die altijd bleef vechten voor de dingen waarin ze geloofde.
4. Doe het langzaam
“Bij het vertrek laten de bronnen de motregens van de herfst in gereedheid achte…kleintje, ga langzaam, oordeel, laat je vlammen niet uitbranden”
Alfonsina had de kracht en het karakter die haar ertoe brachten om na haar diagnose de medische behandeling voor haar kanker te weigeren. Ze kreeg de verkeerde diagnose. Want de artsen vertelden haar dat ze een goedaardige tumor had. In werkelijkheid was de situatie echter veel erger.
Maar Storni besefte nog steeds dat haar weigering van de behandeling ernstige gevolgen kon hebben. Dit is een les die we op onszelf kunnen toepassen. Hoe vaak handelen we impulsief, snel en zonder na te denken, en hebben we dan achteraf spijt?
5. Mannen huilen niet
“Mannen van mijn ras huilden niet. Ze waren van staal.”
Het laatste beroemde citaat van Alfonsina Storni dat we zullen bespreken, maakt een speciale opmerking over de maatschappij van die tijd. Dat idee overheerst tegenwoordig nog steeds. Mannen moeten hun kracht tonen door hun emoties te verbergen en hun gevoeligheid opzij te zetten. Maar de waarheid is dat we steeds verder afstand nemen van dit idee. Want omtrent mannelijkheid ontstaat een groeiend bewustzijn.
Alfonsina gebruikt de term “staal” met een zekere ironie. Want ze wil het absurde van de situatie beklemtonen. Het gaat over de druk op mannen. Zij moeten altijd sterk zijn, vooral wanneer ze met een zo’n menselijke en nuttige emotie als verdriet geconfronteerd worden.
Welke van deze beroemde citaten van Alfonsina Storni zal jou bijblijven? Deze auteur nodigt ons uit om over een brede verscheidenheid aan onderwerpen na te denken. Veel thema’s gaan over vrijheid. In haar geschriften wordt volledig geopenbaard hoe Alfonsina dacht. Was deze auteur jou al bekend? Heb je enkele van haar gedichten gelezen? We nemen hier afscheid met één van onze favoriete gedichten!