Weten hoe je moet verdwalen om jezelf weer te vinden

Heb je je ooit verloren gevoeld in je leven? Het kan angstaanjagend zijn. Maar te midden van al die onzekerheid kun je bijzondere paden vinden die je geluk brengen.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Valeria Sabater.

Laatste update: 27 december, 2022

De kunst van het weten hoe om te verdwalen vereist open te staan voor onzekerheid, het onbekende, en het onvoorspelbare. Het houdt in dat je afscheid moet nemen van alles wat je zekerheid biedt. Dat komt omdat de wereld van vandaag wordt zo gedomineerd door technologie, Google, GPS, en leerprogramma’s van alle soorten, we zijn geworden overgeïnformeerde (en overbeschermd) mensen die willen alles onder controle hebben.

Misschien heb je dit niet gezien als een probleem. Je geniet er tenslotte van dat je leven perfect gepland is. Daarbij zorg je ervoor dat je elke gebeurtenis, beslissing of verandering van tevoren voorbereidt. Je vraagt Siri of Alexa wanneer je iets wilt weten, programmeert je reizen met geavanceerde apps en maakt zelfs to-do-lijstjes die je eraan herinneren wat je te allen tijde moet doen.

Verder houd je niet van het onverwachte, schrikt het onbekende je af en brengt alles wat niet op je levensscript staat je uit balans. Je bent een automaat van voorspelbaarheid geworden. Dit is niet noodzakelijk een goede zaak. In feite, zoals Rainer Maria Rilke zei, is onzekerheid geen obstakel, het kan een bron van leven zijn. De beste weg voor inspiratie en zelfontdekking.

Soms, om jezelf terug te vinden, is het de moeite waard om te verdwalen en de deur te openen naar het onverwachte.

Wanneer je je verloren voelt, ben je meer dan ooit gehecht aan het heden, aan het hier en nu. Het is dan dat je in staat bent om mysterie en onzekerheid te omarmen en te ontdekken wat je omringt. Dan ben je in staat om nieuwe beslissingen te nemen en nieuwe wegen in te slaan.

De kunst om te weten hoe je moet verdwalen

Je hebt vast wel eens momenten in je leven gehad waarop je plotseling stopte en je afvroeg wat je met je leven aan het doen was. In feite is je verloren voelen een van de meest stressvolle ervaringen. Je weet niet of je door moet gaan op dezelfde weg of alles moet laten vallen en opnieuw beginnen. Om een schone lei te maken.

Dit overweldigende gevoel van onwetendheid en onzekerheid is een realiteit die door meerdere figuren is onderzocht. Rebecca Solnit, bijvoorbeeld, is een bekende Amerikaanse schrijfster die in 2005 een interessant boek publiceerde, A Guide to the Art of Getting Lost. Daarin verkent ze wat voor haar en veel filosofen de opwindende ervaring is van dwalen, verdwalen en het omarmen van het onbekende.

Het is de moeite waard om te onthouden wat de schrijver, dichter en filosoof Henry David Thoreau zei: we vinden onszelf pas als we de moed hebben gehad onszelf te verliezen. Daarom moet je naar het leven kijken met de verwondering en nieuwsgierigheid van het kind dat ernaar verlangt de grenzen die hem worden opgelegd in twijfel te trekken en te ontdekken wat er achter die gesloten deuren schuilgaat…

Het leven voorbij het alledaagse

De kunst om te weten hoe je moet verdwalen houdt in dat je voorbij de grenzen durft te gaan die je in hun greep houden en het onbekende verkent. Omarm het vreemde. Ontsnap voor een dag aan het veilige pad en betreed het onvoorziene. Het is op die momenten dat je het gevoel echt verloren, en je gevoel van overleven wordt geactiveerd.

In dat verontrustende moment, voel je je meer verbonden met het heden dan ooit. Je kijkt met meer perspectief en belangstelling om je heen en stelt jezelf de beslissende vraag: hoe nu verder? De filosoof, Walter Benjamin zei dat alleen wanneer we onszelf verliezen, we genoeg in onszelf verzonken zijn om bewuste keuzes te maken.

De kunst om te weten hoe je moet verdwalen om onzekerheid te accepteren

De filosoof en professor, Joan-Carles Mélich stelt iets interessants in zijn boek, La Sabidura de lo Incierto (De Wijsheid van het Onzekere). Hij beweert dat rusteloosheid, onzekerheid (Engelse link) en voorzienigheid realiteiten zijn die altijd deel hebben uitgemaakt van de menselijke conditie. Niets van dit alles bevalt ons echter. In feite zijn we allergisch voor het onzekere, het andere en zelfs het vreemde.

Mélich nodigt ons ook uit om stil te staan bij de marges van de onzekerheid, want dat is waar het echte leven zich afspeelt. Inderdaad, je vindt de zin van het leven vaak door na te denken, jezelf te ontdekken, en je geest te verruimen.

Terwijl sommigen er de voorkeur aan geven zich in het centrum te plaatsen (in voorspelbaarheid), leren alleen zij die de kunst verstaan om te weten hoe ze moeten verdwalen om voor zichzelf te denken.

De noodzaak om verder te gaan dan veilige ruimtes

Verdwalen betekent niet dat je je zonder kompas in een bos waagt. Het betekent niet het beklimmen van een berg alleen. Noch impliceert het alleen de oceaan opvaren in een vlaag van waanzin.

De kunst van het weten hoe te verdwalen betekent het omzeilen van je grenzen om te weten wat er buiten je dagelijkse leven ligt. Het betekent dat je stopt met obsessief alles onder controle te willen hebben en dat je begint te begrijpen wat er aan de andere kant van het voorzienbare ligt.

Verdwalen impliceert dat je je kunt openstellen voor het onzekere en het nieuwe. Het stimuleert je verbeelding en geeft je ook nieuwe perspectieven. Op die momenten dat je niet echt weet wat je met je leven aanmoet en het gevoel van verdwalen je overneemt, gebeuren de belangrijkste dingen.

Je bestaan staat niet op een agenda en Google heeft ook niet altijd de antwoorden op al je vragen. Het is inderdaad de moeite waard om op je instincten te vertrouwen en naar buiten te gaan, een ontdekkingsreiziger van het onzekere te worden. Zoals Rebecca Solnit zegt: “nooit verdwalen is niet leven.”